سرویس تاریخ «انتخاب»: کتاب «اتاقی که در آن اتفاق افتاد»، خاطرات کاخ سفید از زبان جان بولتون، مشاور امنیت ملی آمریکا در دوران ترامپ است. او سابقه معاون وزارت خارجه و نمایندگی آمریکا در سازمان ملل را در دوران جورج بوش پسر نیز در سابقه دارد. بولتون که با رویکردهای ستیزه جویانه در حوزه سیاست خارجی شناخته می‌شود، 372 بار در کتاب خود به ایران اشاره کرده است. این کتاب توسط انتشارات های امیرکبیر و مهراندیش با ترجمه های مختلفی به چاپ رسیده است. «انتخاب» روزانه بخش هایی از این کتاب را منتشر خواهد کرد.
رند پال در این زمان مشغول این بود که ظریف را از نیویورک به واشنگتن بیاورد تا با ترامپ دیدار کند همان طور که کیم یونگ چول از کره شمالی در سال گذشته چنین کرده بود. برای اطمینان خاطر، در خانه یک نسخه تایپ شده دو جمله‌ای از استعفانامه‌ای را که در ژوئن به صورت دستنویس نوشته بودم آماده کردم تا هر وقت لازم شد آن را به ترامپ بدهم. من آماده بودم به رغم پس زدن، ایران تلاش‌های مکرون برای گرفتن امتیاز و زنده نگه داشتن برجام ادامه داشت. این کار باعث بهبود وضعیت برجام نمی‌شد بلکه جایگاه آن را بیشتر تنزل می‌داد.
این که ترامپ تسلیم تغییر سیاستش نمی‌شد خیلی خنده دار بود البته ترامپ لحظاتی را هم تجربه کرد که در آن‌ها وارد راه درست شد، مانند زمانی که علناً بازی جدید رند پال در نوزدهم ژوئیه را رد کرد. او روز بعد به من گفت: رند پال آدم مناسبی برای مذاکره در این زمینه نیست اون خیلی صلح طلبه من دیروز گذاشتمش کنار دیدی؟ من هم از فرصت استفاده کردم و گفتم مارک لوین ، در برنامه رادیویی‌اش در شب گذشته، گفته است سیاست خارجی رند پال شبیه سیاست خارجی ایلهان عمر ، نماینده دموکرات تندروی کنگره از می‌نه سوتا است. در تماس با مکرون ترامپ درباره اقدام دفاعی یواس اس باکسر ۶۱۵ یک ناو تهاجمی آبی خاکی توضیح داد این کشتی پهپاد ایرانی ای را که به طرزی غیر قابل قبول به آن نزدیک شده بود، سرنگون کرده بود. حداقل هنوز از خودمان دفاع می‌کردیم، اگرچه هزینه پهپاد ایرانی در مقایسه با پهپاد سرنگون شده ما بسیار ناچیز بود. مکرون حرف جدیدی نداشت و ترامپ به ادعایش مبنی بر این که با ایرانی‌ها مستقیم صحبت می‌کند، ادامه داد. موضع مکرون تغییری نکرده بود. ظاهراً ترامپ گه گاه این را می‌فهمید.
مثلاً در هشتم اوت که درباره مکرون به من گفت: «اون به هر چیزی دست می‌زنه تبدیل به که میشه. این حرف به نوعی درست بود. من و پومپئو درباره دخالت همیشگی مکرون بحث کردیم و چند ساعت بعد در همان روز بعد از دیدار با ترامپ پومپئو در حالی که می‌خندید، با عجله وارد دفترم شد و گفت: مشکلت رو واسه خاطر خودت حل کردم الان دیگه حتماً درباره مکرون توییت کرده چک کن من بلافاصله چک کردم و دیدم درست چند دقیقه پیش ترامپ این طور اعلام کرده است ایران در دردسر مالی جدی و بزرگی افتاده آن‌ها مأیوسانه می‌خواهند با آمریکا صحبت کنند، اما پیام‌های پیچیده‌ای از کسانی که ادعا می‌کنند نماینده ما هستند، دریافت می‌کنند، از جمله پرزیدنت مکرون از فرانسه... من می‌دانم امانوئل نیت خیری دارد مثل دیگران اما هیچ کس نماینده آمریکا نیست جز خود آمریکا هیچک هیچ روش شکل یا فرمی نماینده ما نیست! حالا من و پومپئو از ته دل غش غش می‌خندیدیم و به اشتباه فکر می‌کردیم تلاش‌های مکرون واقعاً بی ثمر شده است. اما این طور نبود.
این مسأله وقتی اجرای مقدمات نشست گروه هفت در اواخر اوت در بیاریتز فرانسه تسریع شد، ثابت شد. به رغم شایعات درباره این که فرانسه قصد دارد از روحانی برای شرکت به عنوان مهمان در این نشست دعوت کند، بن بار‌ها و بار‌ها این را نزد من انکار کرد، این خبر صحت نداشت؛ آن‌ها ظریف را دعوت کرده بودند. بعد از اتفاقات نشست شارلوا در ۲۰۱۸، ترامپ به هیچ وجه علاقه‌ای به شرکت در یک نشست دیگر گروه هفت نداشت و چندین بار به من و دیگران گفته بود به آن جلسه دیر می‌رود و زود می‌آید.
فرانسوی‌ها سعی می‌کردند ما را راغب به مخالفت با «دستاورد‌های» گروه هفت و به طور کلی بی فایده درباره مسائل لجستیکی و امنیتی کنند، که این سرویس مخفی و تیم‌های پیشروی کاخ سفید را منحرف می‌کرد.
