پایگاه خبری تحلیلی انتخاب (Entekhab.ir) : چندی پیش خبر کوتاهی نظرم
را جلب کرد، آقایی که با وجود پاره ای گرفتاریها به مقام بسیار مهمی که با
سرنوشت 32 میلیون کارگر و حقوق و مستمری بگیر تأمین اجتماعی سر و کار دارد
منصوب شده، ولی احراز پست ایشان با مشکلات و اعتراضهایی روبه روست و
نمایندگان مجلس شورای اسلامی حتی کار را به استیضاح وزیر کار و مضافات
رسانده اند که البته سامان نیافت.
وی در 15 روز تعطیلات نوروز
روزی یک حکم مشاور برای افراد مورد اعتماد خود صادر فرموده و اکنون آن
سازمان با همه تنگناهای بودجه ای خودش و شکایتهایی که بیمه شدگان از وضعیت
بیمه های تأمین اجتماعی دارند، دارای 14 یا 15 مشاور جدید شده است که همه
ابلاغهای محکم و قانونی در جیب دارند.البته مشاوران مدیرعامل قبلی و
معاونان و مدیران کل سابق هم بیکار و خانه نشین نخواهند شد و دولت از خزانه
غیب؛ یعنی همین پول بلا خورده نفت به آنان نیز مشاغل مهمی ارجاع کرده حقوق
و مزایا و پاداش و عیدی و دفتر کار و راننده و خودرو خواهد داد که طفلکی
ها غصه نخورند و خانه نشینی آنان را دچار استرس نکند!
نمی دانم چرا کار
من شده یافتن تشابهات تاریخی و مقایسه های نزدیک به هم به طوری که در
تواریخ و وقایع نگاریهای عصر مظفرالدین شاه آمده وقتی این پادشاه در خرداد
1275 به تهران رسید و جانشین پدر مقتولش ناصرالدین شاه شد، حدود 500 هزار
نفر که از تبریز همراه او آمده بودند، همه پست و مقام می خواستند و در
تهران هم عده زیادی صاحب مقامات اداری و درباری و دولتی بودند که مظفرالدین
شاه نمی توانست آنان را جابه جا کند. این بود که قرار شد پس از شش هفت
ماه، باند تابک امین السلطان صدراعظم و همپالکی های او به تدریج ریشه کن و
اخراج شوند و کم کم جای آنان به همراهان شاه داده شود. مشاغل زیادی هم
تراشیده و ساخته و پرداخته شد که عناوین آن را برایتان می نویسم:
وزارت
خلوت همایونی، کشیک خانه، نظارت خانه، اصطبل (طویله) همایونی، فراش خانه،
شترخانه و قاطر خانه و تخت خانه، انشاء حضور همایونی، اداره مهر سلطنتی
(یکی نامه دولتی می نوشت و یکی دیگر با کارمندانش مهر می زد!)،
سرایدارخانه، آبدارخانه و سقاخانه، (آبدار یک جا می نشست، سقاباشی پشت سر
شاه حرکت می کرد حتی تا آلمان و فرانسه در مشک یا چالمه بلغاری آب خنک
همراه می برد)، جارچی باشی، قوشی چی باشی (قوش شاهنشاه را به هوا می
فرستاد)، صندوقدار باشی، اطبای حضور (ایرانی و فرانسوی و روسی و آلمانی)،
صرف جیب (عابر بانک همایونی) قهوه خانه، رختدارخانه، صندوقخانه، ریاست
باغات سلطنتی، کالسکه خانه، زین خانه، ریاست شکارچیان، عکاسخانه، زرگرخانه،
خیاط خانه، امور خواجه سرایان، خیام خانه (خیمه های سلطنتی)، سقاخانه دوم،
(زاپاس اولی)، ریاست تفنگداران، فیل خانه (چهار پنج فیل برای شرکت در
مراسم و حمل عروس های سلطنتی به خانه داماد)، اسلحه خانه، ریاست اتاق موزه،
قنوات دولتی، شاطرخانه، کتابخانه سلطنتی (که همه کتابها و مینیاتورها را
دزدیدند و به اروپا و آمریکا فرستادند و فروختند و هنوز پس از 120 سال دولت
نتوانسته آنها را پس بگیرد)، ریاست غلام بچگان، نقاش خانه ریاست ارباب طرب
(مزقون چیان)، خاصه تراش (سلمانی مخصوص)، چورک چی باشی (نانوای مخصوص)،
طباخ باشی (غذاپز مخصوص)، شربت دار باشی، چراغچی باشی (شبها چراغ روشن می
کرد)، قاپوچی باشی (دربانی کاخها) ]متأسفانه اداره کل پز خانه و اداره آش
رشته نداشتند[.اما اسامی وزارتخانه ها نیز از این قرار بود که هر کدام ده
تا بیست تا خواستار و کاندیدا داشت و تیم تبریز به ریاست فرمانفرما و عین
الدوله و امیر بهادر همه را از کف تهرانی ها درآوردند.
صدارت عظمی،
وزارت امور خارجه، وزارت جنگ (!)، وزارت دفتر و مالیه، وزارت خزانه، وزارت
گمرک، وزارت دربار اعظم، وزارت بنایی(!)، وزارت فخاری (آجرپزی)، ریاست
دارالشورای کبرای دولتی (هیأت وزیران و مجلسی شبیه مجلس سنا)، وزارت تلگراف
خانه، وزارت پست خانه، وزارت عدلیه، وزارت وظایف، وزارت اوقاف، وزارت
ضرابخانه، وزارت لشگر (کاسبات وزارت جنگ)، وزارت نظمیه و پلیس، وزارت
بلدیه، وزارت احتساب (شهرداری) وسپور !(رفتگر)، وزارت خالصه دیوانی، وزارت
معادن، وزارت بیوتات سلطنتی، وزارت طرق و شوارع، وزارت تجارت، وزارت فواید
عامه، وزارت علوم، وزارت انطباعات (امور چاپی)، وزارت تألیفات (دومی ها می
نوشتند اولی ها چاپ می کردند)، وزارت تشریفات، وزارت بقایا و محاسبات،
وزارت مخزن، وزارت قورخانه، تولیت جلیله ارض اقدس، وزارت غلات کل ممالک
محروسه، وزارت کابینه، وزارت رسایل، وزارت داخله، ریاست توپخانه، ریاست
ذخیره، ریاست انبار غله، ریاست توپهای زنبورک خانه، ریاست قاجاریه، ریاست
ایلات، وزارت صنایع، ایشیک آقاسی باشی (رئیس تشریفات سلطنتی).
بدین
ترتیب با این همه وزارت خانه و اداره برای هر اداره یا وزارتخانه یک وزیر
تهرانی و یک وزیر تبریزی تعیین شد که همراهان شاه کم کم فوت و فن کارها را
بیاموزند و سپس در اولین فرصت وزیران و رؤسای عصر ناصری را با یک اردنگی
بیرون کنند.
اسامی وزارت خانه ها و ادارات خاصه از کتاب مراةالمظفری،
تاریخ عصر مظفرالدین شاه، نوشته عبدالحسین خان سپهر،ملک المورخین استخراج
شده است.
