سرویس تاریخ «انتخاب»: اسدالله علم (۱ مرداد ۱۲۹۸ بیرجند – ۲۵ فروردین ۱۳۵۷ نیویورک)، یکی از مهمترین چهرههای سیاسی دوران محمدرضا شاه، وزیر دربار از ۱۳۴۵ تا ۱۳۵۶ و نخستوزیر ایران از سال ۱۳۴۱ تا ۱۳۴۲ بود.
«انتخاب» هر شب یادداشتهای روزنوشت علم را منتشر میکند.
۸ خرداد ۱۳۵۲: صبح سفیر انگلیس را خواستم که به او بگویم خوشبختانه هندیها آن مطلب عراق را تکذیب کردند. او خبر داشت .. راجع به افغانستان میگفت که وقتی پادگورنی آن جا رفته، در نطقهای رسمی او دائماً اصرار میکرده است که راجع به اتحادیههای منطقهای صحبت کند و پادشاه افغانستان راجع بهتر بی طرفی صحبت میکرده است.
بعد من به فرودگاه رفتم، چون شاهنشاه و شهبانو به یوگسلاوی رومانی و بلغارستان تشریف میبردند. هوا اتفاقاً گرم بود. شاهنشاه فرمودند: با سفراء آمریکا و انگلیس صحبت کردی؟ عرض کردم: بلی صحبت کردم و نتیجه صحبت همراه است. فرمودند بیا داخل هواپیما گزارش بده. نیم ساعتی بیچاره مردم را معطل کردیم.
صبح امروز سفیر آمریکا یادداشتی در مورد یونان فرستاد (در جواب سؤال پریشب من) که خیلی [معنی دار]است، یعنی کار [از کار]گذشته [است].
به نظر مبارک رساندم. خیلی به دقت ملاحظه فرمودند. فرمودند: فوری به سفیر بگو ما نمیخواهیم شما به این صورت بی تفاوت در قبال [رژیم پادشاهی]monarchy یونان باشید. ساعت ۱۰ شاهنشاه تشریف بردند. در فرودگاه معاون وزارت کار توسط وزیر کار معرفی شد. (همان استاندار سابق بلوچستان که عزل شده بود به نام معتمدی) ...
بعد از ظهر ... کامیل شمعون به دیدنم آمد. به او گفتم اقدامات سریعی در مورد مستدعیات شما انجام گرفت. خیلی ممنون شد.
اس مسعودی عباس مسعودی آمد و گفت... فولبرایت (رئیس کمیته خارجی سنای آمریکا) گفته است که ایران و اسرائیل منافع ما را در خلیج فارس و خاورمیانه حفظ میکنند. دلیل ندارد ما خودمان را در این منطقه آلوده بکنیم، فوق العاده باعث گله اعراب شده است، باید فکری بشود. گفتم: به رفقای روزنامه نویس عرب خودتان بگوئید تکذیب کنند. شما هم تکذیب کنید. بعد هم از همه مهمتر کامیل شمعون است که وقتی برگردد به لبنان، بگوید شاهنشاه در قبال کشورهای عرب از بذل پول و مساعدت معنوی دریغ نمیفرمایند.....
یادداشتهای اسدالله علم: صبح شرفیاب شدم... قدری در مورد وضع یونان صحبت شد. عرض کردم: فکر میکنم عمل پادشاه گذشته باشد. هم چنین عمل پادشاه مراکش. پادشاه مراکش با این اصرار از ما خواسته که ارتشبد نصیری رئیس سازمان امنیت را بفرستیم برای کارهای او. حالا سه روز است که در آن جا است، هنوز او را نپذیرفتند. مگر چنین چیزی ممکن است؟
