یورونیوز: زمین لرزه مرگبار و ویرانگر ترکیه سوالات زیادی درباره نیروگاه هسته‌ای و در حال ساخت «آق قویو» و پروژه های دولت اردوغان مبنی بر توسعه انرژی هسته‌ای در این کشور مطرح کرده است.
در حال حاضرتوجه بسیاری از مخالفان و موافقان طرح توسعه انرژی هسته‌ای در این کشور معطوف به نیروگاه «آق قویو» است. ساختمان این نیروگاه که در فاصله ۳۴۰ کیلومتری از مرکز زمین لرزه جنوب شرقی ترکیه قرارداشت، هیچ آسیبی ندیده است.
مجری ساخت و اتمام این نیروگاه شرکت روسی «روس اتم» است. یکی از مسئولان این شرکت می‌گوید ساختمان این نیروگاه توان مقاومت در برابر۹ ریشتر زلزله را هم دارد. او براین باور است که زلزله‌های ۹ ریشتری در نزدیکی این نیروگاه تنها یک بار در ۱۰۰۰ سال رخ می‌دهند و از این جهت نگرانی وجود ندارد.
مقام‌های دولتی ترکیه در روزهای اخیر جسته و گریخته اعلام کرده اند که با وجود مخالفت ها، هیچ برنامه ای برای توقف ساخت نیروگاه آق قویو ندارند. اما فعالان زیست محیطی ترک بسیار نگران هستند. اندرو ویتاکر، استاد دانشگاه بوفالو ایالات متحده می گوید هرچند «ساختمان‌های نیروگاه های هسته ای در برابر زلزله مقاوم هستند اما با توجه به گسل‌های فراوان در ترکیه ساخت این نیروگاه می‌تواند خطراتی برای شهروندان داشته باشد.»
نیروگاه آق قویو در جنوب استان مرسین ترکیه و در کرانه دریای مدیترانه قراردارد.
جزیره قبرس دقیقا روبروی این نیروگاه واقع شده است و فاصله چندانی با آن ندارد.در همین راستا یک گروه از احزاب و اتحادیه‌های کارگری و انجمن های زیست محیطی قبرس و یونان در بیانیه‌ای از دولت اردوغان خواسته اند هرچه سریعتر ساخت این نیروگاه را متوقف کند. دیمتریس پاپاداکیس، عضو قبرسی پارلمان اروپا به خبرگزاری آسوشیتدپرس می گوید که «در صورت عدم توجه دولت ترکیه، او طرحی را برای مقابله به پارلمان اروپا می‌فرستد.»
نیروگاه های هسته‌ای جهان، معمولا به یک سیستم هشدار مجهز هستند که در مواقع زمین لرزه و سونامی به‌طور خودکار از کار افتاده و خاموش می‌شوند با این حال هنوز بسیاری تجربه سونامی ژاپن در سال ۲۰۱۱ را از یاد نبرده اند. در جریان این سونامی، نیروگاه هسته ای دایچی در فوکوشیما دچار آسیب شد و نگرانی های فراوانی ایجاد کرد. هنوز پس از ۱۲ سال، مقامات اجرایی این نیروگاه نمی دانند چگونه باید با آب های آلوده به رادیواکتیو این نیروگاه که تلنبار شده اند چه کار کنند.
ترکیه همچون ایران، از سال ۱۹۷۶ و همزمان با طرح دولت وقت آمریکا «اتم برای همه»، ساخت نیروگاه های هسته ای را در برنامه کاری قرارداد، اما پس از حادثه چرنوبیل بسیاری از این طرح ها نیمه کاره رها شدند. ضمن اینکه ایالات متحده هم گسترش نیروی هسته ای را به دلیل خطرات دستیابی کشورها به بمب اتم متوقف کرد.
