این روزها ماجرای «محیط کار اشتراکی» بسیار داغ شده و بسیاری از افراد به دنبال این نوع فضاهای کاری هستند. اما اساسا این نوع محیط کار دقیقا چگونه تعتریف می شود و چه ویژگی ها مثبت و منفی مهمی دارد؟
به گزارش سرویس خواندنی های انتخاب، برخی واژه طی یک دهه اخیر مرسوم شده اند و یکی از این واژه ها محیط کار اشتراکی است. محیط کاری که شاید چندان نیازی به توضیح نداشته باشد اما در عین حال برای برخی همچنان گنگ و نامفهوم است.
محیط کار اشتراکی اغلب توسط کسب و کارهای نوپا یا همان استارتاپ ها مورد استفاده قرار می گیرد. مهم نیست افرادی که در این محیط هستند دقیقا چه فعالیتی دارند. اما مهم است که همه یه شکل یکسان از امکانات محیط بهره مند شوند.
مزایا
شاید مهم ترین مزیت محیط کار اشتراکی صرفه جویی در هزینه ها باشد. وقتی عده ای از افراد و گروه های مختلف از تجهیزات مشترک استفاده می کنند، خواه ناخواه پول دفتر مجزا پرداخت نمی کنند، در هزینه های خورد و خوراک خود صرفه جویی می کنند و از همه مهم تر این که با یکدیگر تعامل دارند. افزون بر این ایجاد یک جمعیت فعال و عمدتا جوان در کنار یکدیگر اغلب امید بخش است و فضایی مثبت خلق می کند.
معایب
افرادی که از محیط کار اشتراکی استفاده می کنند، هم رشته نیستند. یعنی هر فرد از رشته ، تخصص و گرایشی متفاوت به جمع افراد پیوسته و در نتیجه شاید این موضوع برای افرادی که به همگن بودن فضای کاری حساسیت دارند مشکل زا باشد.
افرادی که در محیط کار اشتراکی حضور دارند باید درک درستی از همکاری مسالمت آمیز داشته باشند و محیط کار را قلمرو شخصی خود ندانند. اگر این گروه افراد وارد محیط کار اشتراکی شوند، کل فضای کار با مشکل مواجه می شود.
طبیعتا گروه های فعال در محیط کار اشتراکی پس از مدتی مستقل خواهند شد. اما برخی از گروه ها به علت وابستگی بیش از حد به این محیط به سختی فرایند استقلال را طی می کنند.
