سرویس تاریخ «انتخاب»: کتاب «اتاقی که در آن اتفاق افتاد»، خاطرات کاخ سفید از زبان جان بولتون، مشاور امنیت ملی آمریکا در دوران ترامپ است. او سابقه معاون وزارت خارجه و نمایندگی آمریکا در سازمان ملل را در دوران جورج بوش پسر نیز در سابقه دارد. بولتون که با رویکردهای ستیزه جویانه در حوزه سیاست خارجی شناخته می‌شود، 372 بار در کتاب خود به ایران اشاره کرده است. این کتاب توسط انتشارات های امیرکبیر و مهراندیش با ترجمه های مختلفی به چاپ رسیده است. «انتخاب» روزانه بخش هایی از این کتاب را منتشر خواهد کرد.
از قسمت قبل:
«یکی از موضوعات بسیار بحث برانگیز این بود که آیا باید سپاه پاسداران انقلاب اسلامی ایران را به عنوان یک سازمان تروریستی خارجییک اصطلاح قانونی که پیامد‌های خاصی را برای سازمانی که چنین عنوانی می‌گرفت به بار می‌آورد معرفی کنیم یا نه؟»
[در بحث قرار دادن سپاه در لیست تروریسم] مخالفت واقعی از جانب بوروکراسی دایمی دولت بود؛ وکلای اداره مشاور حقوقی وزارت خارجه چند ماه تمام این موضوع را معطل نگه داشتند و حتی به خود مشاور حقوقی نیز اطلاعات نمی‌دادند، وکلای وزارت امنیت داخلی دقیقاً همین کار را می‌کردند و امیدوار بودند قضیه خودبه خود فراموش شود و در طول تلاش‌هایمان در مارس ۲۰۱۹ برای پیش بردن این فرایند، وقت وکلا در بسیاری از نهاد‌های کلیدی صرف جروبحث بر سر این می‌شد، که چطور می‌شود هزینه ساخت دیوار مکزیک ترامپ، که مدت‌ها بود که به باتلاق اصلی دولت تبدیل شده بود را فراهم کرد.
برخی مشکلات حقوقی و قانونی برای این کار وجود داشتند از جمله این که به موجب این قانون باید کل یا بخشی از یک دولت را به عنوان یک سازمان تروریستی خارجی اعلام کرد؟ یا این قانون فقط درباره «بازیگران غیردولتی» مانند القاعده قابل اجراست یا خیر؟ اداره مشاور حقوقی وزارت دادگستری در مارس ۲۰۱۹ به این اختلافات پایان داد و اعلام کرد که یک نهاد دولتی مانند سپاه پاسداران می‌تواند به عنوان یک سازمان تروریستی معرفی شود، نه کل یک دولت. این رأی تأثیر بالقوه این تصمیم را محدود کرد که به نظر من اصلاً خوب نبود، اما برای شروع معرفی سپاه به عنوان تروریست اقدام خوبی بود.
بحث مفهومی بیشتر در این باره به نظر بی فایده می‌آمد. یک نگرانی مشروع هم وجود داشت که می‌گفت اقدام علیه ایران می‌تواند خطر علیه نیرو‌های آمریکایی در عراق و منطقه را افزایش دهد. اما ثابت شد که این نگرانی بی اساس است.
در بسیاری از موارد وزارت دفاع به شکل دلبخواهی از این حربه برای مخالفت با انواع و اقسام ایده‌های مختلف برای افزایش فشار‌ها بر ایران استفاده می‌کرد. پاسخ به نگرانی‌های پنتاگون درباره افزایش فشار بر ایران، افزایش توانمندی‌های ما در عراق برای محافظت از نیرو‌هایمان بود؛ البته در صورتی که می‌خواستیم نیرو‌هایمان را آنجا حفظ کنیم.
هر چند نباید تهدید استراتژیک بزرگتر ایران، یعنی تبدیل شدنش به یک قدرت هسته‌ای را با تغییر اولویت‌های سیاسی آمریکا و مهم‌تر جلوه دادن تهدید ایران در عراق، در مقایسه با تهدید‌های هسته‌ای جهانی و تروریستی آن کشور نادیده گرفته می‌شد.
ادامه دارد..
