سرویس تاریخ «انتخاب»؛ سه شنبه ۵ اردیبهشت ۱۳۴۶ امروز کار مهمی نکردم. صبح در اداره دربار به کارهای جاری رسیدگی شد. ساعت ۱۱ سفیر ویتنام جنوبی اعتبارنامه تقدیم کرد. سه بعد از ظهر در رکاب مبارک چنان که مقرر بود، گردش رفتیم. صحبت ها بیشتر شوخی بود. خیلی خوب و خوش گذشت. فقط درباره خلیج فارس گفتگو شد. از جهت اهمیت آن از لحاظ دول غربی و اثرات نفوذ شوروی اگر اتفاق بیفتد و دفاع خلیج که بر عهده چه دولی غیر از ایران می تواند باشد و اختلاف ما بر سر منطقه نفت خیز فلات قاره با عربستان.
در این زمینه چندی پیش پروتکلی امضاء شده که به ضرر ماست. همان وقت، دو سال پیش، من عریضه به شاهنشاه که در سویس تشریف داشتند عرض کردم و به وسیله ابوالفتح ] محوی، دوست خودم، که در شرکت پان امریکن که در آن حدود حق اکتشاف و استخراج دارد کار می کند، دادم که به سویس ببرد و از مخازن عجیب این منطقه عرض کردم قریب سیزده میلیارد بشکه است(۲۸) و عرض کردم، این خط مورد گفتگو ممکن است خیلی بر ضرر ما ترسیم شود.
به هر صورت دستور فرموده اند کشتی های حفاری عربستان را با زور بحریه اخراج کنند و این کار شده، تا نتیجه چه شود. ولی شرکت ملی نفت به تحریک [فتح الله نفیسی خائن که مسؤول این کار بود(۲۹) و وزارت خارجه نادان، موضوع را خیلی بی اهمیت به عرض رساندند و مخازن را خالی. حالا معلوم شد گزارش پان آمریکن صحیح بود. خوشبختانه هنوز پروتکل به تصویب مجلسين نرسیده است و این قیمت دارد.
ادامه دارد...
