پایگاه خبری تحلیلی انتخاب (Entekhab.ir) : ده ها فقیر لیبیایی اولین ماه رمضان آزاد پس از سرنگونی قذافی را در مخروبه های مقر نظامی باب العزیزیه متعلق به دیکتاتور لیبی گرامی می دارند.
به گزارش سرویس ترجمه شفقنا به نقل از میدل ایست آنلاین، سورو رابتی، یکی از افراد ساکن در باب العزیزیه گفت: باورمان نمی شود که اکنون خانه داریم و رمضان را در محلی که زمانی ورود به آن ممنوع بود، گرامی می داریم.
این مجموعه ی وسیع نظامی، پایگاه اصلی عملیات های قذافی تا هنگام یورش نیروهای شورشی به آن در 23 اگوست 2011 بود.
اکنون این مقر به زمینی وسیع از ساختمان های مخروبه و ویرانه ها تبدیل شده است.
رابتی و خانواده اش در ماه اکتبر به این مقر نقل مکان کردند. در همین ماه، شورشیان، قذافی را دستگیر و سپس به قتل رساندند.
این خانواده هشت نفره که سه تن از آنها حقوق ناچیزی دریافت می کنند، جزو کسانی هستند که در مقر باب العزیزیه درآمد بیشتری نسبت با باقی افراد دارند.
برخی از کاشی های منزل ساده ی رابتی به دلیل انفجارها ترک خورده است.
ورقه های پلاستیکی زرد رنگ جای پنجره ها را برای خانواده های ساکن باب العزیزیه پر کرده است و درهای چوبی بر روی لولاهای لرزان گذاشته شده است.
هیچ نسیمی نمی وزد و کولری وجود ندارد تا از شدت گرمای تابستان بکاهد.
این خانوده می گویند به رغم آنکه درآمد مشترک آنها به سختی هزینه ی مواد غذایی را پوشش می دهد و قادر به تهیه مواد غذایی گران افطار نیستند، خوشحالند.
رابتی که دو سال پیش تحصلات پزشکی خود را رها نمود تا به خانواده اش در تهیه هزینه مواد غذایی کمک کند گفت: ما خوشحالیم چراکه خون شهدا به هدر نرفت.
زبرا مادر او گفت: این اولین بار است که ما با احساس آرامش داریم و بدون ترس رمضان را گرامی می داریم حتی با وجود آنکه ساده زندگی می کنیم.
این سادگی شامل باغچه ای است که نعنا، گوجه فرنگی و فلفل دارد، و در جهت طعم دادن به وعده ی غذایی در افطار استفاده می شود.
بر اساس گزارش میدل ایست آنلاین، دیگر خانواده ها در 40 واحد مسکونی در باب العزیزیه زندگی می کنند.
در زمستان گذشته، برای جلوگیری از ورود سرما پنجره ای وجود نداشت و اکنون هم افراد به دلیل گرمای زیاد تابستان بی قرار شده اند.
ام سیف، یکی از زنان ساکن باب العزیزیه گفت: ما تقریبا یک سال است که اینجا هستیم.
وی افزود: ما زمستان را بدون پنجره تحمل کردیم و اکنون برای کولر گازی برق نداریم. ما به دنبال راه حلی برای این مشکل هستیم.
ام سیف می گوید که شوهر آتش نشانش ماهیانه 440 دینار لیبیایی درآمد دارد که تقریبا هزینه ی مواد غذایی می شود.
وی تصریح کرد: پیش از ایجاد کمپ در باب العزیزیه، چاره ای جز زندگی با پدر شوهرم نداشتم.
ام سیف می گوید: برق و آب کمی در اینجا وجود دارد.
وی سپس کابل نازکی را نشان می دهد که خانه اش را به شبکه بیرون از باب العزیزیه متصل می کند.
این زن خانه دار مصری گفت: چه دولت مرا از اینجا منتقل کند یا در اینجا نگه دارد، امید من به ثبات و امنیت است.
