پیتر اوبورن در میدل ایست آی نوشت: خاورمیانه به ندرت در سیاست بریتانیا محور اصلی قرار می‌گیرد. اما وقتی این اتفاق بیفتد، عواقب آن می‌تواند واقعاً چشمگیر باشد. بحران فعلی به بوریس جانسون که قبلاً خود را درگیر یک سری تحقیقات ناهنجار کرده است، آسیب می‌رساند.
به گزارش سرویس بین الملل «انتخاب»، در ادامه مطلب آمده است: بحران سوئز، هنگامی که حمله اسرائیل، فرانسه و بریتانیا به مصر در سال ۱۹۵۶ با شکست روبرو شد، کشور را دچار مشکل کرد و به نخست وزیری آنتونی ایدن پایان داد. تقریباً نیم قرن بعد، حمله به عراق بیش از یک میلیون نفر را به خیابان‌های بریتانیا کشاند و سرانجام به پایان دوران نخست وزیری تونی بلر کمک کرد.
بریتانیا امروز با بحران دیگری در خاورمیانه دچار تشنج شده است. این یکی متفاوت است، زیرا مستقیماً به سیاست خارجی انگلیس مربوط نمی‌شود. در عوض، به یک مبارزه داخلی تلخ در داخل حزب محافظه کار حاکم مربوط می‌شود و این از نظر سیاسی کشنده‌تر است.
به لطف این بحران، هر روز ما اطلاعات جدیدی در مورد روش‌های تامین مالی حزب محافظه کار پیدا می‌کنیم. این موضوع لیست سوالات بی پاسخ را افزایش می‌دهد.
این بحران مانند جنگ عراق عمیق نخواهد شد، اما به بوریس جانسون، نخست وزیر آسیب می‌رساند. وی قبلاً خود را درگیر یک سری تحقیقات ناهنجار کرده است که این مورد جدید شخصاً برای او خطرناک است.
توری‌ها و خاورمیانه
این جدال به عنوان مبارزه‌ای برای کنترل روابط بین حزب توری و خاورمیانه آغاز شد. سال‌ها این رابطه توسط شورای محافظه کار خاورمیانه (CMEC) اداره می‌شد، که رئیس آن سر نیکلاس سومز، نوه وینستون چرچیل و یکی از بزرگان حزب توری است. پس از اینکه بوریس جانسون به رهبری حزب توری در انگلیس رسید، انحصار این شورا تهدید شد.
همانطور که دو ماه پیش در میدل ایست آی فاش کردم، یک گروه رقیب به نام دوستان محافظه کار خاورمیانه و شمال آفریقا Comena)) استدلال کردند که می‌تواند کار بهتری نسبت به این شورا انجام دهد. محمد آمرسی، تاجر و حامی حزب محافظه کار با پشتیبانی جانسون، کومنا را جایگزین سی ام‌ای سی می‌داند.
وقتی ماه گذشته با آمرسی مصاحبه کردم او به من گفت که می‌خواهد کومنا ۲۳ کشور را پوشش دهد از موریتانی در غرب آفریقا گرفته تا افغانستان در شرق. او یک گروه متشکل از چهره‌های ارشد از جمله ترزا می، نخست وزیر سابق را به عنوان حامی گرد هم آورده است.
هدف کلیدی
وقتی با آمرسی صحبت کردم، او به من گفت که از راه اندازی این سازمان به دنبال منفعت شخصی نیست. وی تاکید کرد که هدف اصلی وی پیوند دادن حزب محافظه کار با خاورمیانه از طریق بازدید از منطقه، آموزش نمایندگان پارلمان در مورد خاورمیانه، دعوت از اعضا به کنفرانس‌های حزب توری و بازکردن کانال‌های تجاری کارآمد دوجانبه با انگلستان است. او تصریح کرد که این نهاد در حل مشکلات دیپلماتیک حل نشدنی منطقه دخالت نخواهد کرد، زیرا این وظیفه‌ی وزارت امور خارجه است.
وی تصریح کرد که برای تعامل با همه طرف‌ها از جمله ایران و عربستان سعودی، اسرائیل و فلسطین آماده است و هیچ منفعت شخصی‌ای را دنبال نمی‌کند. وی گفت: ما برای هیچ کشوری به شیوه‌ای که تام باراک به نمایندگی از امارات انجام می‌داد، لابی نمی‌کنیم.
باراک دو هفته پیش به اتهام فعالیت غیرقانونی در نفوذ بر دولت ترامپ از طرف امارات متحده عربی دستگیر شد. آمرسی همچنین گفت که این سازمان برخلاف سی ام‌ای سی به حزب محافظه کار وابسته خواهد بود.
نقش بن الیوت
با این حال، در ابتدای امسال، یک دعوای حقوقی بین آمرسی و شارلوت لزلی، مدیر CMEC در گرفت. این درگیری در ابتدا موضوع مهمی به نظر نمی‌رسید.
با این حال، این موضوع به لطف روزنامه نگار‌های تحقیقی تام بورگیس در فایننشال تایمز و گابریل پوگرند در ساندی تایمز تشدید شد. هر دو خبرنگار با دقت به نقش بن الیوت، که بوریس جانسون به عنوان رئیس حزب توری او را انتخاب کرده و پشتیبان محافظه کار داخلی آمرسی و کومنا بوده است، پرداخته اند. الیوت مانند بسیاری از چهره‌هایی که در اطراف جانسون هستند و تعدادشان هم زیاد نیست، نیاز به توضیح دارد.
در نگاه اول، این تاجر ۴۵ ساله شبیه یک محافظه کار به نظر می‌رسد که در کتاب‌های درسی معرفی می‌شود. او که در اتون تحصیل کرده و برادرزاده دوشس کورنوال، همسر شاهزاده چارلز و پسر سیمون الیوت، ملّاک بزرگ دورست است.
چهار سال پیش ترزا می، نخست وزیر وقت به او در هیئت مدیره موزه ویکتوریا و آلبرت لندن مسئولیت داد. اما اجازه دهید کمی دقیق‌تر نگاه کنیم.
روسای حزب توری معمولاً سیاستمداران قدرتمندی هستند که ریشه عمیقی در حزب محافظه کار دارند. ترزا می، نورمن تبیت، ویلیام وایتلاو و پیتر کارینگتون از پیشینیان الیوت هستند. این افراد با هر استانداردی که در نظر بگیرید، بسیار قابل توجه بوده اند.
نقش روسای حزب محافظه کار، از کارینگتون تا می، نمایندگی نظرات مردمی حزب توری و توضیح اقدامات رهبری آن‌ها بود. من هیچ مدرکی پیدا نکردم که الیوت بسیاری از این کار‌های مهم، اما طاقت فرسا را انجام دهد.
روسای قبلی حزب توری می‌توانستند در حوزه انتخابیه به شدت مبارزه کنند و در تلویزیون ظاهر شوند. الیوت در هر دو مشخصات بسیار پایینی داشت. الیوت حتی یک نماینده مجلس نیست و من نمی‌توانم هیچ سابقه قابل توجهی در سیاست بریتانیا از او پیدا کنم.
حضور کلیدی
با این وجود شکی نیست که الیوت در قلب اطرافیان جانسون حضور جدی دارد و در این جایگاه نیز باقی می‌ماند. بدیهی است که او برای نمایندگی امور مردم یا رسیدگی به مسائل آن‌ها در آنجا نیست، نقش او در واقع مدیریت امور مالی است. بنابراین، وی بهتر است که خزانه دار حزب توری باشد نه رئیس.
پس چرا جانسون از الیوت استفاده کرد؟
جانسون احتمالاً برای ارتباطات خود ارزش قائل است. الیوت بنیانگذار شرکت کوینت اسنشالی (Quintessentially) است که برای افراد بسیار ثروتمند خدمات ارائه می‌دهد. این شرکت با استفاده از روابط خانوادگی الیوت با شاهزاده ولز، با پرداخت مبلغ هنگفتی افراد ثروتمند را به جامعه‌ای هوشمند هدایت و آن‌ها را به جامعه نخبگان معرفی می‌کند.
یکی از مشتریان دیرینه کوینت اسنشالی، محمد آمرسی است که سال‌ها قبل از اینکه الیوت به عنوان رئیس حزب توری انتخاب شود، با این شرکت ارتباط داشت. وقتی ساندی تایمز از امرسی پرسید که آیا الیوت باج می‌دهد که در بازی بماند، وی با صراحت شگفت انگیزی پاسخ داد: شما آن را پرداخت باج می‌نامید، من اسمش را سرمایه داری دسترسی می‌نامم. واقعیت همان است که شما می‌گویید فقط اسمش فرق می‌کند، شما وقتی دسترسی دارید، دعوت نامه دریافت می‌کنید، اگر بخشی از سیستم هستید و در جایی از نظر مالی مشارکت می‌کنید تا بخشی از آن سیستم باشید، روابط ممتازی دریافت می‌کنید.
این سوال پیش می‌آید که آیا الیوت در نقش خود به عنوان رئیس حزب از متدولوژی پیشرفته کوینت اسنشالی استفاده می‌کند یا خیر. جالب است بدانید که آمرسی مدت‌ها قبل از اینکه الیوت در حزب توری سمت داشته باشد، مشتری شرکت تحت مدیریت او بود.
جانسون توسط رای دهندگان طبقه کارگر به عنوان نخست وزیر انتخاب شد. با این حال، دولت او بیشتر و بیشتر شبیه یک باشگاه خصوصی برای افراد ثروتمند است.
به نظر می‌رسد الیوت به آمرسی کمک کرده است تا به یک فرد امین نزد شوهر عمه اش، شاهزاده چارلز، وارث تاج و تخت انگلیس تبدیل شود. حالا الیوت، آمرسی را به قلب حزب محافظه کار وارد کرده است.
اکثر کمک کنندگان به توری که در موقعیت آمرسی قرار دارند، معمولاً سکوت می‌کنند. اما وی صراحتا و به میزان زیاد صحبت کرده و نوری را به سمت یک جهان معمولاً مخفی برای ما آشکار کرده است. صحبت‌های او سوالات مهمی را ایجاد می‌کند و دیروز برخی از آن‌ها را به دفتر مرکزی حزب محافظه کار ارائه دادم.
من پرسیدم چه سازوکار‌هایی وجود دارد تا اطمینان حاصل شود که نقش الیوت به عنوان مدیر کوینت اسنشالی جدا از نقش او به عنوان رئیس حزب توری است؟ چند نفر از مشتریان الیوت در این شرکت، اهداکنندگان حزب توری هم هستند؟ چند نفر از این اهداکنندگان شخصاً توسط الیوت جذب شده اند.
من پرسیدم چرا الیوت عنوان خزانه دار حزب توری را ندارد، در حالیکه به نظر نمی‌رسد دارای استاندارد‌های لازم برای ایفای نقش سنتی رئیس این حزب باشد. من پرسیدم آیا حزب توری قصد دارد تحقیقاتی در مورد رابطه الیوت با کومنا انجام دهد؟ از همه مهمتر، من همچنین پرسیدم آیا حزب توری قصد دارد پیش برود و به کومنا بپیوندد یا این برنامه‌ها کنار گذاشته شده است.
با وجود انتشار این مطب، هیچ پاسخی از طرف حزب توری دریافت نشد. همه این مسائل خیلی اهمیت دارد. جانسون توسط رای دهندگان طبقه کارگر به عنوان نخست وزیر انتخاب شد. با این حال، دولت او بیشتر و بیشتر شبیه یک باشگاه خصوصی برای افراد ثروتمند است. در حزبی که متهم است صرفاً به نفع حامیانش کار می‌کند، به نظر می‌رسد که بوریس جانسون بریتانیا را به شیوه‌ی بن الیوت اداره می‌کند.
