رضا رشیدپور: محمد رضا حسینی را با بدسلیقگی از دست دادیم

رضا رشیدپور در اعتماد نوشت: محمدرضا شهيدي فر را به عنوان يك فرد خلاق و مولف رسانه يي مي شناسم و عموما برنامه هاي «اينجا فرداست»، «تا هشت و نيم» و «مردم ايران سلام»اش را به ياد دارم. برنامه هايي كه همگي طيف مختلفي از جامعه را جذب كردند و هيچ كدام متعلق به يك گروه و دسته خاص از مخاطبان نبودند.

 اين برنامه ها از اين جهت با سليقه من منطبق بود و به همين خاطر به شهيدي فر تبريك مي گويم كه توانسته دوباره برگردد. برنامه جديد او «پارك ملت» هم از جهات مختلفي مثل دكور و طراحي صحنه و جنبه هاي ديگر برنامه خوبي است.

مثلااوايل ماه شعبان يكسري جانباز را به برنامه دعوت كرده بود كه با ريتم و تكنيك خاصي كه او بلد است، باعث شد يكي از بهترين برنامه هاي تلويزيوني درباره جانبازان اجرا بشود.

 بيشتر از آن من به شبكه يك تبريك مي گويم كه توانسته شهيدي فر را جذب كند. چون همه ما موظفيم آنهايي را كه كارهاي متفاوت تري ارايه مي دهند تشويق كنيم. البته برنامه «پارك ملت» ايرادهايي هم دارد كه فكر مي كنم خود شهيدي فر كه يك استاد رسانه يي است به اين ايرادها واقف است.

مثلاريتم برنامه ها در برخي مواقع كند مي شود يا موضوعاتي كه مطرح مي شود تكراري است مثل موضوع مولكول هاي آب كه چند بار در برنامه «كوله پشتي» مطرح شده بود. البته چنين مشكلاتي طبيعي است.

چون اين برنامه هرشبي و روتين است و طبيعي است كه تكرار هم پيش مي آيد. ما در تلويزيون شومن هايي داشته ايم كه نتوانسته ايم حفظ شان كنيم. شومن هاي زيادي در دهه 80 معرفي شدند مثل فرزاد حسني، سيدمحمد حسيني، وحيد جليلوند و... كه متاسفانه با بدسليقگي از دستشان داديم.

دكتر ميرفخرايي سال ها برنامه «با طبيعت» را داشتند كه اين برنامه ذاتا موضوع جنجال برانگيزي نداشت و زاويه نگاه مردم به موضوع آن يعني طبيعت هم حاد نبود، اما به مدد اجراي خوب ميرفخرايي به يكي از بهترين و پرمخاطب ترين برنامه هاي تلويزيون تبديل شد.

هنر اين نيست كه در تلويزيون درباره يك موضوع جنجالي و پرمخاطب مثل گشت ارشاد صحبت كني، چون پرداختن به سوژه هاي جنجالي خيلي هنر نمي خواهد. هنر كاري است كه ميرفخرايي انجام مي داد يا امروز مهران دوستي در برنامه «كافه راديو» كه از شبكه جوان راديو پخش مي شود انجام مي دهد.

من نيمه شب ها كه از دفترم به خانه برمي گردم تكرار اين برنامه را در ماشينم گوش مي دهم و با پخش اين برنامه به خودم گفتم مهران دوستي برگشته است. معتقدم در يك برنامه تاك شو بيشترين بار خلاقيت بر دوش شومن است، چون در قالب اين برنامه ها نمي شود خلاقيت خاصي بروز داد و در نهايت غير از شومن، طراحي صحنه و دكور است كه موجب تنوع مي شود.

بنابراين نقطه ثقل كار روي شومن است و كساني كه توانسته اند در اين سال ها از شومن هاي موفق استفاده كنند، موفق ترين تاك شوها را نيز ارايه داده اند. مثل برنامه فرزاد حسني يا برنامه هاي شهيدي فر و صالح اعلا.

ضمن اينكه براي برنامه هاي تاك شو و گفت وگومحور فرق قايلم، به نظرم برنامه هاي گفت وگو محوري كه در تلويزيون به تحليل خبر مي پردازند، ناموفق ترين ها هستند. به عنوان نمونه گفت وگوي خبري شبكه دو و گفت وگوهاي خبري شبكه خبر را مثال مي زنم كه الگوي تاك شويي دارند، ولي خروجي آنها تاك شو نيست.

چون در يك برنامه تاك شو، شومن بايد داراي يكسري استانداردها باشد، مثلاشومن درباره موضوع برنامه نبايد زاويه نگاه داشته باشد يا نتيجه را از قبل گرفته باشد: اما در برنامه هاي خبري ما از اين خبرها نيست.

درباره بحث جدا بودن مجري و تهيه كننده اين برنامه ها هم ضمن اينكه به اين بخشنامه احترام مي گذارم، بشدت به آن انتقاد دارم. چون تجربه نشان مي دهد مهم ترين تاك شوها آنهايي بوده اند كه مجري خودش تهيه كننده هم بوده است بنابراين دليل اين خلاف جريان آب شنا كردن را نمي دانم.