فوربس نوشت: بسیاری از کارشناسان اقتصادی معتقدند که ویروس کرونا می تواند به عنوان پرده آخر نمایش 30 سال اقتدار چین به عنوان تولید کننده پیشرو در جهان باشد. ولادیمیر سیگنورلی ، رئیس موسسه تحقیقاتی برتون وودز (یک موسسه سرمایه گذاری كلان)، می گوید: "شهرت چین به عنوان قطب(هاب) پیشرو تولید جهان این هفته به تاریخ پیوست."
به گزارش سرویس خواندنی های «انتخاب»، اقتصاد چین با شیوع ویروس کرونا ضربه ای سختی خورد و شرایط این کشور نسبت به کشورهایی که اخیرا کرونا را تشخیص داده اند یا شیوع کرونا در آنها تعداد کمی قربانی گرفته بسیار بدتر است.
در تاریخ 23 ژانویه ، دولت پکن دستور تمدید تعطیلات سال نو چینی را صادر و بازگشت به کار را به تعویق انداخت. ویروس کرونا در استان هوبئی به سرعت در حال گسترش بود و آخرین چیزی که چین می خواست این بود که در جاهای دیگر تکرار شود. در نتیجه محدودیت های سفر و قرنطینه نزدیک به 60 میلیون نفر ، فعالیت های تجاری را به بن بست کشاندند.
شهزاد اچ قاضی مدیر عامل کتاب بژ چین(کتابی درباره وضعیت موفقیت ها و آمارهای اقتصادی چین) ، روز جمعه در این باره نوشت:" وحشتناک ترین جنبه این بحران آسیب های اقتصادی کوتاه مدت آن نیست بلکه ایجاد اختلال طولانی مدت در زنجیره های تامین است."
قاضی ادامه داد: "تولیدكنندگان خودروهای چینی و كارخانجات شیمیایی نسبت به سایر بخش ها تعطیلات بیشتری را گزارش كرده اند. کارمندان حوزه فناوری اطلاعات از هفته گذشته سر کار بازنگشته اند. شرکت های حمل و نقل و لجستیک نرخ تعطیلی بالاتری را نسبت به میانگین ملی گزارش داده اند. تأثیرات این اختلال شدید در ماه های آینده در بخش های جهانی خودرو ، الکترونیک و زنجیره های دارویی احساس می شود."
به نظر می رسد چین در حال از دست دادن توانمندی خود به عنوان تنها بازیکن قدرتمند اقتصاد جهان است که همواره رشد را تجربه می کند. یکی از دلایلی که کشورهای مختلف همواره چین را به عنوان بخشی از زنجیره تامین خود انتخاب می کردند این است که چینی ها با جمعیت و نیروی انسانی بسیار ارزان تری نسبت به نیروی کار کشورهای دیگر فعالیت می کنند و افزون بر این ها، چینی ها اهمیتی به مقررات زیست محیطی نمی دهند و کارخانه ها آزادی عمل زیادی دارند.
از زمان ریاست جمهوری دونالد ترامپ در ایالات متحده، وضیت همکاری شرکت های ایالات متحده با چینی ها اندکی اختلال داشت، چرا که ترامپ تعرفه هایی علیه چین وضع کرد. شرکت های خارجی نیز معمولا عدم قطعیت تعرفه ها را دوست ندارند و در نتیجه برخی شرکت های آمریکایی، فعالیت های خود را به ویتنام ، بنگلادش و سراسر جنوب شرقی آسیا انتقال دادند.
اکنون ویروس کرونا از چین وارد کشورهای مختلف جهان شده و اعتقاد بر این است که این بیماری از گونه ای از خفاش ها در ووهان شایع شده است بنابراین برخی از فعالان اقتصادی و تجاری نیز مایلند در روابط خود با چینی ها تجدید نظر کنند.داروخانه های خرده فروشی در مناطقی از اروپا گزارش داده اند که نمی توانند ماسک جراحی تامین کنند زیرا همه آنها با شرکتهای چینی قرارداد داشتند. اکنون پرسش این است که چرا ساخت برخی تجهیزات مثل ماسک جراحی به کشورهایی مثل آلبانی سپرده نمی شود؟ به نظر می رسد که هزینه های نیروی کار آلبانی حتی پایین تر از هزینه های چین باشد و البته که به اروپایی ها نزدیک تر است.
به نظر می رسد ویروس کرونا نغمه ای غمگین را در چین می نوازد و دیگر راهی وجود ندارد که چین دوباره بتواند تولیدکننده ای ارزان قیمت و جهانی باشد. آن روزهای خوش یکه تازی به سرعت به پایان می رسد، به خصوص اگر ترامپ در انتخابات دوباره پیروز شود و این موفقیت روند سقوط چین را تسریع می کند زیرا شرکت ها از آنچه اتفاق می افتد هراس دارند(تشدید احتمالی خصومت ترامپ و پکن).
اما انتخاب یک کشور یا کشورهای جدید برای همکاری، کار آسانی نیست. هیچ کشوری، لجستیکی مانند چین ندارد. تعداد کمی از کشورهای بزرگ نرخ مالیاتی مثل چین را در اختیار دارند. برزیل چنین مالیاتی ندارد و هند نیز با وجود شرایط مشابه، وضیت تولید سطح پایین تری نسبت به چین دارد.
برخی معتقدند توافق نامه جدید ایالات متحده با مکزیک و کانادا ، که سال گذشته توسط ترامپ به امضاء رسید اکنون به نفع مکزیک خواهد شد. مکزیک و ایالات متحده همسایه هستند. رئیس جمهور آنها می خواهد شاهد رونق تولید در کشورش باشد. ترامپ نیز دوست دارد چنین چیزی را ببیند چرا که رونق اقتصادی مکزیک به معنای کاهش مهاجرت مکزیکی ها به ایالات متحده است و دستمزد این افراد نیز کمتر از هزینه های هجوم مهاجران خواهد بود.
طبق گفته 160 مدیری که در نظرسنجی بین المللی تجارت و روندهای بین المللی Foley & Lardner LLP 2020 در مکزیک شرکت کردند، می توان حدسهایی بسیار مثبتی در مورد مکزیک زد. پاسخ دهندگان بخش های تولیدی ، خودروسازی و فناوری گفتند که قصد دارند تجارت خود را از کشورهای دورتر به مکزیک منتقل کنند و برای این کار برنامه ریزی می کنند. انجام این کار در طی یک تا پنج سال آینده قطعی خواهد شد.
سباستین میاللز مدیر یک شرکت تجاری در پایتخت مکزیک می گوید: " بر اساس تخمین های اولیه ممکن است از ایالات متحده ، چین و اروپا حدود 12 میلیارد تا 19 میلیارد دلار در سال به سمت مکزیک هدایت شود. در نتیجه با افزایش تولید ناخالص داخلی مکزیک با نرخ 4.7٪ در سال رشد می کند."
مکزیک اکنون بهترین موقعیت را برای بهره برداری از اختلاف طولانی مدت ژئوپلیتیک بین ایالات متحده و چین دارد. این کشور تنها کشور مرزی کم هزینه با توافق نامه تجارت آزاد با ایالات متحده است. طی بیش از دو دهه گذشته مکزیک به صادرکننده برتر و تولید کننده کامیون ، اتومبیل ، لوازم الکترونیک ، تلویزیون و رایانه تبدیل شده است. حمل کانتینر از مکزیک به نیویورک پنج روز طول می کشد در حالی که این رقم از شانگهای به نیویورک 40 روز طول می کشد.
مکزیکی ها موارد پیچیده ای مانند موتورهای هواپیما و نیمه هادی های میکرو را نیز تولید می کنند. مکزیک از نظر مدارک مهندسی در رتبه هشتم قرار دارد. شرکت های چند ملیتی نیز در مکزیک حضور دارند. از جنرال الکتریک تا بوئینگ و کیا در مکزیک فعالند. اما ایمنی همچنان مهمترین مسئله برای مشاغل خارجی در مکزیک است. به هر حال شرکتها همیشه باید نگران آدم ربایی ، کارتل مواد مخدر و سیستمهای محافظت شخصی باشند. اگر مکزیک تنها نیمی از امنیت چین را داشت، می توانست یک اقتصاد بزرگ جهانی باشد. حتی اگر به همان میزان ایمن بود، مکزیک بهترین کشور در آمریکای لاتین می شد.
در نظرسنجی که به آن اشاره کردیم، بسیاری از کشورها از قبل، قصد داشتند همکاری های خود را با مکزیک توسعه دهند و حدود 80 درصد اعلام کردند که طی دو سال آینده این کار را انجام می دهند. از بین شرکت هایی که اخیراً زنجیره تأمین خود را جابجا کرده اند یا قصد دارند این کار را انجام دهند ، حدود 64٪ از آنها گفتند که آن را به مکزیک منتقل می کنند.
مترجم: رویا پاک سرشت
