همه متفق القول هستند و قبلاً هم نوشته ام «خانه امن‌ترین جای دنیاست». تا حد امکان در خانه بمانید، استراحت کنید، با اعضای خانواده معاشرت کنید، کتاب بخوانید، مجله بخوانید، آلبوم های قدیمی را مرور کنید، موسیقی گوش کنید، فیلم ببینید، سایت های مفید ببینید، کارهای عقب افتاده تان را سر و سامان دهید، خانه تکانی کنید، به دوستان قدیمی و فامیل ها زنگ بزنید و از لحظه لحظه "بودن در خانه" لذت ببرید ولو با چرت زدن و خوابیدن؛ حالش را ببرید.
جعفر محمدی نوشت: «در ایام کرونایی بد نیست باز هم چند نکته مهم درباره متن و حاشیه این ماجرا را با هم مرور کنیم:
۱- این که دولت چه می کند و نمی کند، رسانه ها راست می گویند یا نه، عدد و رقم مبتلایان و فوتی ها درست است یا خیر، قرنطینه و تعطیل می کنند یا نمی کنند، در مرحله دوم اهمیت قرار دارد. مهم این است که خودمان مراقب خودمان باشیم. حتی مسئول‌ترین حکومت های تاریخ نیز نمی توانند مواظب این باشند که هر کدام از ما دست‌هایمان را قبل از شست و شوی کامل به چشم و دهان مان نزنیم یا توی صورت دیگران سرفه نکنیم. ۹۹درصد وقت و انرژی و مخصوصا حواس مان را معطوف مراقبت های فردی از خود و اطرافیان مان کنیم و یک درصد بقیه را غر بزنیم و انتقاد کنیم، فال بد بزنیم و شایعات را برای همدیگر فوروارد کنیم!
۲- حفظ روحیه بسیار مهم است.
در این باره:
- جلوگیری از ابتلا به کرونا بسیار راحت است. پزشکان و پرستارانی که با مبتلایان قطعی به کرونا سر و کار دارند، با رعایت اصول بهداشت فردی، از ابتلا به این بیماری مصون می مانند. همه ما هم می توانیم.
- اگر دیدیم فردی مثلا پدر و مادرمان برای جلوگیری از کرونا کارهایی مانند دود کردن اسفند می کند، او را از این کار منع نکنیم. فایده اش این است که احساس می کند در برابر کرونا خلع سلاح نیست و روحیه اش حفظ می شود. به او اصول صحیح خود مراقبتی را یاد دهیم ولی نیازی نیست ادای دانشمندان نکوهش‌گر را دربیاوریم.
- به جای فوروارد کردن پست های ناامید کننده، هر چه طنز و ترانه در چنته داریم به همدیگر بفرستیم. ما این روزها به شاد بودن بیشتر از هر زمان دیگری نیازمندیم. شادی، در عین حال تقویت کننده سیستم ایمنی بدن است.
۳- مدام از کرونا حرف نزنیم. این کار را به پزشکان، مسئولان و رسانه ها بسپاریم. اگر در خانه یا محل کار کسی شروع کرد به منفی‌بافی درباره کرونا و این که "من می دونم کار ما تمومه" حرف را عوض کنیم. این همه سوژه در دنیاست. حتما باید خودآزاری و دیگر آزاری کنیم؟!
۴- به کودکان و نوجوانان آگاهی های لازم را بدهیم ولی باعث وحشت‌شان نشویم. آنها در سنی نیستند که بتوانند تهدیدی که درونش کمی هم مرگ نهفته هست را تحمل کنند. گناه دارند طفل معصوم ها.
۵- بسیاری از کسب و کارها دچار رکود شده‌اند. طرف حساب های آنها، مانند موجرها، طلبکارها و کسانی که چک دست‌شان است این یکی - دو ماه را رعایت‌شان کنند. انسانیت و شرافت جور این جاها مشخص می شود.
۶- همه متفق القول هستند و قبلاً هم نوشته ام «خانه امن‌ترین جای دنیاست». تا حد امکان در خانه بمانید، استراحت کنید، با اعضای خانواده معاشرت کنید، کتاب بخوانید، مجله بخوانید، آلبوم های قدیمی را مرور کنید، موسیقی گوش کنید، فیلم ببینید، سایت های مفید ببینید، کارهای عقب افتاده تان را سر و سامان دهید، خانه تکانی کنید، به دوستان قدیمی و فامیل ها زنگ بزنید و از لحظه لحظه "بودن در خانه" لذت ببرید ولو با چرت زدن و خوابیدن؛ حالش را ببرید.»
