زنان در فستیوال ونیز چه می‌گویند؟

همانگونه که پیشتر گقته شد، 21 زن کارگردان در بخش های مختلف 69 امین فستیوال فیلم ونیز شرکت دارند که هر کدام با دید خود نفس تاره ای به فستیوال داده اند.

به گزارش انتخاب به نقل از رادیو فرانسه ؛ فرانچسکا کومنچیینی، کارگردان ایتالیائی، با فیلم "یک روز ویژه"، "جسیکا وود ورث" بلژیکی، همراه با "پینر بروسنان" با "فصل پنجم" که سومین بخش از یک سه گانه پیرامون مبارزه انسان و طبیعت است در کنار شمار دیکری قرار می گیرند که آنها نیز زندگی را به زئم زنان تعریف می کنند.
تنها زنی که جنگ فرانسه انگلستان و پرتغال را برگزیده و در دوساعت و نیم به بخشی از تاریخ اروپا بازمی گردد، "والریا سارمین تو" همسر پیشین و همکار "رائول روئیز" کارگردان شیلییائی بود که فیلم "خط ولینگتن" را اغاز نمود اما مرگ به او مهلت به پایان رساندنش را نداد.
از "حیفه ابو منصور"، کارگردان زن اهل عربستان سعودی هم صحبت رقته بود که با "وجده" اولین فیلم داستانی بلند ساخته شده در این کشوررا ارائه می کرد.
در این فیلم او با شهامت بسیار توانسته بود،  از درون یک اتومبیل بحش های بیرونی فیلم را فیلمبرداری کند

 "حیفه ابو منصور" می گوید از شهر کوچکی در عربستان سعودی می آید که در آن دختران زیادی چون "وجده" وجود دارند که شخصیت توانائی دارند و رویاهای بزرگی را در سر می پرورانند.

انتریگ فیلم که شماری از فیلم های ایرانی و از جمله" بچه های آسمان " ساخته مجید مجیدی را به یاد می آورد، چندان تازگی نداشت. اما مهم این بود که دختر بچه ای در عربستان سعودی بخواهد یک دوچرخه داشته باشد و برای به دست آوردن آن در مسابقه قرآن خوانی شرکت کند که چندان با مزاقش جور نبود.

یکی از ضعف های فیلم سرو ظاهر بسیار شیک اروپائی دو شخصیت اصلی زن داستان وبازی نه چندان باور کردنی آنها بود. در حالی که "ریم عبداله"، هنرپیشه ای که نقش مادرطرد شده را ایفا می کرد، هنرپیشه شناخته شده سریال های تلویزیونی عربستان است و از این رو هم حضور او بدون هیچ پوشش اسلامی ظاهرأ مشکلی را به وجود نیاورده است.

نکته بسیار قوی فیلم پایان آن است که ضعف های دیگر را جبران می کند. فیلمی که همه در موردش صحبت می کنند.

گفتنی است که "حیفه ابو منصور" که در مصر تحصیل کرده و سپس فوق لیسانس کارگردانی را از دانشگاه "سیدنی" در استرالیا گرفته است، در سال 2005 با مستندی به نام " زنان بدون سایه" جوایز بسیاری راربوده بود. از همه مهم تر این که او با فیلم خود توانسته الهام بخش شماری کارگردان در کشورش باشد و به نسج گرفتن فکر ساختن سالن های سینما کمک کند. "حیفه ابو منصور"، همچنین با فیلم ها و جهت گزینی هایش،بحث های بسیاری را در کشوری به راه انداخته که در آن پیروی بی چون و چرا از مذهب بر همه واجب است و صحبت از شماری از موضوع ها هنوز تابو به شمار می آید. به هر حال او در دیوار سکوتی که پیرامون زنان عربستان سعودی کشیده شده ترک هائی به وجود آورده است. از جمله اینکه والدین دختر بچه های حاضر در فیلم وبه ویژه دختر دوازده ساله ای که نقش "وجده" را ایفا می کند، با بازی آنها در یک فیلم، آنهم با چنین مضمونی موافقت کرده اند.

این فیلم تا این لحظه برای پخش در شماری از کشورها ، از جمله آلمان، فرانسه و سویس خریداری شده اما به این زودی ها در کشور محل تهیه اش نشان داده نخواهد شد مگر روی "دی وی دی" و مانند همه فیلم های دیگر خارجی که مردم این کشور در خانه هایشان می بینند.

در کنار"حیفه ابو منصور"، زنی یهودی و مذهبی به نام "راما بورشناین" با فیلم "سرنهادن"، زندگی زنان گروه بنیادگرای اسرائیل و اسارات آنان را در چارچوب های خشک و پرسش برانگیز این تند روها به تصویر کشیده بود که دیدن این فیلم و فیلم "وجده" در یک روز چندان روحیه ای باقی نمی گذاشت. به ویژه این که با در نظر گرفتن هرز روی انقلاب های جهان عرب که ظاهرأ تنها دست آوردش محدود کردن حقوق زنان بوده، آینده نیز چندان روشن به نظر نمی آید.

"آلبرتو باربرا"، رئیس تازه فستیوال که تغییرات بسیاری را در فستیوال به وجود آورده، با قرار دادن فیلم بسیار سیاسی "افراطی ناخواسته"، ساخته "میرا نئیر" کارگردان هندی، در شب گشایش 69 امین فستیوال ونیز، در واقع زنگ حضور خوب آثار زنان را در فستیوال امسال به صدا در آورد.
"میرا نئیر" که در سال 2001 در همین فستیوال جایزه شیر طلائی را برای "ازدواج فصل بارانهای موسومی" و جایزه دوربین طلائی فستیوال کن را برای "سلام بمبئی" در سال 1988 ربوده بود، درفیلم تازه خود داستان یک پاکستانی را به تصویر می کشد که در بورس "وال استریت" در نیویورک بسیار موفق شده اما بین رویای آمریکائی و ریشه های پاکستانی اش سر در گم است.

گرچه تا امروز آثار همه زنان سینماگر نمایش داده نشده اند، اما مأیوس کننده ترین و تجاری ترین آنها فیلم "تعطیلات بهاره" ساخته "هارمونی کورین" بود که تنها نکته قابل توجهش، گزینش چهار دختر جوان به عنوان شخصیت های اصلی است. شخصیت هائی که از نظر افراط وتفریط دست کمی از پسران نداشتند. وفور مواد مخدر وسکس و گاهی نیز خشونت، مخلفات این فیلم را تشکیل می داد.
فیلمی که گنجاندنش در بخش مسابقه ای برای همه پرسش برانگیز شده بود.

جسیکا وود ورث و پتر بروسانس، با فیلم" فصل پنجم"، تولید مشترک فرانسه و بلژیک، فرا رسیدن آخر زمانی آرام را به تماشاگران ارائه کردند. منظور از آرام این است که گرچه آخر زمان این دو کارگردان در یک دهکده بسیار کوچک بلژیک می گذشت و بسیاردور از تصاویر هالی وودی "اپوکالیپس ناو" بود، اما خشونت نهفته آن دست کمی از خشونت فیلم هالی وودی نداشت. تصاویر بسیار خوب طبیعت و انگشت نهادن بر مرگ زنبورها که مرگ درختان، طبیعت، جانوران وسپس انسانها را به دنبال خواهد داشت، به آن قدرت ویژه ای می داد. مطرح کردن این پرسش که در شرایط قحطی، افراد چگونه نابخرد می شوند و با کسی که به آنها هشدار میدهد، به ویژه اگر خارجی هم باشد به عنوان جادوگری نگاه می کنند که طلمسشان کرده و فتنه برایشان به ارمغان آورده است. کارگردانان نشان می دهند که در یک چنین جوی، همه چیز ممکن می شود، حتا کشتن یک بیگناه و بی رحمی نسبت به ناتوانان.