جماران: انسیه خزعلی معاون امور زنان و خانواده رئیس جمهوری گفت: خانم ها آن گونه که باید در میدان حاضر نمی شوند؛ باید بیشتر از این حاضر شوند و بیشتر از این مدیریت ها را بپذیرند. من خودم در دانشگاه الزهرا(س) مدیریت هایی را به خانم ها پیشنهاد می دادم و نمی پذیرفتند؛ چون گاهی اوقات تا دیر وقت باید وقت گذاری می کردند. البته شاید هم حق داشتند و کار تمام وقت به خانواده شان صدمه می زد.
مهمترین اظهارات او بدین شرح است:
حقیقتا سیره امام بین همه رهبران دنیا بی نظیر است؛ نگاه خیلی زیبایی که نسبت به موضوع زن داشتند، کرامتی که برای زن قائل بودند و اهمیتی که به مسأله حضور زنان در اجتماع و همین طور خانواده قائل بودند، می شود گفت بی بدیل است و ما نمی توانیم مثل ایشان پیدا کنیم. ولی متأسفانه عملیاتی نشد؛ بی تعارف باید گفت همه مقصر هستند در اینکه نگذاشتند عملی شود و یا اصلا به نسل جدید نشان ندادند و به آنان این سیره را معرفی نکردند.
در وصیتنامه امام هم می بینید که سعی می کنند به طور خاص بیان کنند چیزهایی که بعضی ها به اسلام نسبت می دهند مطالب صحیحی نیست و دید اسلام نسبت به زن خیلی فراتر از چیزی است که دارند به اسلام منتسب می کنند و در واقع نگاه بسته و متحجرانه نسبت به زن را به عنوان یک توطئه مطرح می کنند.
اتفاقا من در جاهای مختلف این را ذکر کرده ام که امام در شرایطی خانم دباغ را به شوروی می فرستند که تعداد زنان فرهیخته، تحصیل کرده یا توانمندی که فعالیت اجتماعی داشته باشند، کم بوده است. الآن ما این همه زن فرهیخته، متخصص و با مهارت داریم؛ چرا از اینها استفاده نمی شود؟ همه دوره ها چه در بخش های مدیریتی و چه تخصصی این نقد جدی هست. البته در بخش های علمی و کارآفرینی زنان ما خوب دارند فعالیت می کنند.
ما فقط یک دوره وزیر زن داشته ایم؛ من معتقدم باید در این مسأله تجدیدنظر شود. رهبر معظم انقلاب هم در نشستی که اخیرا خدمت ایشان بودیم و دیداری که با بانوان داشتند دو بار تأکید کردند که باید برای این موضوع فکری شود و زن ها در تصمیم سازی ها و تصمیم گیری ها شریک باشند؛ طبیعتا اگر این امر محقق شود و زنان شریک باشند، خانواده هم بیشتر در تصمیم گیری ها دیده می شود، برنامه ریزی ها منعطف تر خواهد بود و همه اقشار جامعه دیده می شوند.
این مسأله درخواست همه بانوان هست. علت عدم تحقق آن یک مقدار مهمی به مسائل فرهنگی بر می گردد. یعنی فرهنگ جامعه ما، در همه طیف ها و جناح ها، متأسفانه این آمادگی را ندارد و باید این فرهنگ درست شود. یک بخشی شاید خانم ها کمتر مطالبه می کنند...
خانم ها آن گونه که باید در میدان حاضر نمی شوند؛ باید بیشتر از این حاضر شوند و بیشتر از این مدیریت ها را بپذیرند. من خودم در دانشگاه الزهرا(س) مدیریت هایی را به خانم ها پیشنهاد می دادم و نمی پذیرفتند؛ چون گاهی اوقات تا دیر وقت باید وقت گذاری می کردند. البته شاید هم حق داشتند و کار تمام وقت به خانواده شان صدمه می زد. طبیعتا ما باید شغل ها را یک جوری تعریف کنیم که خانم ها بتوانند از توانمندی هایشان استفاده کنند و به خانواده شان هم برسند. این را در نظر داریم که «نظامواره شغلی» برای خانم ها در نظر بگیریم.
(سوال: در دولت فعلی از رئیس جمهور و هیأت دولت درخواست داشته اید که خانم ها عضو کابینه شوند؟ ) بله. ما درخواست داده ایم، افراد را هم معرفی کرده ایم و آقای رئیس جمهور هم گفته اند مرد و زن برای ما فرقی نمی کند؛ بررسی می کنیم و اگر توانمندی و شایستگی آن مسئولیت را داشته باشد انتصاب می کنیم.
برای وزارتخانه های مختلف ، برخی معاونت ها و مدیریت های وزارتخانه ها مطرح کرده ایم و باز هم مطرح می کنیم. خود آقای رئیس جمهور افرادی را در شوراهای عالی منصوب نمودند که باید تقدیر کرد، برای اولین بار است که آقای رئیس جمهور تأکید می کنند حتما خانم ها در شوراهای عالی باشند و خانم های متخصصی را منصوب کرده اند؛ امیدواریم گسترش پیدا کند.
