تحلیلگر لهستانی با اشاره به انتخاب ورشو به عنوان میزبان برگزاری نشست خاورمیانه، تاکید کرد که این انتخاب هرگز انتخاب درستی نبوده و لهستان کشور مناسبی برای این نشست نیست و تنها هدف آن، نزدیک شدن ورشو به واشنگتن است.
'پیوتر بوراس' تحلیل گر لهستانی در یک گزارش پژوهشی برای شورای روابط خارجی اروپا نوشت: «لهستان به هیچ عنوان یک گزینه خوب برای میزبانی نشستی در مورد خاورمیانه نیست و شاید حتی گزینه ای دور از ذهن هم به حساب بیاید.
وی گفت: منافع اقتصادی و سیاسی لهستان در ارتباط با ایران چندان زیاد نیست و سطح حضور و مداخله ورشو در منطقه خاورمیانه نیز به نسبت پایین و متوسط بوده است. لهستان بر خلاف ژنو، هلسینکی یا وین یک مکان بی طرف نیست که معمولا میزبان مذاکرات دوجانبه و چندجانبه به شدت دشوار هستند. در نتیجه می توان نتیجه گرفت که اصلی ترین انگیزه لهستان برای برگزاری این نشست، تلاش برای نزدیک شدن به آمریکا است.
نشست موسوم به «ارتقای آینده ای توام با صلح و ثبات در خاورمیانه» قرار است بر اساس برنامه ریزی های صورت گرفته روزهای 13 و 14 فوریه و به ابتکار دولت های آمریکا و لهستان برگزار شود.
چندی پیش مقامات دو طرف در جریان یک نشست خبری در مورد این رویداد تاکید داشتند در بحث های مطرح در این نشست بسیاری از مشکلات و چالش های کنونی پیش روی خاورمیانه مورد بررسی قرار خواهند گرفت.
مقامات آمریکایی و لهستانی تلاش خود را به کار گرفتند تا ادعای ایران مبنی بر ضد ایرانی بودن این نشست را رد کنند. وزارت امور خارجه ایران این نشست را به عنوان یک اقدام خصمانه محکوم و دیپلمات های لهستانی را برای ادای توضیحات احضار کرد.
فدریکا موگرینی نماینده عالی اتحادیه اروپا در امور خارجی و سیاست امنیتی بار دیگر بر مواضع پیشین خود مبنی بر عدم حضور در نشست ورشو تاکید کرد. جرمی هانت وزیر امور خارجه انگلیس نیز تنها پس از آن حاضر به حضور در این نشست شد که مایک پمپئو وزیر امور خارجه آمریکا به وی قول داد در حاشیه نشست ورشو، جلسه ای هم به بررسی تحولات یمن اختصاص پیدا کند.
آلمان و فرانسه هنوز اعلام نکرده اند در چه سطحی در نشست ورشو شرکت خواهند کرد.
روابط گرم ورشو و واشنگتن بر کسی پوشیده نیست و همکاری های آن دو در زمینه های گوناگون به ویژه در بخش نظامی به نزدیکی بیشتر آنها دامن زده است.
آمریکا و لهستان در سازمان پیمان آتلانتیک شمالی (ناتو) که با هدف تقابل با بلوک شرق با محوریت اتحاد جماهیر شوروی و اینک روسیه شکل گرفت، همکاری می کنند. بنابر این «هراس از روسیه» فصل مشترک و مهمترین بهانه برای افزایش تعاملات این دو کشور به شمار می رود.
افزون بر حدود هزار نفر از نیروهای آمریکایی مستقر در لهستان در قالب نیروهای ناتو، مقامات ورشو به حمایت های بیشتر آمریکایی ها چشم دوخته اند به عنوان نمونه چندی پیش ترامپ از پیشنهاد سران لهستان برای ایجاد یک پایگاه نظامی آمریکا در خاک آنها خبر داد؛ پایگاهی که لهستان از آن به عنوان «دژ ترامپ» نام می برد. اجرای توافقات تسلیحاتی گذشته همانند توافق 4.7 میلیارد دلاری که لهستان بابت دریافت دو سامانه دفاعی موشکی پاتریوت متقبل شده از دیگر مواردی است که این دو کشور را در کنار یکدیگر قرار داده است.
موضوع مهمتر اما به مسائل داخلی لهستان برمی گردد. این کشور در داخل گرفتار پوپولیسم و راست افراطی است و «آندرزج دودا» رئیس جمهوری به عنوان نماینده این جریان سیاسی تندرو بیش از اتحادیه اروپا به آمریکا چشم دوخته است؛ جریانی که ضمن قدرت یابی در کشورهای مختلف قاره سبز طی سال های گذشته، همواره شعار خروج از اتحادیه را سر می دهد.
به باور کارشناسان، برگزاری یک نشست بین المللی از سوی آمریکا آن هم در قلب اروپا می تواند دستاوردهای اتحادیه را به چالش بکشد. همچنین نشست مذکور علاوه بر این که استقلال اتحادیه را زیر سوال می برد، این پیام مهم را نیز منعکس می سازد که اتحادیه اروپایی تا تحقق همگرایی کامل، فرسنگ ها فاصله دارد.
تحلیلگر لهستانی با اشاره به انتخاب ورشو به عنوان میزبان برگزاری نشست خاورمیانه، تاکید کرد که این انتخاب هرگز انتخاب درستی نبوده و لهستان کشور مناسبی برای این نشست نیست و تنها هدف آن، نزدیک شدن ورشو به واشنگتن است.
'پیوتر بوراس' تحلیل گر لهستانی در یک گزارش پژوهشی برای شورای روابط خارجی اروپا نوشت: «لهستان به هیچ عنوان یک گزینه خوب برای میزبانی نشستی در مورد خاورمیانه نیست و شاید حتی گزینه ای دور از ذهن هم به حساب بیاید.
وی گفت: منافع اقتصادی و سیاسی لهستان در ارتباط با ایران چندان زیاد نیست و سطح حضور و مداخله ورشو در منطقه خاورمیانه نیز به نسبت پایین و متوسط بوده است. لهستان بر خلاف ژنو، هلسینکی یا وین یک مکان بی طرف نیست که معمولا میزبان مذاکرات دوجانبه و چندجانبه به شدت دشوار هستند. در نتیجه می توان نتیجه گرفت که اصلی ترین انگیزه لهستان برای برگزاری این نشست، تلاش برای نزدیک شدن به آمریکا است.
نشست موسوم به «ارتقای آینده ای توام با صلح و ثبات در خاورمیانه» قرار است بر اساس برنامه ریزی های صورت گرفته روزهای 13 و 14 فوریه و به ابتکار دولت های آمریکا و لهستان برگزار شود.
چندی پیش مقامات دو طرف در جریان یک نشست خبری در مورد این رویداد تاکید داشتند در بحث های مطرح در این نشست بسیاری از مشکلات و چالش های کنونی پیش روی خاورمیانه مورد بررسی قرار خواهند گرفت.
مقامات آمریکایی و لهستانی تلاش خود را به کار گرفتند تا ادعای ایران مبنی بر ضد ایرانی بودن این نشست را رد کنند. وزارت امور خارجه ایران این نشست را به عنوان یک اقدام خصمانه محکوم و دیپلمات های لهستانی را برای ادای توضیحات احضار کرد.
فدریکا موگرینی نماینده عالی اتحادیه اروپا در امور خارجی و سیاست امنیتی بار دیگر بر مواضع پیشین خود مبنی بر عدم حضور در نشست ورشو تاکید کرد. جرمی هانت وزیر امور خارجه انگلیس نیز تنها پس از آن حاضر به حضور در این نشست شد که مایک پمپئو وزیر امور خارجه آمریکا به وی قول داد در حاشیه نشست ورشو، جلسه ای هم به بررسی تحولات یمن اختصاص پیدا کند.
آلمان و فرانسه هنوز اعلام نکرده اند در چه سطحی در نشست ورشو شرکت خواهند کرد.
روابط گرم ورشو و واشنگتن بر کسی پوشیده نیست و همکاری های آن دو در زمینه های گوناگون به ویژه در بخش نظامی به نزدیکی بیشتر آنها دامن زده است.
آمریکا و لهستان در سازمان پیمان آتلانتیک شمالی (ناتو) که با هدف تقابل با بلوک شرق با محوریت اتحاد جماهیر شوروی و اینک روسیه شکل گرفت، همکاری می کنند. بنابر این «هراس از روسیه» فصل مشترک و مهمترین بهانه برای افزایش تعاملات این دو کشور به شمار می رود.
افزون بر حدود هزار نفر از نیروهای آمریکایی مستقر در لهستان در قالب نیروهای ناتو، مقامات ورشو به حمایت های بیشتر آمریکایی ها چشم دوخته اند به عنوان نمونه چندی پیش ترامپ از پیشنهاد سران لهستان برای ایجاد یک پایگاه نظامی آمریکا در خاک آنها خبر داد؛ پایگاهی که لهستان از آن به عنوان «دژ ترامپ» نام می برد. اجرای توافقات تسلیحاتی گذشته همانند توافق 4.7 میلیارد دلاری که لهستان بابت دریافت دو سامانه دفاعی موشکی پاتریوت متقبل شده از دیگر مواردی است که این دو کشور را در کنار یکدیگر قرار داده است.
موضوع مهمتر اما به مسائل داخلی لهستان برمی گردد. این کشور در داخل گرفتار پوپولیسم و راست افراطی است و «آندرزج دودا» رئیس جمهوری به عنوان نماینده این جریان سیاسی تندرو بیش از اتحادیه اروپا به آمریکا چشم دوخته است؛ جریانی که ضمن قدرت یابی در کشورهای مختلف قاره سبز طی سال های گذشته، همواره شعار خروج از اتحادیه را سر می دهد.
به باور کارشناسان، برگزاری یک نشست بین المللی از سوی آمریکا آن هم در قلب اروپا می تواند دستاوردهای اتحادیه را به چالش بکشد. همچنین نشست مذکور علاوه بر این که استقلال اتحادیه را زیر سوال می برد، این پیام مهم را نیز منعکس می سازد که اتحادیه اروپایی تا تحقق همگرایی کامل، فرسنگ ها فاصله دارد.
