پایگاه خبری تحلیلی انتخاب (Entekhab.ir) :
با هر سرآشپزی صحبت کنید از استرس و فشار کاری بالای شغل خود به شما خواهد گفت. حال تصور کنید سرآشپز برخی از بزرگترین نامهای ورزش باشید و مجبور باشید تقریباً هر هفته آشپزخانه خود را به کشور دیگری منتقل کنید.
زندگی دیو فریمن، سرآشپز سابق فرمول یک برای حدود ۲۰ سال اینگونه بود. اما او اکنون بازنشسته شده و صاحب یک زمین گلف در نورفولک است. او در مصاحبه با بیبیسی از خاطراتش میگوید.
دیو در طول دوران حرفهای و برجسته خود برای برخی از رانندگان برتر جهان و تیمهایی چون ردبول، مکلارن، فورس ایندیا، براون، بار، جوردن، تایرل و تورو روسو آشپزی کرده است.
دیو که اکنون ۵۹ سال دارد، ۱۳ سال در ارتش خدمت کرد. او آن دوره را بسیار آموزنده میداند، زیرا کمک کرد تا روی پاهای خود بایستد.
ارتقای شغلی او را از شغلش به عنوان یک سرآشپز معمولی دور کرد و در حدود سال ۱۹۹۷ بود که احساس کرد دیگر از زندگی و کار در ارتش لذت نمیبرد.
او به یاد میآورد: «دوست برادرم غذای کارخانه ویلیامز-رنو را تهیه میکرد و به چند سرآشپز نیاز داشت».
دیو فریمن اکنون به عنوان صاحب زمین گلف با رانندگانی متفاوت سر و کار دارد
پس از پیوستن به آن شرکت تهیه غذا، به دلیل قراردادی که با شرکت هوندا داشتند، دیو یک سال در ژاپن کار کرد.
دیو میگوید: «دوره بسیار سرگرمکنندهای بود. کار کردن با مردم ژاپن فوقالعاده است. خاطره جالبی از آن دوران دارم. در حال ترک گرندپری سوزوکا بودیم. آن روزها، لباس تیم خود را در روز آخر به تماشاگران هدیه میدادیم. یکی از مکانیکها کتش را از پنجره بیرون انداخت و یک هوادار با خوشحالی بسیار آن را پوشید.»
«در حالی که داشتیم از پیست خارج میشدیم، او به سمت اتوبوس تیم دوید. بالا و پایین میپرید و جیغ میزد و از جلوی اتوبوس هم کنار نمیرفت.»
«سرانجام راننده اتوبوس مجبور شد در را باز کند. او به داخل آمد و ساعت رولکس مکانیک را که در جیب کت جا مانده بود به او داد. اتفاقی که مطمئن نیستم در کشورهای دیگر تکرار شود.»
مانند بسیاری از جنبههای دیگر این ورزش، بخش پذیرایی فرمول یک هم از زمانی که دیو در اواخر دهه ۱۹۹۰ کار خود را شروع کرد، تغییرات بسیاری کرده است.
او میگوید: «ما از آشپزی در گاراژ به ماشینهای کاروان ۲۰ میلیون پوندی رسیدیم. وقتی من این کار را شروع کردم، یک اجاق گاز کوچک و چند قاشق و چنگال با خود میبردیم و میز و صندلی و سایر وسایل را باید کرایه میکردیم. واقعاً شبیه رفتن به اردو بود.»
«تهیه غذا در این ورزش تغییرات بسیاری کرده، اکنون بسیار حرفهایتر و با پیشخوان و تجهیزات مناسبتر شده است.»
روبنس باریچلو از طرفداران غذاهای ژاپنی دیو بود
پس از گذراندن مدتی در ژاپن، تخصص دیو در تهیه سوشی باعث محبوبیت او میان برخی از بزرگترین نامهای این ورزش شد.
«خیلی از آنها مانند خوان پابلو مونتویا، جنسن باتن و روبنس باریچلو غذاهای ژاپنی را دوست داشتند. تا جایی که به یاد دارم، برای هفت راننده، غذای ژاپنی درست میکردم.»
«البته این کار ریسک خود را هم داشت. مثلاً تصور کنید روزنامهها تیتر میزدند که سرآشپز هوندا باعث مسمومیت پنج راننده پیشتاز مسابقات شده است.»
یکی از رانندگانی که علاقه خاصی به دیو و سوشیهای او داشت، مایکل شوماخر قهرمان هفت دوره جهان بود.
دیو میگوید: «با اینکه او در تیم هوندا نبود، اما غذای ژاپنی را دوست داشت. بنابراین به هر پیستی میرفتیم، فیزیوتراپش گاهی میآمد و یک بشقاب سوشی برایش میگرفت.»
«من یک بشقاب سیاه ژاپنی بسیار زیبا فقط برای مایکل خریده بودم تا آن را خاصتر کنم. اما متاسفانه اولین باری که خواستم در آن غذایش را بفرستم، مصادف شد با زمانی که در سن مارینو بودیم و او خبر فوت مادرش را دریافت کرد.»
«غذایش را که خورد با اولین پرواز رفت. اما روز بعد برگشت و در مسابقه پیروز شد. بشقاب را دیگر هرگز به من پس نداد. وقتی در مسابقه بعد از فیزیوتراپش پرسیدم بشقاب من کجاست؟ او گفت مایکل آن را با هواپیما برد و اکنون در خانهاش است. من به شوخی گفتم چه خوب، چون من آن را ۱۰۰ پوند خریده بودم.»
«اما پنج دقیقه بعد، یکی با یک دسته چک آمد. مدتی بعد، مایکل را در موناکو دیدم و به شوخی گفتم بشقاب من کجاست، دزد! و کلی با هم خندیدیم.»
سوشی دیو مورد علاقه رانندگان بسیاری، به ویژه مایکل شوماخر بود
شوماخر در دسامبر ۲۰۱۳ در حادثهای در اسکی از ناحیه سر آسیب دید و از آن زمان دیگر در انظار عمومی دیده نشده است.
دیو خاطرات خوبی از شوماخر دارد و میگوید: «مایکل واقعاً، واقعاً عالی بود. در ژاپن، آخرین مسابقه سالی بود که دوباره فراری مقابل ویلیامز قرار گرفته بود و هر تیمی برنده میشد، قهرمانی را بدست میآورد. بنابراین واقعاً پرتنش بود.»
«بالبیر، فیزیوتراپ شوماخر به کاروان آمد و گفت مایکل میخواهد یک عکس یادگاری با تو داشته باشد. باورم نمیشد که این مایکل شوماخر است که میخواهد با من عکس بگیرد، نه برعکس!»
«من با لباس تیم ویلیامز به گاراژ فراری رفتم و مایکل آمد و گفت دیو، فقط میخواستم از تو تشکر کنم. میخواهم عکسی به یادگار با تو داشته باشم. بدیهی است که من آن عکس را قاب گرفتم و از او خواستم آن را امضا کند: برای سوشی من.»
دیو در عکسی با مایکل شوماخر قهرمان هفت دوره جهان
آشپزی تنها نقشی نبود که دیو در دوران حضورش در فرمول یک به عهده داشت. او در تیمهایی که به دلیل صرفهجویی خدمه کمی داشتند، گاهی اوقات تابلوهای که حاوی پیامی برای رانندگان در مسابقه بود، کنار پیست در دست میگرفت.
«من قبلاً این کار را در تیم براون انجام میدادم، زیرا آنها کسی را برای این کار نداشتند.»
«یک بار هم روی برد درخواست ازدواج از همسرم را نوشتم و سمت گاراژ ردبول دویدم. آنها هم وقتی تابلو را دیدند، به من اجازه دادند روی دیوارشان بروم. جلوی چشم دو میلیارد نفر بود، بنابراین همسرم را مجبور کردم موافقت کند!»
درخواست ازدواج دیو از همسرش روی تابلو، زمانی که سباستین فتل برنده جایزه بزرگ ابوظبی در سال ۲۰۰۹ شد
این روزها، دیو دیگر دیو نه از تابلوهای تیمهای استفاده شخصی میکند و نه شکم سریعترین رانندگان جهان را سیر میکند. او پارسال همراه با همسرش، باشگاه گلف میدلتون هال را در نورفولک خریدند. او به دلیل سابقهاش در اتومبیلرانی، نام سوراخهای زمین گلف را به نام رانندگان تغییر داد.
«ما تمام سوراخها را به اسم رانندگان فرمول یک نامگذاری کردیم. بنابراین آلونسو، شوماخر، فیتیپالدی و ورشتاپن را داریم. جایی هم که در واقع یک تپه در مسیر داریم، نامش را هیل گذاشتهایم.»
کارت امتیازی متفاوت در زمین گلف متعلق یه دیو، مشابه با کارتهای فرمول یک
یکی از نامهای غایب مشهور، جورج راسل راننده مرسدس است. اما به گفته دیو: «او هنوز قهرمان جهان نشده است!»
بنابراین اگر راسل برای پیروزی و غلبه بر مکس ورشتاپن شکست ناپذیر به انگیزه بیشتری نیاز داشته باشد، سوراخی به نامش در یک زمین گلف در شهر زادگاهش شاید انگیزه خوبی باشد.
منبع: بی بی سی