انسولین با اثر بر سلول های کبد باعث می شود این سلول ها با گرفتن قند از خون و ذخیره آن به صورت گلیکوژن، قند خون را کاهش و با تجمع گلیکوژن در سلول های ماهیچه ای به عنوان یک منبع سوخت، انرژی را افزایش دهند. انسولین همچنین با اثر به بافت های چربی، استفاده از چربی به عنوان منبع سوخت را متوقف می کند.
در صورت نبود یا کمبود انسولین در خون، بدن از چربی به عنوان منبع سوخت استفاده می کند. انسولین به عنوان مرکز کنترل متابولیسم بدن عمل می کند.
بهبود حساسیت به انسولین منجر می شود بدن نیاز به مقادیر کمی از انسولین برای جذب قند خون داشته باشد و در عوض مقاومت به انسولین، نیاز به انسولین را برای جذب قند خون بالا می برد. مقاومت به انسولین با گذشت زمان منجر به آسیب به سلول ها و در نهایت ابتلا به دیابت نوع 2 می شود. برای جلوگیری از این اتفاق شما می توانید با برداشتن 8 گام موثر، شاهد بهبود حساسیت به انسولین باشید:
اضافه کردن دارچین به رژیم غذایی: دارچین حساسیت به انسولین و در نهایت جذب گلوکز در سلول ها را بهبود می بخشد. داشتن اضافه وزن، خود عامل مقاومت به انسولین است و مطالعات نشان داده مصرف انسولین می تواند با افزایش توده عضلانی، منجر به از دست دادن وزن شود.
انجام ورزش های قدرتی: تحقیقات نشان می دهد که انجام ورزش های قدرتی و کار با وزنه، حتی اگر وزن شما را کاهش ندهد، باعث بهبود حساسیت به انسولین می شود.
تعادل نسبت امگا 3 و امگا6: دریافت بالای امگا 6 دارای برخی عوارض جانبی بوده و می تواند منجر به افزایش بافت چربی سفید و التهاب مزمن شود که با چاقی، دیابت نوع 2، بیماری قلبی، سندرم متابولیک و سرطان مرتبط هستند. هرچند بدن به هر دو اسید چرب امگا3 و امگا 6 نیاز دارد، تعادل بین این دو ضروری است. اسیدهای چرب به طور مستقیم روی سیستم عصبی اثر گذاشته و روی دریافت غذایی و حساسیت هورمون های درگیر در کنترل قند خون و سرکوب اشتها تاثیر دارند. امگا3 و امگا6 از نظر متابولیکی و عملکردی متفاوت هستند. مطالعات قبلی نشان داده اند که امگا 3 با کاهش توسعه بافت چربی و کاهش وزن مرتبط است، درحالی که غلظت بالای امگا6 با افزایش خطر افزایش وزن همراه است. توصیه می شود با تغییر روغن هایی که جهت پخت و پز استفاده می شوند، مصرف کمتر گوشت قرمز و افزایش مصرف ماهی دریافت امگا3 را افزایش و دریافت امگا 6 را کاهش دهیم.
افزیش مصرف فیبر: مطالعات نشان می دهد که افزایش مصرف فیبر باعث کاهش مقاومت به انسولین می شود. مواد غذایی غنی از فیبر محلول عبارتند از بلغور جو، پرتقال، گلابی، حبوبات و دانه های کتان. این غذاها بر حفظ و افزایش سلامت روده نیز تاثیر دارند.
نوشیدن چای سبز: دیابت و پیش دیابت هر دو می توانند با مصرف منظم چای سبز کنترل شوند. مطالعات نشان می دهد که چای سبز قند خون را تنظیم می کند و منجر به بهبود حساسیت به انسولین می شود. این مزایا مربوط به اپیگالوکاتچین گالات موجود در چای سبز است که یک نوع آنتی اکسیدان به شمار می رود.
افزایش مصرف منیزیم: منیزیم یکی از مواد مغذی حیاتی است که مقادیر کافی از آن اگر دریافت نشود، منجر به احساس افسردگی خواهد شد. منیزیم نقش حیاتی در کاهش مقاومت به انسولین نیز دارد. شکلات تیره، اسفناج، ماهی، آجیل و دانه ها بهترین منابع منیزیم هستند.
کاهش مصرف قند: مصرف انواع قندها و شکرهای مصنوعی منجر به مقاومت به انسولین می شود. هر بار که قند می خورید، بدن باید انسولین بیشتری برای تنظیم قند خون تولید کند.
کاهش مصرف غذاهای فراوری شده: همه می دانیم که چربی های ترانس ناسالم هستند. علم نیز مصرف این چربی ها را با مقاومت به انسولین مرتبط کرده است.
آوای سلامت
