روزنامه هافینگتون پست در گزارشی نوشت: «این روز‌ها از رول‌های دستمال کاغذی و ماکارونی تا کالا‌های کنسرو شده و صابون به سرعت از فروشگاه‌ها ناپدید می‌شوند. این موضوع در سوپر مارکت‌های سراسر انگلستان به وفور دیده می‌شود. فیلم‌های ویدئویی که در شبکه‌های مجازی اشتراک گذاشته می‌شود، خریداران فروشگاه‌های زنجیره‌ای را نشان می‌دهد که با چرخ دستی‌های سرریز شده از کالا در حرکتند و فروشگاه‌ها نیز مجبور شده اند برای مدیریت تقاضای خرید، محدودیت‌هایی را اعمال کنند. به عنوان مثال، تسکو، حداکثر سقف خرید (پنج بسته برای هر مشتری) را روی کالا‌هایی از جمله محصولات ضد باکتریایی، ماکارونی و شیر مدت دار تحمیل می‌کند. در همین حال، بسیاری از فروشگاه‌ها ناچار شده اند، فروش ضدعفونی کننده‌های دست را محدود کنند.
به گزارش سرویس خواندنی‌های «انتخاب» در ادامه گزارش هافینگتون پست آمده است: «شاید باید این شرایط را شرایط خرید وحشت بنامیم. در حالی که این یک واکنش قابل درک برای یک وضعیت نامشخص است اما تاثیر بزرگی بر زندگی افراد می‌گذارد و می‌تواند تأثیر عمیقی بر زنجیره‌های تأمین نیز داشته باشد. برای مثال یک مادر که فرزندی معلول دارد می‌گوید برای مدیریت شرایط فرزند خود، در تلاش است تا به دارو دسترسی پیدا کند. همچنین بیم آن وجود دارد که این بیماری بر آسیب پذیرترین اعضای جامعه تأثیر بگذارد: افرادی با درآمد کم، مستمری بگیران و افراد دارای معلولیت یا بیماری‌های مزمن. چرا این اتفاق می‌افتد؟»
وحشت درباره ویروس کرونا کاملاً طبیعی است و ممکن است انگیزه انباشت و ذخیره کالا واکنش منطقی به نظر برسد اما مهم است که بدانید خرید وحشت باعث بدتر شدن وضعیت می‌شود. نه فقط به این دلیل که سهمیه‌ای که به افراد تعلق می‌گیرد کم است و افراد دیگر نمی‌توانند به کالا‌های مورد نیاز خود دسترسی پیدا کنند. بلکه به این دلیل که این موضوع در بلند مدت برای همه جامعه مضر است.
در همین زمینه، نیک بلکبرن، روانشناس در این خصوص به هافینگتون پست معتقد است: افراد در تلاش‌اند با خرید وسایل، اضطراب خود را برطرف کنند، اما وقتی به مغازه‌ها می‌روند، احتمالاً اضطراب بیشتری را تجربه می‌کنند، زیرا وسایل کمی در دسترس هستند. سپس این اضطراب وجود دارد که به دلیل این نوع رفتار از سوی دیگران انتقاد‌هایی جدی دریافت کنید. درواقع دیگران به شما بگویند که چرا این کار را کرده اید. بلکبرن خاطرنشان می‌کند: "این راهی نیست که افراد وحشت زده احساس بهتری داشته باشند. "
اضطراب ممکن است باعث افزایش انباشت کالا شود، اما هانزا پانخانیا، یک درمانگر ۲۵ ساله و عضو انجمن مشاوره و روان درمانی انگلیس (BACP)، معتقد است که این امر نیز به علت احساس ناتوانی، ترس و از دست دادن کنترل انجام می‌شود. او توضیح می‌دهد: «وقتی مردم وحشت می‌کنند این یک "ژست برای کنترل اوضاع" است. افراد برای کمک به خود در شرایطی که احساس ناتوانی می‌کنند، چنین رفتاری انجام می‌دهند. وقتی هیچ تصویر بزرگتری نداریم، می‌خواهیم در «دنیای خرد» خانه و زندگی روزمره خود را کنترل کنیم و در این حالت، مردم این کار را با خریدن وسایل انجام می‌دهند. عنصر ترس نیز وجود دارد. قابل درک است که برخی از مردم از Covid-۱۹ درگذشته اند، اگرچه فقط تعداد کمی از آن‌ها در انگلستان زندگی می‌کنند. علاوه بر این، مردم می‌ترسند از فروش غذا و مواد غذایی خودداری شود، بنابراین غریزه اصلی بقا فعال می‌شود که اگر غذا نخوریم میمیریم.»
او ادامه می‌دهد: «ااخبار با تعداد افرادی که می‌میرند یا احساس بیماری می‌کنند اشباع شده است. گوش دادن به این نوع اخبار، روز به روز بیشتر باعث می‌شود غریزه بقا ما تحریک شود. به طور کلی انسان‌ها در برخورد با عدم اطمینان خیلی خوب نیستند و این روش اطمینان آنهاست. "
آیا می‌توان خرید هراس یا انبار کردن را یک رویکرد معقول دانست؟ راتولا چاکرابورتی، استاد مدیریت بازرگانی در دانشگاه East Anglia، به هافینگتون پست گفت که جمع آوری منابع برای افراد مسن یا خانواده‌هایی که دارای اعضایی هستند که شرایط خاصی دارند، احتمالاً عاقلانه است.
او می‌گوید: «با این وجود، آنچه ما در این کشور مشاهده کردیم این است که مردم هر آنچه را که می‌توانند می‌خرند و این روشی معقول نیست. در این فرایند، آن‌ها دیگران را که نمی‌توانند چیز‌های مورد نیاز خود را پیدا کنند مضطرب می‌کنند، بنابراین منجر به اثر دومینو می‌شود.»
همچنین، هلن دیکینسون، مدیر اجرایی کنسرسیوم خرده فروشی بریتانیا (BRC)، گفت: «خرده فروشان در حال حاضر با افزایش تقاضا برای برخی محصولات مواجه هستند که "خارج از دوره کریسمس" بی سابقه است. این امر تاکنون عمدتاً محدود به بهداشت و محصولات غذایی با ماندگاری بالا بوده است.»
BRC اکنون با دولت در حال یافتن راه‌هایی برای کاهش تأثیر ویروس کرونا در بخش سوپر مارکت‌ها است و فهرست مقرراتی را به دولت داده است (از جمله تمدید ساعت تحویل کالا و انعطاف پذیری در زمان تحویل فروشگاه ها) که باعث کاهش فشار در زنجیره تأمین می‌شود. اما اگر خرید وحشت جواب نمی‌دهد چاره کار چیست؟
بلکبرن اظهار داشت: «ما باید با شیوه‌های دیگر با شیوع بیماری مقابله کنیم. مورد اول بسیار ساده است: خود را با اطلاعاتی با کیفیت خوب که به آن‌ها اعتماد دارید آگاه کنید. بهداشت عمومی انگلستان (PHE)، وزارت بهداشت و درمان اجتماعی (DHSC) و سازمان بهداشت جهانی (WHO) را امتحان کنید. ثانیا، سعی کنید در معرض اضطراب گروهی قرار گرفتن خود را محدود کنید. افرادی که درباره این نگران هستند که اطلاعات و خبر‌ها تا چه حد واقعیت دارند، به احتمال زیاد اضطراب بیشتری را تحمل می‌کنند. بر این اساس بسیار مهم است که با دوستان یا اعضای خانواده در ارتباط باشید تا احساسات خود را با آن‌ها به اشتراک بگذارید و بررسی کنید که آن‌ها خوب هستند یا خیر. بسیاری از مردم فقط می‌خواهند در مورد این واقعیت که ترسیده اند صحبت کنند و این [اضطراب]را کاهش می‌دهد.»
در آخر این بسیار مهم است که واقعاً برنامه ریزی کنید. بلکبرن می‌گوید: «فکر می‌کنم اگر شما خرید وحشت را برنامه ریزی کرده اید، شاید ماهیت این کار دیگر خرید وحشت نیست بلکه داشتن یک برنامه از قبل اضطراب را کاهش می‌دهد. درواقع شما می‌توانید به هر معنی چیز‌هایی بخرید، اما این کار را معقولانه انجام دهید. آخرین توصیه این است که اگر افراد در معرض خطر کرونا یا Covid-۱۹ هستند، ممکن است مجبور شوند برای چند هفته خود را قرنطینه کنند. رویکرد عقل سلیم این است که آن‌ها به مایحتاج خانه تقریباً برای دو تا سه هفته نیاز دارند. می‌توانید برخی اقلام مثل دستمال کاغذی، بسته ماکارونی و برنج را ذخیره کنید. اگر ذخیره کالا‌ها به پایان رسید، می‌توانید از طریق فروشگاه آنلاین خوراکی‌های خود را سفارش داده و یا غذای آماده بخورید.»
ممکن است لازم باشد افراد با شرایط بهداشتی و اساسی کمی بیشتر در خانه بمانند. در این صورت، اطمینان حاصل کنید که این اعضای خانواده و دوستان شما می‌توانند در صورت لزوم دریافت منظم داشته باشند. با یک دوست یا عضو خانواده خود صحبت کنید تا بتوانید شکلی از سیستم گردشی خوراکی را تنظیم کنید، بنابراین می‌دانید که هر هفته لوازم مورد نیاز خود را دریافت می‌کنید.
در همین ارتباط پروفسور چاکرابورتی می‌گوید: «لازم نیست برای شش ماه خرید کنید. فقط کاقیست برای مدت دو یا سه هفته خرید کنید و به زندگی عادی خود ادامه دهید. ما هرکدام یک مسئولیت اجتماعی برای مراقبت از دیگران نیز داریم؛ که خریدن افراطی صابون یا دستمال گاغذی چاره کار نیست. مردم باید نسبت به آنچه نیاز دارند معقول باشند.»
