یک روانشناس گفت: نوع هشدار دادن رسانه‌ها به جامعه درخصوص ویروس کرونا باید از الگوی دردسر ساز به مدل کار ساز تغییر کند.
محمد صالح محسنی، روانشناس و استاد دانشگاه گفت: درحال حاضر نوع هشدار و اطلاع رسانی در خصوص ویروس کرونا شکل دردسر ساز دارد به طوری که نمی‌توان میزان استرس، نگرانی و فشار روانی این پدیده را در جامعه انکار کرد و این درحالی است که این میزان تنش و اضطراب روز به روز افزایش می‌یابد و هر اطلاعاتی شکل نگرانی درسر ساز به خود می‌گیرد.
وی تصریح کرد: هم اکنون برخی از افراد جامعه روند زندگی خود را متوقف کرده‌اند و هر لحظه آخرین اخبار واقعی و حتی شایعات را در فضای مجازی دنبال می‌کنند که البته همین امر باعث شده هیچ اقدام و عملی نداشته باشند و پیوسته به ابتلاء به کرونا خود و خانواده فکر کنند و حتی خود و یا عزیزانش را در شرایط مرگ ناشی از این ویروس تصور کنند موضوعی که در علم روانشناسی به آن نگرانی دردسر ساز می‌گویند.
وی ادامه داد: البته برخی از کارشناسان و صاحب نظران نیز تلاش می‌کنند با عباراتی نظیر «نگران نباشید» و «موضوع خاصی نیست» به قولی سطح اضطراب عمومی را کاهش دهند ولی به جای انکار و یا کوچک شمردن کرونا، باید الگوی نگرانی را به سمت نگرانی‌های کارساز تغییر داد یعنی به جای القا افکار منفی و یا انکار واقعیت، جامعه را مجاب کرد تا در این کارزار دست به اقدام و عمل زده و فعالیت‌های پیشگیرانه و تغییر سبک زندگی را جدی بگیرد.
این استاد دانشگاه اضافه کرد: برخلاف تصور بسیاری، نگرانی و بدبینی نه تنها چیز بدی نیست بلکه اندازه آن برای دوام و بقای زندگی لازم است، درواقع این خوشبینی مطلق است که باید از آن ترسید.
محسنی گفت: نگرانی‌های کارساز از ویژگی‌های مهم ذهنی انسان است که از بدو تاریخ و هوشمند شدن ذهن آدمی، در آن شکل گرفته و تأثیری شگرف و مهم در تداوم نسل بشر، پیش‌بینی خطرات و البته ارتقای دانش و آگاهی انسان نسبت به تهدیدات محیطی داشته و ما را وادار ساخته از مسیر تجربه‌اندوزی، علم آموزی و ارتقای مهارت‌ها و قابلیت‌های خود، به تدریج محیط و شرایط امن‌تر را برای خود بسازد.
این روانشناس تاکید کرد: یک انسان اولیه، وقتی متوجه می‌شد که یک بوته یا گیاه در حال حرکت کردن است این واقعیت محیطی را انکار نمی‌کرد، چون دریافته بود که این بی‌اعتنایی و عدم توجه به جزئیات و نشانه‌های خطر، ممکن است جان او را تهدید کند. چه بسا پشت بوته‌ای که در حال تکان خوردن بود، حیوانی درنده و گرسنه انتظار او را می‌کشید، به همین دلیل ذهن انسان در طول هزاران سال تکامل دریافت که باید به نگرانی‌های خود اهمیت دهد.
وی افزود: اگر نگرانی کارساز شکل آمادگی برای دیدن خطرات، کمبودها و مشکلات را نداشت و ذهن ما به صورت جدی از طرق مختلف مثل ایجاد حس ترس، نگرانی و هراس، وادارمان نمی‌کرد که نشانه‌های خطر را جدی بگیریم، بی شک بشر به امنیتی که امروز در تمدن‌های مدرن وجود دارد دست نمی‌یافت.
محسنی گفت: ویژگی دیگر نگرانی کار ساز آن است که به سرعت هیجان، لذت و رضایت ما از یک پدیده یا شرایط جدید و مطلوب را کاهش می‌دهد و ما را وادار می‌کند که برای بهبود آن (یا شرایط خود) و پیشرفت تلاش کنیم و این مؤلفه‌های بالینی ذهن بشر است که در شرایط کنونی که ویروس کرونا دنیا را در معرض تهدید جهانی برده می‌تواند به اشکال روانشناسانه کمک کند.
وی در پایان تاکید کرد: متأسفانه ٨۰ درصد از نگرانی‌های ما در زندگی دردسرساز است و همین موضوع باعث می‌شود به دنبال اطلاعات مخرب درباره موضوع نگرانی برویم ولی اگر نگرانی ما کارساز باشد اطلاعاتی را که جمع آوری می‌کنیم نه تنها مخرب نیست بلکه کمک می‌کند بحران را به راحتی پشت سر بگذاریم.
