اکنون به جای مروارید، گلوله گاز اشک‌آور نماد بحرین است

«در حالی که گفته می‌شود شکنجه معترضان بحرینی تبدیل به یک هنجار شده، اختلافات عمیق فرهنگی در این کشور باعث شده است که بحرین به یک جزیره سرکوبگر پر از نفرت تبدیل شود.»

پایگاه اینترنتی "وُرلد وی‌یو"، در گزارشی درخصوص عملکرد حکومت بحرین در قبال معترضان شیعه در این کشور می‌نویسد: «دوسال و نیم پیش دولت بحرین با بولدوزر، بنای یاد بود میدان اللولوء را که ستون‌های بلند و با شکوه آن یک مروارید بزرگ را به عنوان نماد این جزیره نگاه داشته بودند، خراب کرد زیرا این میدان تبدیل به نقطه تجمع معترضان دموکراسی خواه در شهر منامه، پایتخت بحرین شد.

مقامات بحرین هرگز نماد جدیدی برای جایگزین کردن نمادی که خراب کردند، انتخاب نکردند. اما اگر قرار باشد نمادی به جای آن انتخاب کنند بهتر است نارنجک گاز اشک آور را به جای مروارید قرار دهند زیرا این بهترین نماد برای حکومت فعلی بحرین است.

دولت بحرین در راستای سرکوبگری‌های خود، قراردادهایی را با کشورهای کره جنوبی،‌ آفریقای جنوبی و آلمان به منظور وارد کردن 6 / 1 میلیون نارنجک گاز اشک آور با کالیبرهای مختلف امضا کرده است و با دریافت این محموله برای هر شهروند بحرینی بیش از یک گلوله گاز اشک آور در اختیار دارد!

از هر جنبه‌ای نشانه‌های افزایش سرکوبگری خاندان سلطنتی سنی مذهب آل خلیفه در بحرین به چشم می‌خورد. این خاندان در بحرین که 60 درصد جمعیت آن شیعه هستند انحصار قدرت را در اختیار دارد. هم اکنون در این کشور بین 2400 تا 3000 نفر در زندان هستند. در هفته‌های اخیر 50 معترض شیعه شامل فعالان حقوق بشری، پس از محاکمه‌های بسیار کوتاه به 15 سال زندان محکوم شدند.

یکی از این زندانی‌ها به نام یوسف النشمی، ظاهرا به دلیل شکنجه شدن توسط پلیس در زمان بازداشت کمی پس از آزاد شدن از زندان در بیمارستان جان خود را از دست داد. دفتر دادستان کل بحرین اعلام کرد که این معترض کشته شده در تاریخ 23 سپتامبر در بیمارستان با وضعیتی وخیم پذیرش شده و در معاینه‌ها مشخص شد که ایدز دارد!

در جریان 30 ماه اعتراضات گسترده در بحرین که در 14 فوریه 2011 آغاز شدند دو نکته کاملا آشکار شده است. معترضان بحرینی از سرکوبگری‌ها و شکنجه گری‌ها مرعوب نشده‌اند و دولت این کشور در پاسخ به معترضان کشور بحرین را به یک حکومت پلیسی سرکوبگر تبدیل کرده است.

حکومت سلطنتی بحرین پس از دادن وعده‌های موقتی و بی‌سرانجام برای گفت‌وگو و آشتی در پایان سال 2011، بار دیگر به زور متوسل شد تا مخالفان خود را سرکوب کند.

خوآن مندز، گزارشگر ویژه شکنجه سازمان ملل دو بار اجازه ورود به بحرین را پیدا نکرد که آخرین بار در ماه آوریل سال جاری بود.

یک منتقد حکومت بحرین که در این کشور زندگی می‌کند و نام خود را فاش نساخته گفت که در یک سال گذشته شکنجه در بحرین یک بار دیگر به هنجاری برای هر فرد بازداشتی تبدیل شده است.

این حساسیت مقامات بحرینی به اعتراضات موجب شده است که این کشور به یک جزیره پر از نفرت تبدیل شود و اختلافات شدید میان حاکمان و مردم و میان سنی‌ها و شیعه‌ها در این کشور پدیدار شود.

این حساسیت مقامات بحرینی در جریان واکنش تند رسمی آنها به اشاره باراک اوباما، رئیس جمهوری آمریکا به بحرین در سخنرانی‌اش در مجمع عمومی سازمان ملل در تاریخ 24 سپتامبر بازتاب پیدا کرد.

این در حالی است که اوباما در این سخنرانی با لحنی ملایم از تنش‌های فرقه‌ای که همچنان در مکان‌هایی نظیر عراق، بحرین و سوریه ظهور می‌کنند، صحبت کرده بود اما وزرای دولت بحرین تلاش کردند تا این مساله را که بحرین با سوریه وعراق اشتراک دارد، کاملا رد کنند.

شیخ راشد بن عبدالله آل خلیفه، وزیر کشور بحرین که وزارتخانه وی اقدام به واردات گاز اشک آور در حجم صنعتی کرده است، اظهار داشت: بحرین هیچ گاه شاهد تنش‌های فرقه‌ای نبوده است!

همچنین شیخ خالد بن احمد آل خلیفه، وزیر امور خارجه بحرین مدعی شد که این کشور سلطنتی، فرهنگ مسامحه را میان جوامع متفاوت خود پرورانده است!

وی افزود: آنچه که در بحرین اتفاق می‌افتد تلاش هماهنگ گروه‌های افراط گر تروریستی برای هدف قرار دادن نیروهای امنیتی بحرین و مهاجران با هدف گسترش ترس و اختلاف است.

دولت بحرین نیز همچون بسیاری دیگر از حکومت‌های خودکامه در طی قرن‌های گذشته ممکن است حتی اگر بخواهد از سرکوب گری خود کم کند، این کار را دشوار یابد.

نگرانی‌های جامعه سنی‌های بحرین به دلیل ادعای وجود توطئه‌های تروریستی الهام گرفته شده از ایران در حمایت از شیعیان بحرین افزایش یافته است. اما یک تحقیقات مستقل به رهبری شریف باسیونی، یک مقام قضایی آمریکایی-مصری در خصوص اینکه بحرین چطور در سال 2011 با ناآرامی‌ها برخورد کرد، نشان داد که شواهدی در خصوص دست داشتن ایران در این ناآرامی‌ها وجود ندارد.

اتهامات مربوط به مقاصد انقلابی معترضان بحرینی ناظر به مطلوب شده‌اند: وبلاگ نویسان و فعالان حقوق شهروندی میانه روی بحرینی هنگامی که مورد بدرفتاری قرار گرفته و مجازات طولانی مدت دریافت کنند، پس از آنکه از زندان بیرون می‌آیند دیگر میانه رو نخواهند بود.

اما چرا خاندان آل خلیفه در تابستان سال جاری سرکوب مخالفان خود را تشدید کرد؟ یک دلیل این موضوع احتمالا سرخوردگی از تداوم اعتراضات، 30 ماه پس از برگزاری نخستین تظاهرات در میدان اللولوء است و اینکه همچنان معترضان در روستاهای شیعه بحرین با پلیس مقابله کرده و راهپیمایی برگزار می‌کنند.

همچنین این احساس به صورت اغراق شده در بحرین همچون عربستان و دیگر کشورهای خلیج فارس وجود دارد مبنی بر اینکه قدرت آمریکا در خاورمیانه به نسبت گذشته تا حد چشمگیری افول پیدا کرده است. بنابراین مقامات این کشورها احساس آزادی عمل می‌کنند تا رهبران مخالفان خود از جمله خلیل المرزوق، معاون دبیرکل حزب الوفاق بحرین، حزب مخالف اصلی این کشور را در تاریخ 17 سپتامبر بازداشت کنند.

مخالفان بحرینی امیدوار بودند رهبران آنها به دلیل آنکه بازداشتشان موجب ناخرسندی واشنگتن و اروپای غربی می شود به طور محدود حمایت شوند اما این اتفاق نیفتاد. در عمل آمریکا و انگلیس تنها به ابراز انتقادات از دولت بحرین به دلیل ارتکاب سرکوبگری و فقدان دموکراسی به حد کفایت پرداختند تا وانمود کنند به دلیل اینکه بشار اسد، رئیس جمهوری سوریه را نیز از بابت برخورد با مخالفان و برگزار نکردن انتخابات محکوم می‌کنند، ریا کار نیستند.

رسانه‌های بین‌المللی عمدتا از پایان سال 2011 به بعد وقایع بحرین را نادیده گرفتند که علت آن بحران‌های دیگر در سوریه، مصر و لیبی بود. اما بعید است که این بی‌علاقگی ادامه یابد.

معمولا سازمان‌های حقوق بشری و خبرنگاران خارجی نمی‌توانند روادید سفر به بحرین دریافت کنند. اما سازما‌ن‌های عفو بین‌الملل و دیده بان حقوق بشر به نسبت رسانه‌های خارجی در پیگیری بازداشت‌ها، شکنجه‌ها و کشتارها سابقه بهتری دارند.

حسیبه حاج صحراوی، معاون خاورمیانه و شمال آفریقای رئیس سازمان عفو بین‌الملل اظهار داشت که بازداشت المرزوق، ضربه‌ دیگری به گفت‌وگوی ملی بحرین است در حالی که مقامات این کشور این گفت‌وگوی ملی را به عنوان دلیل خود برای لغو سفر کارشناس شکنجه سازمان ملل به این کشور عنوان می‌ساختند.

وی همچنین خاطرنشان ساخت که همپیمانان بحرین دیگر نمی‌توانند جلو انتقاد خود از سوء استفاده‌ها در این کشور را با وانمود کردن به اینکه این کار ممکن است گفت‌وگوی ملی ناموجود بحرین را از مسیر خارج کند، بگیرند.

یکی از تاکتیک‌های دولت بحرین این است که رسانه‌های محلی را سرکوب کند. یک روزنامه نگار بحرینی گفت: اساسا در بحرین هر گونه فعالیت خبری ممنوع است.

وی افزود: حتی کمترین انتقاد و یا گزارش وقایع نیز ممکن است شما را به اتهام تروریسم برای مدت زمان طولانی به زندان بیاندازد.

محمد حسن، یک وبلاگ نویس بحرینی که در تاریخ 31 ژوئیه در ساعت 2 نیمه شب در خانه‌اش بازداشت شد توصیف می‌کند که چطور در طول بازداشت مورد ضرب و شتم قرار گرفته، به وی شوک الکتریکی داده شده و مجبور شده سه روز بایستد و تا زمانی که اعترافش را امضا نکرده بود مورد ضرب و شتم قرار داشت.

اما نتیجه این اقدامات برای بحرین چه خواهد بود؟ دولت بحرین با نگران شدن و نشان دادن واکنش تند به اعتراضات سال 2011 نتوانست دیگر به سیاست‌های عاقلانه بازگردد.

برخی از ناظران عقیده دارند که حملات نیروهای امنیتی بحرین هدفشان زمین‌گیر کردن جامعه شیعیان این کشور به طور سازماندهی شده، پیش از دادن پیشنهاد توافق به آنها است. یک پیش بینی نه چندان خوب دیگر نیز این است که دولت بحرین به دنبال به حاشیه راندن شیعیان این کشور به طور سیاسی و اقتصادی بوده و در عین حال سنی‌ها را از سوریه، اردن، عراق و پاکستان وارد این کشور می‌کند تا جای شیعیان را بگیرند. از حدود 58 وزیر و معاونان وزیر در دولت بحرین تنها 9 نفر شیعه هستند در حالی که تنها یک درصد از مناسب بلند پایه تحت نظارت مستقیم پادشاه بحرین در دست شیعیان است.»