مقامات بنگلادش گفته‌اند، آماده انتقال حدود ۱۰۰ هزار مهاجر روهینجایی به خانه‌هایی در جزیره‌ای دورافتاده در خلیج بنگال هستند. با اینکه ساخت خانه‌هایی که برای این افراد در نظر گرفته شده، به اتمام رسیده، سازمان ملل گفته است، این جزیره ممکن است"قابل اسکان" نباشد.
به گزارش ایسنا، "باشان چار" جزیره‌ای کوچک است که با توجه به ارتفاع اندکی از سطح دریا، نسبت به سیل و طوفان آسیب‌پذیر است. مقامات بنگلادش هفته گذشته اظهار کردند، پناهجویان روهینجایی را که به دنبال خشونت‌های راخین از میانمار به بنگلادش گریخته‌اند به ساختمان‌هایی منتقل خواهند کرد که در این جزیره برای آنان ساخته‌اند. سازمان ملل، فعالان حقوق بشر و مهاجران روهینجایی مخالفت خود را با این برنامه ابراز کرده‌اند.
بنگلادش در اوایل سال ۲۰۱۸ ساخت راه، پناهگاه و موانع سیل را در این جزیره آغاز کرد و حدود ۲۸۰ میلیون دلار برای تکمیل این طرح هزینه کرده است.
باشان چار که به معنای "جزیره شناور" است، بیست سال پیش از انباشته شدن رسوبات در خلیج بنگال شروع به تشکیل کرد. تحلیل نقشه‌ها نشان می‌دهد که این جزیره دارای رودهایی است که در فصل بادهای موسمی ایجاد سیل می‌کنند. بنگلادش در نظر دارد حدود ۱۰۰ هزار روهینجایی را در ۱۴۴۰ ساختمانی که در این جزیره ساخته، اسکان دهد.
حدود یک میلیون مهاجر روهینجایی اکنون در اردوگاه‌های بسیار پرجمعیتی در کوکس بازار واقع در مرز بنگلادش و میانمار به سر می‌برند. یک وزیر بنگلادشی هفته گذشته اظهار کرد، کار ساخت و ساز خانه‌ها در این جزیره تکمیل شده و اسکان مهاجران ماه آینده میلادی آغاز خواهد شد.
به گزارش دویچه وله، منطقه ساحلی بنگلادش نسبت به توده‌های گسترده هوایی که حرکت چرخشی دارند آسیب‌پذیر است و صدها هزار نفر طی ۵۰ سال گذشته بر اثر طوفان‌ها و سیل‌های ناشی از این جریان توده هوایی جان خود را از دست داده‌اند.
یکی از کارشناسان ارشد سازمان ملل ضمن بازدید از این منطقه گفته است، وضعیت جزیره باشان چار او را متقاعد نکرده که این منطقه "واقعاً قابل سکونت" باشد.
ینگی لی، گزارشگر ویژه سازمان ملل در میانمار که در ماه ژانویه از این جزیره بازدید کرد، گفته است: انتقال این مهاجران که طبق برنامه‌ای نادرست طرح‌ریزی شده، بدون رضایت مهاجران می‌تواند بحران تازه‌ای بیافریند.
مقامات محلی نیز با اشاره به فاصله این جزیره از خاک اصلی بنگلادش و خطرات عبور و مرور دریایی با توجه به شرایط اقلیمی این منطقه که دسترسی به آن را دشوار می‌کند، نسبت به اسکان مهاجران روهینجایی در این محل ابراز نگرانی کرده‌اند.
همچنین مهاجران روهینجایی نسبت به این طرح بی‌میل هستند و تمایل دارند تا زمانی که بتوانند به طور ایمن به خانه‌های خود در راخین بازگردند، در اردوگاه‌هایی که اکنون در آن به سر می‌برند، بمانند.
آنان اما اظهار کرده‌اند که بدون برخورداری از حقوق شهروندی به میانمار بازنمی‌گردند و برخی از آنان حاضرند با وجود شرایط دشواری که در جزیره باشان چار حاکم است، به هر کجا که بنگلادش تصمیم می‌گیرد، بروند اما به میانمار بازنگردند.
