راوی آگراوال در فارین پالیسی نوشت: ده‌ها سال است که هند با مرگبارترین خشونت‌های جمعی در دهلی نو روبرو است. این درگیریها از روز یکشنبه 23 فوریه درست قبل از ورود رئیس جمهور آمریكا دونالد ترامپ برای دیدار با نخست وزیر هند نارندرا مودی دوباره آغاز شد و به سرعت جنبه شورش به خود گرفت، در جریان این درگیریها حداقل 45 نفر کشته شدند که عمدتا مسلمان بودند.
به گزارش سرویس بین الملل «انتخاب»، در ادامه این مطلب آمده است: آشوتوش ورشنی، استاد دانشگاه براون و نویسنده جوایز تعارض قومی و زندگی مدنی هندوها و مسلمانان هند، معتقد است که شورش‌های هفته گذشته در دهلی برخی از ویژگی های بارز این یک جنایات سازمان یافته را دارد. در سال 2002 در گجرات، هنگامی که مودی وزیر امور خارجه بود، بیش از 1000 نفر در شورش‌های مذهبی کشته شدند که باز هم بیشتر آنها مسلمان بودند. در حالی که بعداً مودی از اتهام انجام اقدامات غیرقانونی توسط دستگاه قضایی کشور رهایی یافت، با این حال منتقدین می‌گویند که وی می توانست کارهای بیشتری برای جلوگیری از این حملات انجام دهد، اما چنین نکرد. در سال 1984، دوباره در دهلی، حدود 3 هزار سیك پس از ترور نخست وزیر ایندیرا گاندی که اتفاقا توسط محافظان سیك خودش مورد هدف قرار گرفت، کشته شدند. در هر دو مورد، کارشناسان می‌گویند، این شورش نمی‌توانست بدون هیچ گونه همدستی از طرف پلیس انجام شود.
ورشنی معتقد است که درگیری‌های مرگبار هفته گذشته می‌تواند در سایر مناطق کشور تکرار شود و مسلمانان به ویژه در برابر آن آسیب پذیر تر هستند. در ادامه یک نسخه از مصاحبه فارین پالیسی با ورشنی آورده شده است.
راوی آگراوال: بحث در مورد اینکه آیا خشونت هفته گذشته در دهلی باید به عنوان یک شورش تعریف شود یا به عنوان یک جنبش بحث برانگیز است. آیا می‌توانید تفاوت را توضیح دهید؟
آشوتوش ورشنی: اتفاقات اخیر مدلی خاصی از شورش‌ها است که دیگر تنها درگیری میان دو اوباش یا گروه نیست. در این بین پلیس نیز وارد عمل شده و گاهی نسبت به یکی از طرف‌ها خشونت می‌ورزد. در واقع تفاوت اصلی میان آشوب و جنبش در رفتار دولت از طریق پلیس نهفته است.
با توجه به آنچه اکنون می‌دانیم، خشونت ها در دهلی را چگونه می‌توان دسته‌بندی کنید؟
ورشنی: روز اول و شب یکشنبه 23 فوریه دیدیم که دو گروه از اوباش با یکدیگر درگیر شده‌اند به طوری که تعدادی از هر دو طرف کشته شدند، اما در روز دوم و سوم پلیس وقتی وارد عمل شد که به یک مسجد، یک حرم مسلمان‌ها و تعدادی از خانه‌ها و مغازه‌های آنها حمله شده بود. در این بین پلیس بارها نسبت به درخواست کمک مسلمانان بی‌توجه بود. گزارش‌ها حاکی از آن است که تعداد زیادی از این تماس‌ها با پلیس از مناطق غالبا مسلمان در شمال شرقی دهلی گرفته شده است. اوباش هندو بارها به مسلمانان در میان بی تفاوتی پلیس حمله کردند.
بخش دوم مشارکت مستقیم‌تر است. فیلم‌هایی وجود دارد که نشان می‌دهد مردان جوان مسلمان توسط یک جمعیت هندو مورد ضرب و شتم قرار می‌گیرند و پلیس در کمال تعجب از مرد مسلمان کتک خورده می‌خواهد که سرود ملی را در هنگام ضرب و شتم بخواند!
شواهد برجسته تر تا کنون نشان می‌دهد که پلیس نسبت به مسلمانان بی توجه بوده و خانه‌ها، اماکن مقدس و بنگاهای اقتصادی آنها بارها مورد تجاوز قرار گرفته است.
راوی: این واقعیت که همه این اتفاقات در دهلی نو، پایتخت هند رخ داده، قابل توجه است.
ورشنی: دهلی یک ساختار منحصر به فرد برای عملیات پلیس دارد. در قسمت‌های دیگر هند، پلیس نه به دولت مرکزی که به دولت ایالتی گزارش می‌دهد، زیرا قانون و نظم طبق قانون اساسی هند به عنوان یک موضوع دولتی محلی تعریف شده است، اما گزارش‌های پلیس دهلی به دولت مرکزی است. دولت مرکزی به رهبری حزب بهاراتیا جناتا (BJP) باعث شده که دولت مودی مسئول برقراری قانون و نظم در دهلی باشد و وزیر امور داخلی، امیت شاه، مقام آخری خواهد بود که نیروی پلیس دهلی به او گزارش خواهد داد. بنابراین مسئولیت این اوضاع بر عهده وی است.
راوی: از زبان برخی از عاملان این حملات شنیده می‌شده که شعار "جی شری رام" یا "پیروزی بر پروردگار رام" جاری می‌شود. آیا می توانید اهمیت این شعار را توضیح دهید؟
ورشنی: "جی شری رام"، از نظر کلامی مربوط به خدای هندوها و جلوه‌ای از رافت و مهربانی است که البته در مبارزات ایدئولوژیک ناسیونالیستی اخیر هندو، جی شری رام رنگ و بوی خشونت به خود گرفته است. بنابراین، معنای جی شری رام برای ایجاد یک ملت هندو به ریاست یک هندو به یک فریاد جنگ‌طلبانه تبدیل شده است.
راوی: با توجه به اینكه شما وقایع هفته گذشته در دهلی را به عنوان نشانه‌های شروع آغاز یك كشتار توصیف می كنید، خطر شیوع سایر جلوه‌های خشونت مشابه در سراسر كشور چقدر جدی است؟
ورشنی: آسیب پذیرترین جمعیت مسلمان در ایالات هند به نوعی تحت کنترل حزب بهاراتیا جناتا است، در این بین نقش پلیس بسیار مهم است. اگر دولت‌های محلی در ایالت‌های مختلف هند پلیس را علیه مسلمانان بشورانند، فقط شجاع ترین افسران پلیس در برابر این فرمان مقاومت خواهند کرد، زیرا ساختار اقتدارگرایانه این نیروها کاملاً واضح است. خطر برای اقلیت‌های مسلمان در کشور بسیار زیاد است. به نظر می‌رسد اوتار پرادش، بزرگترین ایالت هند با جمعیت 200 میلیون نفری، آسیب پذیرترین ایالت باشد. مسلمانان حدود 18 درصد از جمعیت این ایالت را تشکیل می‌دهند و در سرتاسر آن حضور دارند. به عنوان مثال در سال 2013 در مظفر نگار اغتشاش بزرگی رخ داد و پلیس هیچ تلاشی برای خاموش کردن آن نکرد.
راوی: جامعه مدنی و رسانه‌ها برای جلوگیری از گسترش خشونت چه می‌توانند بکنند؟
ورشنی: جامعه مدنی می‌تواند در ایجاد صلح بسیار تاثیرگذار باشد، اما این کاری نیست که بتوان فورا آن را انجام داد. ایجاد شبکه‌های بین مذهبی بین هندوها و مسلمانان احتمالا چند سال طول می‌کشد. احتمال جدا شدن جوامع یکپارچه بسیار کمتر از احتمال جدا شدن جوامع جدا از هم است.
مسئله فوری همیشه این است که چگونه می‌توان میزان یا شدت خشونت را به حداقل رساند و این جایی است که رسانه‌ها می‌توانند نقش اصلی را ایفا کنند. با انتقاد از خشونت‌ها، رسانه‌ها می‌توانند شدت خشونت را کاهش دهند.
راوی: روزنامه نگاران در هند در عین حال مورد تهدید قرار گرفته‌اند. یکی از عکاسان به واشنگتن پست گفت که اوباش او را تهدید کرده‌اند که باید شلوارش را در بیاورد تا ببینند ختنه شده یا خیر تا بفهمند مسلمان است یا نه. این چه ارتباطی با نقش دولت دارد؟
ورشنی: ساختار تشویقی که از بالا ایجاد شده، باعث این موضوع گردیده که افرادی در سطوح پایین رو به خشونت بیاورند.
در مجموع بعد از انتخابات 2019 و اتخاب دوباره مودی به نظر می‌رسد اندیشه‌های ناسیونالیستی هندو به شدت تقویت شده است.
