دولت بنگلادش با ممانعت از ورود دو قایق حامل بیش از ۵۰۰ پناهجو روهینگیایی به آب های ساحلی این کشور اعلام کرد که این کشور مسوولیتی در قبال مسلمانان مسلمان روهینگیایی سرگردان در دریا ندارد.
به گزارش روز دوشنبه رسانه‌های بنگلادشی، ای کی عبدل مومن وزیر امور خارجه بنگلادش گفت: چرا از بنگلادش درخواست می‌شود تا این افراد را بپذیرد. آن‌ها حتی وارد آب‌های ساحلی بنگلادش نشده‌اند. هشت کشور ساحلی دیگر در خلیج بنگال حضور دارند.
وی خاطرنشان کرد این افراد شهروند میانمار هستند و این کشور باید در قبال شهروندان خود احساس مسوولیت کند.
سازمان های حقوق بشری بنگلادش از نپذیرفتن این پناهجویان انتقاد کرده اند.
دو قایق حامل ۵۰۰ مرد، زن و کودک روهینگیایی پس از آنکه مقامات در مالزی با ورود آن‌ها به آب‌های ساحلی این کشور مخالفت کردند، مجبور به بازگشت به خلیج بنگال شدند.
با توجه به شیوع ویروس کرونا، دولت مالزی برای ورود تمام کشتی‌ها و قایق‌ها به آب‌های ساحلی این کشور محدودیت وضع کرده است.
پیش از این کمیساریای عالی پناهندگان سازمان ملل متحد از خطری که آوارگان مسلمان روهینگیایی سوار بر قایق در خلیج بنگال و دریای اندامان را تهدید می‌کند، به شدت ابراز نگرانی کرده بود.
به گفته این سازمان آوارگان روهینگیایی هفته‌ها است بر روی قایق قرار دارند و اکنون دارای غذا و آب کافی نیستند.
در ماه جاری گارد ساحلی بنگلادش اعلام کرد که یک قایق حامل حدود ۴۰۰ روهینگیایی که هفته‌ها در آب‌های میان تایلند و مالزی سرگردان بود، به ساحل جنوبی بنگلادش رسیده است.
وزیر امور خارجه بنگلادش افزود: چرا در همه موارد بنگلادش باید مسولیت این افراد را بپذیرد؟ ما هم اکنون پذیرای یک میلیون روهینگیایی هستیم.
دیده بان حقوق بشر روز یکشنبه از بنگلادش درخواست کرد تا هرچه زودتر آوارگان روهینگیایی سوار بر قایق را به خشکی منتقل کرده و غذای کافی و مناسب در اختیار آن‌ها قرار دهد.
دیده بان حقوق بشر در بیانیه‌ای اعلام کرد،بنگلادس باید به تعهدات بین المللی خود عمل کند و مسلمانان روهینگیایی را به کشوری که با ظلم و ستم مواجه هستند منتقل نکند. تمام کشورها از جمله مالزی و تایلند بر اساس قوانین بین المللی وظیفه دارند تا به قایق‌های در خطر کمک کرده و برای نجات مسافرهای این قایق‌ها اقدام کنند.
بسیاری از مردم میانمار، روهینگیایی‌ها را مهاجرانی غیرقانونی می‌دانند و این مردم از تبعیض‌هایی که علیه‌شان می‌شود در رنج هستند. دولت میانمار با روهینگیایی‌ها همانند افراد فاقد ملّیت و بی‌خانمان برخورد کرده و به آن‌ها تابعیت نمی‌دهد. روهینگیایی‌ها با محدودیت‌های سفت و سختی از جمله محدودیت در جابجایی، دسترسی به امکانات پزشکی و آموزشی رو به رو هستند.
بیش از یک میلیون مسلمان روهینگیایی با فرار از جنگ و قتل عام ارتش و بودائیان افراطی در ایالت راخین در سال ۲۰۱۷ از میانمار به بنگلادش پناهنده شده و اکنون در اردوگاه‌های مرزی این کشور ساکن هستند.
سازمان ملل متحد در پی حملات نظامی ماه اوت ۲۰۱۷ (تیر/ مرداد ۹۶) علیه روهینگیا و اخراج گروهی آن‌ها به بنگلادش، نظامیان میانماری را عامل پاکسازی قومی و نسل‌کشی مسلمانان روهینگیا معرفی کرد و ارتش این کشور را بدنام‌ترین ارتش جهان نامید.
با توجه به گزارش دیده‌بان حقوق بشر، اردوگاه‌های شلوغ مسلمانان روهینگیا در بنگلادش و همچنین میانمار در واقع بمب‌های ساعتی کرونا هستند.
این اردوگاه‌ها از هیچ استاندارد بهداشتی برخوردار نیستند و عدم دسترسی به بهداشت، ساکنین اردوگاه‌ها را به شدت در مقابل کرونا آسیب پذیر ساخته است.
