20 نفر به جای یکصد و 20 هزار نفر!

در برنامه ای که بخش هایی از آن به طور زنده از شبکه اول سیما پخش می شد، بیست و پنج نفر در صحنۀ اجرای نمایش واقعۀ عظیم غدیر خم، در بیابانی مشاهده می شدند که اغلب نشسته بودند و چند نفر هم پرچم های سبزی در دست داشتند. این در حالی بود که قدری دورتر، شمار قابل توجهی از مسئولان و مردم نشسته بر روی صندلی ها، نظاره گر این "شاهکار" سینمایی (!) بودند.

به گزارش انتخاب به نقل از پایگاه اطلاع رسانی شبکه العالم، نمایشی که شنبه (همزمان با عید سعید غدیر خم) به عنوان اجرای زندۀ واقعۀ غدیر به طور مستقیم از شبکۀ اول پخش شد، انتقاداتی را در میان بیندگان و کارشناسان به دنبال داشته است.

با وجودی که اصل ایده و اجرای چنین برنامه ای بسیار به جا و لازم است و حتی با سال ها تاخیر صورت می گیرد، اما  به عقیدۀ اغلب بینندگان این برنامه، آنچه پخش شد، به هیچ عنوان با شأن و جایگاه «عید الله الاکبر» و مهمترین و مبارک ترین روز در تاریخ بشریت تناسب ندارد.

در برنامه ای که بخش هایی از آن به طور زنده از شبکه اول سیما پخش می شد، بیست و پنج نفر در صحنۀ اجرای نمایش واقعۀ عظیم غدیر خم، در بیابانی مشاهده می شدند که اغلب نشسته بودند و چند نفر هم پرچم های سبزی در دست داشتند. این در حالی بود که قدری دورتر، شمار قابل توجهی از مسئولان و مردم نشسته بر روی صندلی ها، نظاره گر این "شاهکار" سینمایی (!)  بودند.

در این نمایش، شخصی ایستاده بر جهاز شتران به جای رسول خدا (ص) ایفای نقش می کرد و در جمع بیست و چند نفری حاضران، به جای استفاده از کلام، با تکان دادن اغراق آمیز و غیر معمول دست ها، حاضران را مخاطب قرار داده بود و صدای گوینده که خطبۀ غدیر را قرائت می کرد، به طور جداگانه و از استودیوی تلویزیون پخش می شد.

این در حالی است که حتی اگر کمترین برآوردها در مورد حاضران در روز غدیر (چند ده هزار نفر) مد نظر قرار گیرد، باز هم باید با صحرایی آکنده از جمعیت روبرو باشیم که تا چشم کار می کند، در آن افرادی برای شنیدن و دیدن مهم ترین حادثۀ تاریخ بشر، سراپا گوش ایستاده اند.

البته چنین به نظر می رسید که ناظران پخش در شبکه یک هم به ناموزونی و بی تناسبی این نمایش با حادثۀ تاریخی و بی مانند غدیر پی بردند و پخش آن را از نیمه متوقف کردند و ادامه برنامه را در استودیو پی گرفتند.

پرسش ما از مسئولان محترم اجرایی این برنامه آن است که: در کشوری که به تنهایی و به رغم بدخواهان، پرچم عظیم و مقدس تفکر غدیر را به دوش می کشد؛ و در کشوری که پروژه های عظیم سینمایی همچون سریال های امام علی (ع)، یوسف پیامبر (ع) و مختارنامه را به گونه ای اجرا کرده که از بزرگترین افتخارات سینمایی جهان اسلام به شمار می روند، چرا باید نسبت به «عید الله الاکبر»، سهل انگاری یا کم توجهی صورت گیرد، و چرا باید با گذشت 14 قرن از این حادثۀ بی مانند و بیش از سه دهه از عمر انقلاب مقدس اسلامی، برای بازسازی، بزرگداشت، و بیان عظمت واقعۀ غدیر حالا دست به کار شویم، آن هم با این بضاعت اندک و اجرای نامتناسب؟