"رنو ژیرار" روزنامه‌نگار کهنه‌کار فرانسوی، در روزنامۀ فیگارو نوشت: در سال ٢٠٠٩ رئیس جمهوری تازۀ آمریکا – باراک اوباما – دست به سوی دولت ایران دراز کرد زیرا اعتقاد داشت که ضدیت و خشونت اسلام‌گرایان علیه دنیای غرب، بیشتر در جوامع سنّی ریشه دارد تا ایران شیعی. اوباما می‌خواست با عادی سازی روابط با ایران، در عین حال از رقابت اتمی در خاورمیانه جلوگیری کند.
به گزارش «انتخاب»؛ در ادامه این مطلب آمده است: این ابتکار دیپلماتیک اوباما بالاخره به مذاکرات سرّی در عمان و سرانجام به امضای توافق اتمی رسید. اما دونالد ترامپ تصمیم گرفت که «بنای دیپلماتیک درخشان» اوباما را ویران کند.
خواسته‌های ترامپ بسیار بیشتر از اوباما است؛ رئیس‌جمهوری کنونی آمریکا مایل است که ایران برای همیشه دست از غنی‌سازی اورانیوم بردارد و همچنین به نفوذ و چیرگی خود بر چهار پایتخت عرب: دمشق، بیروت، بغداد و صنعا، پایان دهد.
اما نویسنده سؤال می‌کند که آیا ترامپ با روش‌هایی که پیش گرفته به مقاصد خود خواهد رسید؟ فیگارو پاسخ را منفی می‌داند زیرا «هر ملتی برای خود غرور دارد».
این روزنامه فرانسوی نتیجه می‌گیرد که «خطر یک درگیری عمومی وجود دارد» و برای اجتناب از این فاجعه که به وضعیت «باخت – باخت» منجر خواهد شد، آمریکا و ایران باید حتماً «گفتگوی سازنده» داشته باشند. این نوع گفتگو به عقیدۀ نویسنده باید محرمانه باشد و «نیازی به توئیتر ندارد»، زیرا فقط دیپلماسی محرمانه می‌تواند فارغ از فشارها پیش برود.
لابی‌های طرفدار اسرائیل در آمریکا را از جمله عوامل فشاری است که مانع گفتگو خواهند شد؛ به همین دلیل مذاکرات محرمانه با اتکا به یک «میانجی شریف» باید شکل بگیرد.
از نظر فیگارو این میانجی «شریف و صادق» کسی نیست جز فرانسوی‌ها. این روزنامه گزارش خود را با این جمله پایان می‌دهد که «چرا فرانسه به این تلاش دیپلماتیک دست نزند؟»
