پایگاه خبری تحلیلی انتخاب (Entekhab.ir) : 
منصوره حسینی ـ نقاش نوگرا ـ 17 روز قبل از دنيا رفت.
به گزارش ايسنا، حسيني كه سال گذشته به دلیل بیماری قلبی و کهولت سن در بخش سی سی یو بیمارستان شهدای «تجریش» بستري شده بود، 17 روز پيش در منزلش درگذشت و از آنجا كه در تنهايي زندگي مي‌كرد روز پنج شنبه - هشتم تيرماه -، درست 15 روز پس از درگذشتش، توسط همسايگان جسد او به پزشكي قانوني منتقل شد.
جزييات مراسم خاكسپاري و تشييع او نيز به زودي اعلام خواهد شد.
منصوره حسيني سال ۱۳۰۵ در تهران متولد شد و در سال ۱۳۲۸ لیسانس نقاشی خود را از دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران دریافت کرد، سپس در سال ۱۳۳۸ از آکادمی هنرهای زیباي رم پایان نامه گرفت .
هنگامی که حسینی در دانشکده هنرهای زیبا آموزش خود را آغاز کرد، این دانشکده چهار پنج سال بیشتر نداشت. او با پژوهش بسیار از بند آموخته‌های خشک دانشکده رهایی می‌گيرد، خودش معتقد بود: « مادام آشوب مرا تشویق می‌کرد، ولی حیدریان متلک می‌پراند و می‌گفت سزانـک شده‌ای، در حالی‌که من اصلاً سزان را نمی‌شناختم و سال‌های آخر دانشجویی بود که کم‌کم با کارهای او آشنا شدم.»
حسيني بعد از فارغ‌التحصیلی از دانشگاه به‌عنوان نقاشی نوگرا فعالیت خود را ادامه می‌دهد و در چند نمایشگاه گروهی نیز شرکت می‌کند و سرانجام در اسفند سال ۱۳۳۳ برای ادامه تحصیل به ایتالیا می‌رود و در آکادمی هنرهای زیبای رم پذیرفته می‌شود.
او از نخستین هنرمندان ایرانی است که در دوسالانه ونیز حضور پیدا می‌کند و در سال ۱۳۳۶ نگارخانه «وانتاجو» در شهر رم نمایشگاهی از ۱۹ پرده نقاشی او را به تماشا می‌گذارد و «گزارشگر هنری روزنامه دومنیکا در این‌باره مي‌نويسد:« به‌نظر می‌رسد که منصوره، نقاش آینده‌دار ایرانی و میهمان عاشق رم، هوشمندانه از «مکتب رم» بهره گرفته و حال و هوای نقاشی ما را با پیچیدگی تزیینی و خیالی نقاشی قدیم ایرانی درآمیخته است.»
منصوره حسيني نخست با الهام از خط کوفي دست به ابداعات جديد زد و سپس خطوط ابداعي خود را تبديل به يک ويژگي سبک‌شناختي و زيبايي‌شناسانه خاص کرد، به نحوي که با آن موفق به ايجاد سمفوني و ريتم و حرکت به نحوي غيرمستقيم همچون نت براي موسيقي در رويکرد نقاشانه خود گرديد.
به گفته او اين ويژگي برگرفته از روح عرفان اسلامي، معنويت شرقي و کليت فرهنگ ايراني است.
کارهای او در نمایشگاه‌های انفرادي و گروهی بسیار در ایران، ایتالیا، چکسلواکی، یوگسلاوی و از جمله دوسالانه‌های تهران ، دوسالانه ونیز، چهارسالانه رم و ... به روي ديوار رفت و جوايزي از نمایشگاه «نقاشان آسیایی در رم» ، مسابقه ثبت زیبایی‌های رم ، مسابقه نقاشی از مناظر شهرستان جووانی کامپانو (۱۳۳۸)، نمایشگاه ملی هنر معاصر و ... دريافت كرد.
نمایشگاه مروری بر آثار او سال 77 در فرهنگسراي نياوران و پنجمین نمایشگاه «پیشگامان نوگرایی در ایران» در موزه هنرهای معاصر ایران در سال ۱۳۸۳برپا شده است.
