پایگاه خبری تحلیلی انتخاب (Entekhab.ir) : کارشناسان ظرفیت بالای
نیروی انسانی کشور را یکی از عوامل توسعه اقتصادی می دانند؛ موضوعی که بیش
از هر چیز دیگر در کارآفرینی ظهور می یابد.
مطالعات نشان می دهد، در
کارآفرینی اساساً توسعه از سرمایه انسانی شروع شده و به سمت منابع حرکت می
کند، بنابراین کارآفرینی نقش بارزی، هم در توسعه اجتماعی و هم در توسعه
اقتصادی دارد، از این رو توسعه پایدار از نتایج محتوم توسعه کارآفرینی تلقی
می شود.
کارشناسان بر این باورند که برای توسعه مطلوب، توسل به شیوه
های کارآفرینانه سبب ابتکار شده و مسیرهای رسیدن به اهداف اقتصادی کوتاهتر
می شوند، بنابراین امروزه کارآفرینی نقش بسیار اساسی در توسعه کشورها دارد،
راهبردی که در کشور ما با وجود برخورداری از سرمایه انسانی بالا، چندان
مورد توجه قرار نگرفته است.
اما هر زمانی که از کارآفرینی سخن گفته می شود بهبود فضای کسب و کار نیز به عنوان یک پیش نیاز مهم مطرح می شود.
از
نگاه کارشناسان، فضای نامناسب کسب و کار سبب پایین آمدن سطح فعالیتهای
اقتصادی و سرمایه گذاری می شود که اقدامهایی نظیر، رفع موانع تولید، فراهم
کردن زیرساختها، ارائه مستمر اطلاعات شفاف و منظم، حمایت از شکل گیری
بازارهای رقابتی و اصلاح نظام اداری در بهبود فضای کسب و کار می توان انجام
داد.
از این رو کارآفرینی به عنوان یک پدیده نوین نه تنها در اقتصاد،
توسعه و پیشرفت جوامع نقش مؤثری داشته است، بلکه کشورهای مختلف با یاری
جستن از این راهبرد و گسترش آن، بسیاری از مشکلات خود را رفع و شاخ غول
بیکاری را شکسته اند.
این موضوع بخشی از اظهارات حسین قنبری از
کارشناسان با سابقه و مدیر کانون کارآفرینان برتر است.او معتقد است، باید
پرورش کارآفرینان در کشور را به عنوان گام اولیه توسعه تلقی کرد که این مهم
بدون ایفای نقش فعالانه دولت محقق نخواهد شد.آنچه در پی می آید نسخه این
کارشناس صنعتی برای توسعه کارآفرینی در ایران به عنوان یک الزام مهم رونق
تولید ملی است.
*آقای قنبری! برای اینکه وارد بحث شویم بفرمایید کارآفرین واقعی کیست؟
**ببینید،
کارآفرینی یک نوع تفکر و یک نوع فرهنگ است که دارای ویژگی های خاص خودش
هست. کارآفرینان به لحاظ شخصی انسانهایی بسیار پرکار، صبور، کم توقع و ریسک
پذیر هستند و ایجاد ارزش افزوده از ویژگی های بارز یک کارآفرین واقعی
است.کارآفرین یک انسان عاشق است. توزیع ثروت یکی از ویژگی هایی است که با
کارآفرینی و در محیط کارآفرینی اتفاق می افتد.
*به نظر جنابعالی چه ارتباطی بین کارآفرینی و نامگذاری امسال با عنوان «تولید ملی، حمایت از کار و سرمایه ایرانی» وجود دارد؟
**ما
این نامگذاری را به فال نیک می گیریم و این فرصت را مغتنم می شماریم و
معتقدیم با بهره گیری از ظرفیتهای کارآفرینی از گذر پرچالشی که پیش روی
ماست عبور کنیم. واقعیت این است که شرایط برای تولید سخت است و ما با
محدودیتهای فراوانی مواجه هستیم. ما باید با هوشمندی که به کارآفرینی نسبت
می دهیم بتوانیم فضا را با همه محدودیتها اداره کنیم. نباید فراموش کنیم که
محیط تولید یک محیط سیستمی است و تبادلات مناسب خودش را می طلبد. تولید
باید همواره در حال توسعه باشد، ولی این امر مستلزم این است که بخشهای
مختلف جامعه حتی بخش فرهنگی به کمک تولید بیایند و به ترویج و تشویق تولید
ملی کمک کنند.
*به محدودیتها در تولید اشاره کردید، به نظر شما چه موانع و چالشهایی پیش روی کارآفرینی در کشور وجود دارد؟
**ببینید،
در محیط بنگاه های کسب و کار در سطح ملی نیازهای فراوانی وجود دارد. به
عنوان مثال تأمین مواد اولیه واحدهای صنعتی نباید به این سختی باشد. در
صورتی که باید با یک ایمیل یا تلفن این مواد اولیه تأمین شود. از سویی این
مواد اولیه نقدینگی می خواهد؛ تأمین نقدینگی یکی از مهمترین چالشهای
کارآفرینی و محیط های کسب و کار است. بخصوص از آبان ماه سال 86 که بانک
مرکزی قفلهای خودش را به در و دیوار شعب مختلف زد و این قفلها فقط از طریق
پیگیری قابل باز شدن است.
نقدشوندگی محصول در شرایط تورم و گرانی فعلی
هم یکی دیگر از موانع و مشکلات است، به گونه ای که کالایی که تولید می شود
نقدشوندگی آن در بهترین حالت از 3 تا 8 ماه طول می کشد. از سوی دیگر واسطه
گری، دلال بازی و نقصهای جدی که در بازار وجود دارد و از همه مهمتر مسأله
نرخ ارز از چالشهای عمده پیش روی تولید است. این در حالی است که باید همه
به هم کمک کنیم و به تولید ملی فرصت بدهیم تا باری از روی دوش مشکلات
برداشته شود.
*با فرض برطرف شدن موانع و چالشهای بر سر راه توسعه کارآفرینی، پیامدهای ترویج کارآفرینی در جامعه چه خواهد بود؟
**با
برطرف شدن موانع و مشکلات، ما هم می شویم جزو کشورهای پیشرفته، رفاه ملی،
رونق اقتصادی، ارتقای ملی، همه از آثار برطرف شدن موانع و مشکلات است. به
عبارت دیگر، درآمد سالانه و تولید ناخالص داخلی افزایش می یابد. افزایش
رقابت در بنگاه های اقتصادی و ارتقای کیفیت تولید داخلی و در عرصه اجتماعی
رفع چالش بیکاری و بحران ناشی از آن از دیگر پیامدهای برطرف شدن موانع و
مشکلات خواهد بود.
*با این حال عده ای معتقدند نباید از هر تولیدی حمایت شود. به نظر شما از چه تولیدی باید حمایت کرد؟
**به
مطلب خیلی خوبی اشاره کردید. بله ما تولیدکننده «نما» هم داریم. اما جامعه
هدف ما کسانی هستند که با عشق و علاقه به تولید ملی کشورشان خدمت می کنند.
واقعیت این است که از هر تولیدی نباید حمایت شود. ما باید رویکرد صادرات
محور تولیدمان را بیشتر تقویت کنیم.
درست است که در صنعت راهبرد مدونی
نداشته ایم، اما این موضوع خیلی هم بی توازن و تناسب نبوده. ما باید همچنان
تقسیم کار کرده و تولید «سره» را از «ناسره» مشخص کنیم. به هر حال هر
تولید کننده ای که زیر چتر معیارهای شناخته شده تولید نباشد و شفاف عمل
نکند تولیدکننده نیست.
*در بحث موانع تولید که پیشتر به آن اشاره کردید، کارشکنی های داخلی را چگونه ارزیابی می کنید؟
**به
نظر من موانع داخلی خیلی جدی تر از موانع خارجی است. محیط سیستمی و اداری و
بروکراسی که در ایران وجود دارد، در هیچ جای دنیا وجود ندارد. قوانین و
مقررات ما برای اداره کل جهان کافی است، به گونه ای که می توان گفت «ایران
سلطان مقررات نویسی و قانون نویسی» در جهان است. به طور کلی بزرگترین موانع
تولید ما در بروکراسی های اداری موجود کشور ریشه دارد به عنوان مثال انجام
یک کار با چند قانون تلاقی دارد و هر مسؤولی یک تعریف و تفسیر از آن
دارد.به نظر من این از نشانه های روشن ضعف مدیریت است.
یک مصوبه می
گذارند، همه امضا می کنند اما این مصوبه در پیچ و خم بروکراسی سازمانهای
عریض و طویل اداری گم می شود و در دستور کار قرار نمی گیرد.باید اصلاحاتی
در بروکراسی و سازمان اداری کشور ایجاد و از تمرکز اختیارات در مرکز کاسته
شود. چرا هر جا قرار است گامی برداشته شود منوط به کسب اجازه از مرکز است؟
بنابراین به نظر من باید تفویض اختیار در عمل اتفاق بیفتد.
