ایرنا: مصطفی کیایی تهیه‌کننده، فیلم خود (بازی را بکش) را به دو بازیگر پیشکسوت سینما، تئاتر و تلویزیون رضا بابک و مرضیه برومند تقدیم کرد. محمد بحرانی نیز از عادل فردوسی‌پور تقدیر کرد.
مرضیه برومند پس از انتشار خبری مبنی بر تشکیل پرونده قضایی برای خودش و رضا بابک بابت حاشیه‌ای در افتتاحیه جشنواره فیلم فجر نوشت: «شاید بهتر بود برای نشان دادن محبتم به دوست و همکار عزیزم رضا بابک از واژه مناسب‌تری استفاده می‌کردم؛ همانطور که بهتر بود در مراسم تشییع زنده یاد مهرجویی (و حاشیه‌های عجیبش) حواسم را جمع می‌کردم تا ناخواسته عبارت جنگ را به جای محکوم کردن آنچه بر مردم شریف و مظلوم فلسطین رفت به کار نبرم. اکنون ضمن تاکید بر مواضع پیشینم، صراحتاً اعلام می‌کنم که با افتخار دست همه همکارانم را اعم از خانم یا آقا بابت یک عمر همکاری شرافتمندانه، سالم و به دور از هرگونه شائبه جنسیت‌زدگی همچنان می‌فشارم و از صمیم قلب دوستشان دارم.»
در هفتمین روز از جشنواره چهل و سوم، نشست پرسش و پاسخ فیلم سینمایی «بازی را بُکش» با اجرای محمدرضا مقدسیان و با حضور محمدابراهیم عزیزی (نویسنده و کارگردان)، مصطفی کیایی (تهیه‌کننده)، حسین جلیلی، (مدیر فیلم‌برداری)، نیما جعفری جوزانی (تدوین‌گر)، محسن کیایی، متین حیدری‌نیا و پوریا رحیمی سام (بازیگران) برگزار شد. در این نشست، عوامل فیلم از سختی‌های ساخت اثر، تحقیق در فضاهای فوتبالی، نقش جسارت در تولید چنین آثاری و چالش‌های پرداختن به موضوع فساد در فوتبال سخن گفتند.
در ابتدای این نشست، مصطفی کیایی تهیه‌کننده فیلم اثر خود را به دو بازیگر پیشکسوت سینما،تئاتر و تلویزیون رضا بابک و مرضیه برومند تقدیم کرد و گفت: از اینکه بعد از هفت سال به جشنواره فیلم فجر بازگشته‌ام، بسیار خوشحالم.
او درباره فیلمنامه و روند تولید فیلم توضیح داد: من از طریق محمد بحرانی با فیلمنامه این کار آشنا شدم. با توجه به فضا و مضمونی که داشت، احساس کردم این متن قابلیت تبدیل شدن به یک فیلم خوب را دارد. فیلم ساختن در فضای ملتهب و پرهیجان فوتبال، چالش‌ها و سختی‌های خود را داشت، اما در نهایت خوشحالم که این فیلم ساخته شد.
محمدابراهیم عزیزی، کارگردان فیلم، درباره شکل‌گیری ایده اولیه گفت: در ابتدا قرار بود همراه همسرم فیلمی کوتاه بسازم درباره ماجراهایی که بین دو نیمه در رختکن پیش می‌آید. بعدها همسرم یک خبر فوتبالی دید و آن را به من نشان داد. با کمی پرداخت و گفت‌وگو درباره آن، به طرحی کلی از مفهوم «تبانی» در فوتبال رسیدیم. یکی از دوستانم فیلمنامه را به دست مصطفی کیایی رساند و در نهایت، فیلمنامه اثر نوشته و فیلم ساخته شد.
او درباره تحقیقات میدانی فیلم بیان کرد: ما به قهوه‌خانه‌ها سر می‌زدیم و در لوکیشن‌های مختلف تحقیق می‌کردیم. آن‌جا با شخصیتی عجیب آشنا شدم که من را تهدید می‌کرد اگر فیلم‌برداری کنی، دوربینت را می‌شکنم و کمی ما را ترساند. ساختن این فیلم بیشتر از پول، نیاز به جسارت داشت که خوشبختانه گروهی جسور پای فیلم آمدند و کار ساخته شد.
محسن کیایی، بازیگر این فیلم، درباره تجربه حضور در این پروژه گفت: در چند سال گذشته، جدا از آثار کمدی، در فیلم‌های جدی بسیاری نیز ایفای نقش کرده‌ام. ابتدا قرار بود در این پروژه سرمایه‌گذاری کنم و فیلم را تولید کنیم. اما بعد، کارگردان به من این نقش را پیشنهاد داد و ما شروع به مذاکره درباره مختصات شخصیت کردیم.
محسن کیایی درباره فضای کلی فیلم و نحوه پرداختن به فساد در فوتبال گفت: من نمی‌توانستم رئیس فدراسیون فوتبال را بیاورم و درباره او صحبت کنم یا از اسامی خاصی استفاده کنم. این کار می‌شد یک گزارش خبری یا مستند، اما در سینما، ما درام و قصه را تعریف می‌کنیم.
پوریا رحیمی سام، دیگر بازیگر فیلم، گفت: اغلب پسربچه‌های ایرانی، رویای فوتبالیست شدن را گوشه ذهن خود داشته‌اند. همه ما درباره فوتبال حرف می‌زنیم و دقیقه نودهایی را به یاد داریم که آرزو می‌کردیم ای‌کاش نتیجه تنها حاصل یک حادثه باشد.
او با اشاره به علاقه‌اش به فوتبال بیان کرد: من فوتبال را بسیار دوست دارم. ابراهیم عزیزی را از دوران دانشکده می‌شناسم و می‌دانم که در برهه‌ای می‌توانست فوتبالیست شود، اما مسیرش جوری رقم خورد که فیلمی فوتبالی بسازد.
بحرانی در پایان از عادل فردوسی‌پور تشکر کرد و گفت: او در مسیر ساخت این فیلم بسیار به ما کمک کرد. می‌دانم که او سال‌ها با فساد در فوتبال مبارزه کرده است.
حسین جلیلی، مدیر فیلم‌برداری فیلم، نیز توضیح داد: تمام قواعدی که در این کار استفاده شده است، برآمده از نگاه مستندگونه کارگردان است. من بر همین اساس سعی کردم به فیلم و کارگردان کمک کنم. ما روزانه پلان‌ها و سکانس‌های روز بعد را چک می‌کردیم تا به نتیجه‌ای هماهنگ برسیم.
مصطفی کیایی در پایان نشست تاکید کرد: ما تجربه کار در فضاهایی که به مسائلی مثل فساد اقتصادی می‌پردازد را در آثاری مثل «خط ویژه» و «بارکد» داشتیم. وظیفه ما طرح مسئله است و ارائه راه‌حل برای آن بر عهده مسئولان و جامعه‌شناسان خواهد بود. رسالت هنرمند، نشان دادن واقعیت‌هایی است که رخ می‌دهد.
