جنگ در غزه چگونه انتخابات های مهم از امریکا گرفته تا هند را تحت تاثیر قرار داده؟

فارن پالیسی در مطلبی به قلم امی مکینون نوشت: مسائل کمی مانند جنگ اسرائیل و فلسطین وجود دارد که می تواند افکار عمومی جهان را آشفته کند. مردم از سراسر جهان، برای محکوم کردن حمله تلافی جویانه اسرائیل به نوار غزه که تا کنون منجر به کشته شدن بیش از 22000 فلسطینی شده است، به خیابان ها آمده اند.

 

به گزارش سرویس بین الملل «انتخاب»؛ در ادامه این مطلب آمده است: این جنگ به طور قابل توجهی تنش ها را در خاورمیانه افزایش داده و میدان نبرد به لبنان، عراق، سوریه و دریای سرخ گسترش یافته است. فراتر از خاورمیانه، تأثیرات موجی این درگیری در سراسر جهان احساس شده است. مبارزات جدی بر سر آزادی بیان، کشمکش های دیپلماتیک شدید در سازمان ملل، و افزایش جنایات ناشی از نفرت علیه یهودیان، مسلمانان و اعراب، از جمله این تاثیرات است.

 

همه اینها در حالی است که حدود 40 درصد از جمعیت جهان قرار است امسال در بیش از 40 کشور به پای صندوق های رای بروند.  در بسیاری از آنها، جنگ اسرائیل و حماس در حال ایجاد یا تشدید شکاف های سیاسی است که می تواند پیامدهای واقعی انتخاباتی داشته باشد. در اینجا نگاهی داریم به اینکه چگونه این جنگ می تواند اثرات خود بر سیاست جهانی را در سال آینده نشان دهد.

 

 

در خارج از خود اسرائیل، پیامدهای سیاسی جنگ احتمالاً به شدت در ایالات متحده محسوس خواهد بود. در این کشور درگیری اسرائیل و فلسطین یکی از موضوعات سیاست خارجی است که برای رای دهندگان اهمیت خاصی دارد. جو بایدن، رئیس جمهور امریکا از زمان حمله 7 اکتبر قاطعانه در کنار اسرائیل ایستاده است. افزایش کمک های نظامی به اسرائیل برای تقویت سامانه دفاع موشکی گنبد آهنین، تحت فشار قرار دادن کنگره برای تصویب بسته کمکی قابل توجه برای تل آویو، و وتوی قطعنامه شورای امنیت سازمان ملل متحد که خواستار آتش بس فوری بشردوستانه در غزه بود، از جمله این حمایت هاست.

 

از آنجایی که انتقادات در سطح بین المللی و از درون حزب دموکرات نسبت به رفتار اسرائیل در جنگ و تلفات سرسام آور غیرنظامیان افزایش یافته است، بایدن موضع سخت تری در قبال آنچه بمباران «بی‌رویه» اسرائیل در غزه توصیف می کند اتخاذ کرده است. با این حال رئیس جمهور امریکا، پیشنهاد مشروط کردن کمک نظامی به اسرائیل به عنوان ابزاری برای تغییر تاکتیک های تل آویو را قاطعانه رد کرده است.

 

حمایت بایدن از اسرائیل، شخصی و عمیقاً ریشه‌دار است. او خود را کسی که «قلبا صهیونیست است» توصیف کرده است. اما بایدن ریاست یک کشور و یک حزب را برعهده دارد که عمیقا بر سر نحوه واکنش به جنگ دچار تفرقه شده است. حمایت بی دریغ حزب دموکرات از اسرائیل، به طور فزاینده ای توسط جناح مترقی این حزب زیر سوال رفته است.

 

در میان رای دهندگان نیز تصویر به همان اندازه پیچیده است. نظرسنجی نیویورک تایمز/ کالج سی‌ینا که در ماه دسامبر منتشر شد نشان داد که 57 درصد از پاسخ دهندگان با نحوه مدیریت بایدن در جنگ غزه مخالف بوده اند. در میان رای دهندگان جوان که آراء آنها سهم به سزایی در پیروزی وی بر ترامپ در سال ۲۰۲۰ داشت، این رقم به ۷۲ درصد می رسد.

 

سیاست خارجی در انتخابات ایالات متحده موضوع دست اولی نیست. بر اساس همین نظرسنجی، کمی بیش از 1 درصد از پاسخ دهندگان، جنگ اسرائیل و غزه را به عنوان مبرم ترین موضوع ذکر کرده اند. اما در یک انتخابات شدیدا رقابتی، حمایت قاطع بایدن از اسرائیل می‌تواند به قیمت از دست دادن آرای گرانبهایش در ایالت های نوسانی مانند میشیگان، که دارای جمعیت عرب و مسلمان زیادی است، تمام شود. [ایالت های نوسانی، خاکستری یا بنفش، ایالت هایی هستند که هیچ کدام از دو حزب اصلی و نامزدهای آنان رای قاطعی در آن ها ندارند. این ایالت ها به شدت مورد توجه کمپین های انتخاباتی در انتخابات ریاست جمهوری امریکا هستند چرا که پیروزی در این ایالت ها اغلب تعیین کننده پیروز انتخابات است. معمولا ایالت های نوادا، آریزونا، ویسکانسین، میشیگان، پنسیلوانیا، و جورجیا از این دسته به شمار می روند].

 

حمایت ایالات متحده از اسرائیل همچنین تلاش های واشنگتن برای متقاعد کردن جهان جنوب [= آفریقا و امریکای لاتین و کشورهای درحال توسعه در آسیا] برای ایستادن در کنار اوکراین در بحبوحه جنگ جاری این کشور با روسیه را دچار چالش کرده است. بایدن به دنبال گره زدن این دو جنگ به یکدیگر بوده و اوکراین و اسرائیل را به عنوان دو دموکراسیِ در حال جنگ با دشمنانی که به دنبال نابودی آنها هستند، معرفی کرده است. او در ماه اکتبر در یک سخنرانی در دفتر بیضی شکل کاخ سفید گفت: «تاریخ به ما آموخته است که وقتی تروریست ها بهای ترور خود را نمی پردازند، وقتی دیکتاتورها بهایی برای تجاوز خود نمی پردازند، هرج و مرج و مرگ و ویرانی بیشتری به بار می آورند».

 

اما بسیاری از ناظران، واشنگتن و غرب را به دلیل اینکه در برابر اشغال اوکراین توسط روسیه و اشغال سرزمین های فلسطینی توسط اسرائل مواضع متفاوتی اتخاذ کرده اند، به داشتن معیارهای دوگانه متهم کرده اند.

 

 

صدها میلیون هندی در بزرگترین دموکراسی جهان در بهار برای انتخابات عمومی پای صندوق های رای می روند. مانند ایالات متحده، بعید است که سیاست خارجی عامل اصلی در تعیین نتیجه رأی باشد، اما این بدان معنا نیست که اصلاً موثر نخواهد بود.

 

هند در دهه 1990 پس از چندین دهه اجتناب از روابط دیپلماتیک، با اسرائیل روابط رسمی برقرار کرد. دهلی در سال های اخیر و به ویژه از زمانی که نارندرا مودی در سال 2014 نخست وزیر شد، روابط با تل آویو را تعمیق بخشیده است. مودی به دنبال مجموعه وسیع تری از شرکا در خاورمیانه بود و اسرائیل امروز دومین تامین کننده تسلیحات هند پس از مسکو است.

 

حرکت اسرائیل به سمت ناسیونالیسم مذهبی نیز برای برخی از طرفداران مودی الهام بخش است. دانیل مارکی در مقاله ای برای مؤسسه صلح ایالات متحده نوشت: «شوونیست‌های هندو مذهب هندوستان، اسرائیل را بسیار شبیه به هند و به عنوان یک کشور قومیتی که با تهدید وجودی تروریسم اسلام گرا مواجه است، می دانند».

 

حزب بهاراتیا جاناتا (BJP) به رهبری مودی، که مدت هاست به دامن زدن به اسلام هراسی در هند متهم می شود، ساعاتی پس از حملات حماس ویدئویی را در توییتر منتشر کرد که این حمله را به مبارزه هند علیه تروریسم اسلام گرا تشبیه می کرد.

 

نیکلاس بلارل، دانشیار دانشگاه لیدن هلند، در ایمیلی به فارین پالیسی نوشت: «پخش مدارک ادعایی ضد تروریستی توسط حزب مودی و تشبیه آن با وضعیت غزه، به عنوان یک نیروی بسیج کننده قدرتمند در چشم انداز انتخابات آینده تلقی شده است».

 

استقبال حزب بهاراتیا جاناتا از اسرائیل همچنین بر یکی از اختلافات کلیدی با اپوزیسیون اصلی اش، یعنی حزب کنگره ملی هند، تأکید می‌کند. حزب کنگره ملی هند، مدت هاست که با مبارزات فلسطینی ها برای تشکیل کشور مستقل فلسطین اظهار همدلی می کند. این حزب پس از حمله حماس به اسرائیل نیز ضمن محکوم کردن این حمله، از اینکه هند در رأی‌گیری ماه اکتبر سازمان ملل برای آتش بس فوری بشردوستانه در غزه رای ممتنع داده، انتقاد کرد.

مدیر عملیات دیده بان منطقه خاورمیانه و شمال آفریقا در موسسه مشاوره مدیریت ریسک (Crisis۲۴)، در این رابطه در ایمیلی به فارن پالیسی نوشت: «واکنش هند به جنگ [اسرائیل و غزه] ممکن است به یک موضوع سیاسی بسیار تفرقه انگیز در میان رای دهندگان هند تبدیل شود».

 

 

در سال 2008، زمانی که آنگلا مرکل، صدراعظم وقت آلمان به اسرائیل سفر کرد، امنیت اسرائیل را Staatsräson یا «دلیل دولت» آلمان اعلام کرد؛ به این معنی که این یک اولویت اساسی دولت آلمان و بخشی از تعهد عمیق این کشور به جبران اقدامات نازی هاست. اما در سال های اخیر، بحث های آرامی در مورد حمایت قاطع آلمان از اسرائیل آغاز شده است. بحث هایی با این مضمون که آیا این حمایت قاطع منجر به زیر پا گذاشتن آزادی بیان در مورد انتقاد مشروع از دولت اسرائیل شده است یا خیر؟

 

ایالت زاکسن-آنهالت در شرق آلمان قرار است از متقاضیان جدید تابعیت آلمان بخواهد تا کتباً تأیید کنند که حق موجودیت اسرائیل را به رسمیت می شناسند و «هر گونه تلاش علیه موجودیت اسرائیل را محکوم می کنند». یهودی ستیزی و انکار حق موجودیت اسرائیل به صراحت در قانون اساسی آلمان ممنوع شده است و از همه شهروندان انتظار می رود به آن پایبند باشند.

 

با این حال، روشنفکران آلمانی نامه های سرگشاده ای درباره نحوه مدیریت کشورشان در خصوص جنگ غزه مبادله کرده اند. این در حالی است که صحنه های هنری مشهور کشور شاهد موجی از رویدادهای لغو شده و همکاری های تعلیق شده به دلیل انتقاد هنرمندان از اسرائیل یا استفاده از کلمه «نسل‌کشی» برای توصیف حملات به غزه،‌ بوده است.

 

 

یورگ لائو، خبرنگار روزنامه آلمانی «دی زایت» با اشاره به اینکه آنالنا بائربوک، وزیر خارجه آلمان در جریان سفر به این منطقه به طور گسترده در مورد بحران انسانی در غزه صحبت کرده است، گفت: «این بدون قید و شرط نیست و بسیار پیچیده تر است».

 

توجه به پیشینه فرهنگی آلمان می تواند هزینه هایی را به همراه داشته باشد و ممکن است روایت «اول آلمان» که حزب راست افراطی «آلترناتیو برای آلمان» مطرح شده را تقویت کند. پیش‌بینی می‌شود این حزب در انتخابات منطقه ای اواخر سال جاری، در کنار یک جناح چپ پوپولیست جدید، پیروز بزرگی به دست آورد. یورگ لائو می گوید: «هر دوی آنها در این عقیده مشترک هستند که ما باید محدودیت های گذشته آلمان را به دلایل مختلف از بین ببریم».

 

 

در اواخر اکتبر، قانونگذاران در پارلمان تونس طرحی را ارائه کردند که هر گونه تلاش برای عادی سازی روابط با اسرائیل را جرم انگاری می کند. این اقدام پارلمان، تلاشی برای ایجاد مانع در برابر روند گسترده تر نزدیکی دیپلماتیک بین اسرائیل و کشورهای عربی است که قبل از جنگ در جریان بود. این پیش نویس، قبل از حمله حماس مورد بحث قرار گرفته بود، اما جنگ موجب تسریع در ارائه آن شد. همدردی با فلسطینیان در تونس که در دهه 1980 میزبان سازمان آزادیبخش فلسطین بوده، عمیق و دیرپاست.

 

این طرح برای آنچه که آن را «جرم عادی سازی» توصیف می کند، مجازات های سختی در نظر گرفته و شامل مجازات هایی نظیر ۱۰ سال حبس می شود. همچنین به موجب این طرح، هرگونه تماس با شهروندان یا شرکت های اسرائیلی، جرم انگاری می شود که اجرای آن دشوار و سخت خواهد بود.

 

در یک چرخش شگفت انگیز، قیس سعید، رئیس‌جمهور تونس که قبلاً هرگونه تلاش برای عادی سازی روابط با اسرائیل را خائنانه توصیف کرده بود، با این طرح پارلمان مخالفت کرد. سعید، که سابقه بیان اظهارات یهودی ستیزانه علنی دارد، توضیح پیچیده ای ارائه کرد مبنی بر اینکه نیازی به جرم انگاری روابط با کشوری که تونس آن را به رسمیت نمی شناسد، وجود ندارد.

 

با این حال، برخی از قانونگذاران تونس مدعی شده اند که چرخش سعید به این دلیل است که ایالات متحده برای توقف این طرح، مداخله کرده است. یکی از نمایندگان مجلس که در این روند شرکت داشت، با اشاره به آنچه که وی «مکاتبات رسمی سفارت امریکا در تونس با وزارت خارجه» خواند، به روزنامه لوموند گفت که ایالات متحده تهدید کرده است در صورت تصویب این قانون، تحریم هایی را علیه تونس اعمال خواهد کرد. وزارت خارجه ایالات متحده به درخواست برای اظهار نظر درباره این اتهامات پاسخی نداد.

 

قیس سعید متهم به از بین بردن پیوسته نهادهای دموکراتیک تونس شده است، بنابراین بعید است که این چرخش او علیه طرح پارلمان، بر نتیجه انتخابات ریاست جمهوری اواخر امسال تأثیر بگذارد. اما این تصور که کشورهای غربی در حین محاصره نوار غزه، در کنار اسرائیل ایستاده اند، تأثیر عمیقی بر افکار عمومی جهان عرب داشته است.

 

یک نظرسنجی که توسط Arab Barometer انجام شده نشان داد که با شروع حمله اسرائیل به غزه، کشورهایی که روابط قوی یا گرم تری با اسرائیل دارند، جایگاهشان در افکار عمومی تونس به شدت کاهش یافته است. تونس تنها یک کشور است، اما طراحان این پژوهش در مقاله ای در فارن افرز خاطرنشان کردند که این کشور از لحاظ تاریخی یک ناقوس قوی برای افکار عمومی در سراسر جهان عرب بوده است.

 

فاضل علیرضا، پژوهشگر «انستیتو خاورمیانه» مستقر در واشنگتن، گفت: «این تأثیرات ماندگاری خواهد داشت. ما افرادی را [در کشورهای عربی] دیده ایم که جوایزی را که از اتحادیه اروپا دریافت کرده اند رد می کنند، افرادی را دیده ایم که علناً افتخاراتی را که از غرب به آنها داده شده است را نمی پذیرند. آنها معتقدند که غرب واقعاً در جنگ اسرائیل علیه غزه شریک بوده است.»