پایگاه خبری تحلیلی انتخاب (Entekhab.ir) : امروز (دوشنبه) سي‌و‌پنجمين سالروز درگذشت «ولاديمير ناباكوف»، نويسنده‌ي نام‌دار روسيه و خالق اثر مشهور «لوليتا» است.
به گزارش ایسنا، ولاديمير ولاديميرويچ ناباكوف روز 23 آوريل 1899 در سنت‌پترزبورگ روسيه و در خانواده‌اي متمول متولد شد. دوران كودكي او كه خود آن را فوق‌العاده توصيف مي‌كرد، برايش بسيار جالب بود.
در خانواده‌ي ناباكوف به سه زبان فرانسوي، انگليسي و روسي صحبت مي‌شد و همين امر موجب شد تا او از كودكي با سه زبان دنيا آشنا باشد. او در واقع خواندن و نوشتن را پيش از آن‌كه به زبان روسي بياموزد، ابتدا به زبان انگليسي فراگرفت.
خانواده‌ي ناباكوف با آغاز انقلاب فوريه در سال 1917، روسيه را ترك كردند و بعد از مدتي در سال 1919 به انگليس مهاجرت كردند. او در اين سال وارد دانشگاه كمبريج شد و به مطالعه‌ي زبان‌هاي رومي و اسلواكي پرداخت. پس از آن‌كه در سال 1923 فارغ‌التحصيل شد، به برلين رفت و توانست به‌عنوان يك شاعر و نويسنده نامي براي خود دست و پا كند.
ناباكوف در سال 1925 با «ورا اسلومين» در برلين ازدواج كرد و در سال 1937 به‌همراه خانواده‌اش آلمان را به مقصد پاريس ترك كردند. سه سال بعد از آن، با ادموند ويلسونم آشنا شد؛ كسي كه آثار ناباكوف را به ناشران آمريكايي معرفي كرد، تا زمينه‌ي شهرت جهاني اين جوان روسي فراهم شود.
ناباكوف رمان معروف «لوليتا» را در جريان مسافرت خود در غرب آمريكا نوشت و در سال 1953 توانست آن را به پايان رساند و نگارش كتاب «پنين» را آغاز كند. اگرچه اولين آثار ناباكوف به زبان روسي بودند، اما او شهرت‌اش را به واسطه‌ي آثار انگليسي خود به‌دست آورد. وي به خاطر آثار بي‌بديل خود حتي با «جوزف كنراد» مقايسه مي‌شد.
وي بسياري از آثارش را خود به انگليس ترجمه مي‌كرد كه در اين راه گاهي پسرش نيز با او همكاري مي‌كرد. تسلط او به سه زبان، كار ترجمه را برايش آسان مي‌ساخت. از نگاه ناباكوف، ترجمه، "حركت از يك روستا به يك روستاي ديگر در شب و تنها با استفاده از يك شمع بود.
از كتاب‌هايي كه ناباكوف خود آن‌ها را ترجمه كرده است، مي‌توان به «لوليتا» يا «مدرك مستند» اشاره كرد. «لوليتا» و «آتش رنگ‌باخته» جايگاه ويژه‌اي براي او در ميان رمان‌نويسان بزرگ قرن بيستم به‌دست آوردند. با اين حال او براي رمان «آدا» بيش‌تر از ديگر آثار خود وقت صرف كرد.
ناباكوف روز دوم جولاي 1977 در مونترو آمريكا درگذشت. وي تا زمان مرگش 18 رمان، 8 مجموعه داستان کوتاه، 7 کتاب شعر و 9 نمايشنامه منتشر کرده بود.
از جمله آثار او كه به زبان روسي نوشته و بعدها به انگليسي ترجمه شدند، مي‌توان به «ماري» (1926)، «دفاع لوژين» (1930)، «چشم» (1930)، «افتخار» (1932)، «خنده در تاريكي» (1932)، «ياس» (1936)، «دعوت به اعدام» (1938)، «هديه» (1938)، و «افسون‌گر» (1939) اشاره كرد.
ناباكوف همچنين آثاري را به زبان انگليسي نوشته است: «زندگي واقعي سباستين نايت» (1941)، «پيچ شوم» (1947)، «لوليتا» (1955)، «پنين» (1957)، «آتش رنگ‌باخته» (1962)، «آدا» (1969) و «اشياي آشكار» (1972).
