سرویس ورزشی «انتخاب»: اپیزود اول: فوتبال ایران در بدترین روزهایش هم یکی از درجه یک های آسیا شناخته می شود و در همه دور هایی که در جام ملت ها شرکت داشته، بی شک به عنوان یکی از اصلی ترین شانس های قهرمان شدن بوده است. شرحِ این شرایط، نشانگر این است، «۱۰ دوره در حسرت فینالیست شدن، به معنای واقعی کلمه طلسم است» طلسمی که بیش از ۴ دهه است، دست نخورده باقی مانده تا بتوان اینطور گفت، بازی ای که قرار است، چند ساعت دیگر بین یوزها و سامورایی ها انجام شود، یکی از مهمترین ۹۰ دقیقه هایی چنددهه اخیر فوتبال ایران به شمار می رود. آنهم در شرایطی که نمایش فوق العاده ایرانی ها که همزمان با عملکرد توام با احتیاط ژاپنی ها همزمان شده است، امید ها را برای فینالیست شدن، آنهم بعد از ۴۲ سال شمسی و ۴۳ سال میلادی به بیشترین حالت ممکن خود رسانده است.
اپیزود دوم: تیم ملی فوتبال ایران که تقریبا با همان ترکیب جام جهانی در جام ملت ها صف آرایی کرده است، در شرایطی در یک قدمی دیدار نهایی قرار دارد که بی شک بهترین دروازه بان این روزهای آسیا در در درون دروازه اش دارد و حضور علیرضابیرانوند، موجب شده تا خیال مان از بابت گل نخوردن راحت باشد.
در خط دفاعی هم با وجود اینکه در خلال مسابقات بار ها جا به جایی های فیکس ها را شاهد بودیم، اعتماد به نفس لازم دیده می شود. آمادگی مدافعان به حدی است که فرقی ندارد، از بین میلاد محمدی و احسان حاج صفی کدام یک قرار است به همراه رامین رضاییان، مرتضی پورعلی-گنجی و محمدحسین کنعانی زادگان ترکیب خط دفاعی را تشکیل خواهند داد.
به این اسامی دقت کنید. «اشکان دژاگه، امید ابراهیمی، وحید امیری» این سه چهره در طول جام ملت ها هم در حمایت کردن مدافعین، هم در تغذیه مهاجمان و هم در کنترل میانه میدان، همهِ دستورات مربی را به-خوبی در زمین پیاده کردند و اگر اتفاقی خاص رخ ندهد، امروز می توانند خودشان را به عنوان برگِ برندهِ نیمه نهایی بشناسانند.
جای خالی مهدی طارمی حتما احساس خواهد شد و همه منتظرند تا تصمیمِ کارلوس کی روش را برای جایگزینی مهاجم محرومش بدانند. نکته معلوم، حضور علیرضا جهانبخش به عنوان وینگر راست و سردار آزمون در نقش مهاجم هدف است و وینگر چپ احتمالا به کریم انصاری فرد سپرده خواهد شد. البته اگر کی روش حاج صفی در نقش هافبک چپ و امیری را به جای طارمی در جمع یازده تای اصلی به کار نگیرد. آنچه مشخص است، ایران در این تورنمنت بهترین خط حمله را در اختیار خودش می-بیند.
اپیزود سوم: «فوتبال غیرقابل پیش بینی است» چه کسی فکرش را می کرد ایران در بدشانسی مخض، فرصت شکست دادن پرتغال را از دست بدهد؟ چه کسی فکرش را می کرد، بعد از بُرد یک گله اسپانیا برابر ایران، ماتادور ها جشن و شادی برگزار کنند؟ چه کسی فکرش را می-کرد، کروواسی راهی فینال جام جهانی شود و ... سئوال هایی بی-شماری که ماحصل نتیجه های عجیب و غریب است. غرض از طرح این سئوال ها، این است که شکستِ احتمالی ایران برابر ژاپن را نباید فاجعه ای ملی و بهانه ای برای ندیدن زحمت مجموعه ای بدانیم که مردم را به-افتخار کردن و خوشحال شدن عادت داده اند.
اپیزود چهارم: سال ۹۷ که آغاز شد، هیچ کس فکرش را هم نمی کرد که دلار ۵ رقمی شود و گرانی به سیر در مسیر صعودیِ روزانه عادت کند و مردم ایران، درگیری های ذهنی شان بیشتر از همیشه است و این روزها، تنها دل خوشی شان «قهرمانی در جام ملت ها» است. اینجاست که می توان به چراییِ همه گیر شدن فوتبال پی برد. در واقع فوتبال پدیده-ای فراتر از ورزش است و به همین دلیل، می توان به اهمیت وظیفه ای که روی دوش تیم ملی است، بیشتر پی ببریم.
سرویس ورزشی «انتخاب»: اپیزود اول: فوتبال ایران در بدترین روزهایش هم یکی از درجه یک های آسیا شناخته می شود و در همه دور هایی که در جام ملت ها شرکت داشته، بی شک به عنوان یکی از اصلی ترین شانس های قهرمان شدن بوده است. شرحِ این شرایط، نشانگر این است، «۱۰ دوره در حسرت فینالیست شدن، به معنای واقعی کلمه طلسم است» طلسمی که بیش از ۴ دهه است، دست نخورده باقی مانده تا بتوان اینطور گفت، بازی ای که قرار است، چند ساعت دیگر بین یوزها و سامورایی ها انجام شود، یکی از مهمترین ۹۰ دقیقه هایی چنددهه اخیر فوتبال ایران به شمار می رود. آنهم در شرایطی که نمایش فوق العاده ایرانی ها که همزمان با عملکرد توام با احتیاط ژاپنی ها همزمان شده است، امید ها را برای فینالیست شدن، آنهم بعد از ۴۲ سال شمسی و ۴۳ سال میلادی به بیشترین حالت ممکن خود رسانده است.
اپیزود دوم: تیم ملی فوتبال ایران که تقریبا با همان ترکیب جام جهانی در جام ملت ها صف آرایی کرده است، در شرایطی در یک قدمی دیدار نهایی قرار دارد که بی شک بهترین دروازه بان این روزهای آسیا در در درون دروازه اش دارد و حضور علیرضابیرانوند، موجب شده تا خیال مان از بابت گل نخوردن راحت باشد.
در خط دفاعی هم با وجود اینکه در خلال مسابقات بار ها جا به جایی های فیکس ها را شاهد بودیم، اعتماد به نفس لازم دیده می شود. آمادگی مدافعان به حدی است که فرقی ندارد، از بین میلاد محمدی و احسان حاج صفی کدام یک قرار است به همراه رامین رضاییان، مرتضی پورعلی-گنجی و محمدحسین کنعانی زادگان ترکیب خط دفاعی را تشکیل خواهند داد.
به این اسامی دقت کنید. «اشکان دژاگه، امید ابراهیمی، وحید امیری» این سه چهره در طول جام ملت ها هم در حمایت کردن مدافعین، هم در تغذیه مهاجمان و هم در کنترل میانه میدان، همهِ دستورات مربی را به-خوبی در زمین پیاده کردند و اگر اتفاقی خاص رخ ندهد، امروز می توانند خودشان را به عنوان برگِ برندهِ نیمه نهایی بشناسانند.
جای خالی مهدی طارمی حتما احساس خواهد شد و همه منتظرند تا تصمیمِ کارلوس کی روش را برای جایگزینی مهاجم محرومش بدانند. نکته معلوم، حضور علیرضا جهانبخش به عنوان وینگر راست و سردار آزمون در نقش مهاجم هدف است و وینگر چپ احتمالا به کریم انصاری فرد سپرده خواهد شد. البته اگر کی روش حاج صفی در نقش هافبک چپ و امیری را به جای طارمی در جمع یازده تای اصلی به کار نگیرد. آنچه مشخص است، ایران در این تورنمنت بهترین خط حمله را در اختیار خودش می-بیند.
اپیزود سوم: «فوتبال غیرقابل پیش بینی است» چه کسی فکرش را می کرد ایران در بدشانسی مخض، فرصت شکست دادن پرتغال را از دست بدهد؟ چه کسی فکرش را می کرد، بعد از بُرد یک گله اسپانیا برابر ایران، ماتادور ها جشن و شادی برگزار کنند؟ چه کسی فکرش را می-کرد، کروواسی راهی فینال جام جهانی شود و ... سئوال هایی بی-شماری که ماحصل نتیجه های عجیب و غریب است. غرض از طرح این سئوال ها، این است که شکستِ احتمالی ایران برابر ژاپن را نباید فاجعه ای ملی و بهانه ای برای ندیدن زحمت مجموعه ای بدانیم که مردم را به-افتخار کردن و خوشحال شدن عادت داده اند.
اپیزود چهارم: سال ۹۷ که آغاز شد، هیچ کس فکرش را هم نمی کرد که دلار ۵ رقمی شود و گرانی به سیر در مسیر صعودیِ روزانه عادت کند و مردم ایران، درگیری های ذهنی شان بیشتر از همیشه است و این روزها، تنها دل خوشی شان «قهرمانی در جام ملت ها» است. اینجاست که می توان به چراییِ همه گیر شدن فوتبال پی برد. در واقع فوتبال پدیده-ای فراتر از ورزش است و به همین دلیل، می توان به اهمیت وظیفه ای که روی دوش تیم ملی است، بیشتر پی ببریم.
