صنایع دستی می‌تواند در مناطق روستایی کشور و در نقاطی که فعالیت‌های کشاورزی، کار اصلی و عمده مردم را تشکیل می‌دهد و نیز در مناطق عشایری که دام‌داری، شغل اصلی و رایج است، به‌عنوان فعالیتی دائم برای اقتصاد جوامع در حال توسعه‌ای مانند ایران، مهم‌ترین چالش، ایجاد فرصت‌های شغلی برای جمعیت جوان است. یکی از این چالش‌ها، توسعه اقتصادی با تکیه بر امکانات درونی مانند صنایع دستی است که در کشور ما ریشه‌های عمیق و استوار در آداب و رسوم، سنت‌ها و در مجموع، در فرهنگ مردمی ما دارد. صنایع دستی به عنوان صنعتی کاملاً بومی و غیر وابسته که مواد اولیه آن به راحتی در داخل کشور قابل تأمین است، نیاز به سرمایه‌گذاری زیادی نداشته و به همین دلیل دارای ارزش افزوده بالایی است. همچنین وجود تکنیک‌های ساده و آموزش آسان آن و نیز هماهنگی فرهنگ تولید آن با فرهنگ اصیل مردمی، آن را به صنعتی مناسب جهت اشتغال‌زایی بدل کرده است.
