هدفمندی یارانه ها چه بلایی بر سر بهداشت و درمان می آورد؟!

محمدحسین جعفریان

خانم «دستجردی» وزیر بهداشت، درمان و... بتازگی گفته است، هزینه آب و برق و گاز وزارت متبوعش، پس از اجرای سیاست هدفمندی یارانه ها، افزایش کمرشکنی داشته و تا حدود هفت برابر رسیده است.

از سوی دیگر مردم همه روزه از کیفیت اندک سرویس دهی بیمارستانهای دولتی و مراکز پزشکی همگانی گلایه می کنند. مسؤولان مربوط نیز بیشتر بر کهنگی تجهیزات، بناها و ناکافی بودن کادر مربوط و غیره اذعان داشته و نارسایی بودجه اختصاصی را در مقایسه با هزینه های جاری، مهمترین دلیل این کمبودها می دانند.

باری اگر این گلایه از سوی هر وزیری مطرح شده بود، تلاشی برای تقریظ نوشتن بر آن نمی کردم. اما از آنجا که خود در سالهای اخیر، بسیار با بخش بهداشت و درمان مملکت سر و کار داشته و اوضاع آنها و مراجعانشان را دیده ام، نتوانستم از کنار آن بگذرم. نخستین نکته آن است که چرا وزیر باید این مهم را به رسانه ها و به مردم بگوید؟ خانم دستجردی به خبرنگاران گفت: ریالی از درآمد هدفمندی یارانه ها به جیب وزارت او نرفته و برای هزینه های سربار پیش آمده، بودجه ای اختصاص نیافته و فکری نشده است. سوال اصلی اینجاست که مگر این هزینه ها در پی یک رخداد پیش بینی نشده مانند سیل یا زلزله پیش آمده که محلی برای تأمین آن پیش بینی نشده، که البته بی گمان برای هزینه های ناشی از این حوادث نیز ارقامی در نظر گرفته می شود. یعنی باید بشود. 

دولت می دانسته که در پی هدفمندی یارانه ها، هزینه های دستگاه های مربوط افزایش زیادی- بویژه در بخش معمول آب و برق وگاز- خواهد داشت. یعنی این قابل پیش بینی ترین بخش بوده و با این حساب چرا وزیر مربوطه، به گونه ای از آن یاد می کند که گویی در برابر رویداد غیرمنتظره ای گرفتار آمده است؟ چرا اینها را در جلسات کابینه و به رئیس جمهور نمی گوید؟ و اگر گفته پاسخ چه بوده است؟

باری گویا پاسخ و برنامه ای نبوده یا اگر بوده چاره و راه حلی در آن نبوده، اگر نه ایشان کار را به رسانه ها و درد دل با خبرنگاران و مردم نمی کشاند. هدفمندی یارانه ها طرحی است که مراحل اولیه را سپری کرده و لذاست که در آینده نزدیک وضع از این هم برای دستگاه متبوع خانم دستجردی دشوارتر شود، پس چه باید کرد؟

پاسخ این پرسش را چه کسی باید بدهد؟ بخش بهداشت و درمان، اگر نگوییم حساس و مهمترین بخش زیرمجموعه دولت، بی گمان یکی از مهمترین آنهاست. این بخش به طور مستقیم با حیات و ممات مردم سر و کار دارد و باید با کمترین ایراد و خطا برای آن برنامه ریزی شود.

چرا باید کار به جایی برسد که وزیر حکایت قبوض آب و برق و گازش را به پشت پنجره تلویزیون و به خانه های مردم بیاورد؟ آیا مردم با این اوصاف، چه قضاوتی از مدیریت اجرایی حاکم بر کشور خواهند داشت. آیا این است نتایج اجرای موفق طرح هدفمند کردن یارانه ها؟ ما که هنوز در گام اولیم. در ادامه چه بر سر بخش بهداشت و درمان مملکت خواهد آمد؟! چرا و چطور برای مواردی از این دست- که فشار مستقیم آن بر مردم است- در این طرح، فکری اساسی نشده است؟!