نشریه آمریکایی نیوزویک روز چهارشنبه در گزارشی با عنوان «ویروس کرونا یک راز آشکار کرد و آن اینکه آمریکا نظام بهداشتی عمومی واقعی ندارد» افزود:
«دکتر آنتونی فوجی» رییس مؤسسه ملی آلرژی و بیماری‌های عفونی آمریکا روز شنبه گذشته گفت: «نظام بهداشتی ما آن گونه که باید کار نمی کند، این یک شکست است و باید به آن اعتراف کرد».
در واقع در شرایطی که شاهد گسترش ویروس کرونا در آمریکا به شدت و حدت چین هستیم، باید با این واقعیت روبرو شویم که تقریبا هیچ زیرساختی برای شرایط کنونی مقابله با کرونا وجود ندارد. ما به جای داشتن یکنظام بهداشت عمومی، یک نظام سودآور خصوصی داریم که تنها برای افرادی است که استطاعت مالی لازم را داشته و به دلایل داشتن شغل تمام وقت، دارای بیمه بوده و قادر به پرداخت هزینه های درمانی خود هستند.
در آمریکا، کلمه «عمومی» مثل بهداشت عمومی، آموزش عمومی یا رفاه عمومی به معنای نیازهای فردی است، نه خیر مشترک؛ به عبارتی وضعیت در آمریکا به گونه ای است که حتی اگر آزمایش واکسن ویروس کرونا تمامی مراحل را طی کند و به موقع تهیه و تصویب شده باشد، هیچ موسسه ای آن را به صورت رایگان در اختیار دهها میلیون آمریکایی قرار نمی دهد.
مراقبت های بهداشتی در آمریکا عمدتا توسط شرکت های خصوصی انتفاعی انجام می شود که ملزم به حفظ ظرفیت ذخیره نیستند. در نتیجه ظرفیت کشور آماده پذیرش تعداد پیش بینی شده مبتلایان به ویروس کرونا نیست. در واقع ظرفیت ۴۵ هزار تختخوابی بخش مراقبت های ویژه کشور جوابگوی نیاز ۲.۹ میلیون نفری که احتمالا به کرونا مبتلا می شوند، نیست.
بانک مرکزی فدرال می تواند بانک ها را به دلیل قرنطینه تعطیل اعلام کند، اما ایالات متحده نمی تواند سازمان های اداری را تطیل کند زیرا نظام بیمه اجتماعی کشور وابسته به افرادی است که سر کار می روند.
نزدیک به ۳۰ درصد از کارگران آمریکایی هیچ مرخصی از کارفرمایان خود ندارند، از جمله ۷۰ درصد کارگران کم درآمد با درآمد کمتر از ۱۰.۴۹ دلار در ساعت. تعداد زیادی از کارگران خود اشتغال هم قادر به گرفتن مرخصی استعلاجی نیستند.
بیشتر آمریکایی های بیکار واجد شرایط بیمه بیکاری نیستند زیرا به اندازه کافی در یک شغل ثابت فعالیت نکرده اند. در عین حال، بیش از ۳۰ میلیون آمریکایی بیمه درمانی ندارند و تنها کسانی صلاحیت «مدیکید»(Medicaid) (مدیکید برنامه بهداشتی آمریکا برای خانواده‌ها و افراد با منابع و درآمد کم است)، ژتون غذا و سایر کمک های عمومی را دارند که شغل داشته باشند یا در جستجوی کار باشند.
تعطیل کردن مدارس دولتی هم کار دشواری است زیرا بیشتر والدین شاغل نمی توانند از عهده مراقبت از کودکان خود برآیند. از سوی دیگر بسیاری از کودکان فقیر به همین وعده های غذایی مدارس وابسته هستند. تنها در لس آنجلس، حدود ۸۰ درصد دانش آموزان واجد گرفتن وعده غذایی رایگان مدارس هستند و کمی کمتر از ۲۰ هزار از دانش آموز بی خانمان در این شهر وجود دارد.
به طور خلاصه، هیچ نظام بهداشت عمومی در ایالات متحده وجود ندارد، زیرا ثروتمندترین کشور دنیا غیر از فراهم ساختن زیرساخت های دفاعی، هیچ ظرفیت دیگری برای حافظت از مردمش ندارد. هرچند روش های موقتی هم که دموکراتهای مجلس نمایندگان و کاخ سفید روز جمعه برای مواجهه با این کاستی ها ارائه دادند، بهتر از هیچ است، اما این پیشنهادات هم قادر به پر کردن خلا موجود نیست.
