پایگاه خبری تحلیلی انتخاب (Entekhab.ir) : 
سرویس تاریخ «انتخاب»: کتاب ماموریت آمریکاییها در ایران اثر آرتور میلسپو ترجمۀ حسین ابوترابیان در سال ۱۳۵۶ است.
آرتور میلسپو متولد مارس ۱۸۸۳ در روستایی در میشیگان، حقوقدان و کارشناس مالی آمریکایی که در سالهای ۱۹۲۲-۱۹۲۷ و ۱۹۴۲-۱۹۴۵ برای اصلاح مالیه به استخدام دولت ایران درآمد. او دانش آموخته (دکترای) دانشگاه جانز هاپکینز و (کارشناسی ارشد) دانشگاه ایلینوی بود.
بدون شک در واشینگتن عموماً این مطلب را درک کرده بودند که قدرت نظامی در صلح و جنگ ابزار نهایی سیاست بشمار می رود و امنیت یکی از هدفهای ضروری دیپلوماسی است. متفقین ما در حالیکه با ما همعقیده بودند که تلاشهای جنگی اولویت دارد، بمراتب بهتر از ما توانستند این اصل را که دیپلوماسی غیر نظامی باید با قدرت نظامی تقویت شود و تلاشهای جنگی خواه نظامی و خواه غیر نظامی باید بر اهداف سیاسی پس از جنگ پیشی گیرد بموقع اجرا درآورند. با این همه ایالات متحد نتوانست این اصول را در ایران اجرا کند و شکست دیپلوماسی ما وقتی شروع شد که قدرت و حیثیت ما در اوج خود بود. اگر دولت آمریکا نقشه ای برای دوران پس از جنگ تنظیم میکرد متوجه میشد که نیاز به موارد زیر دارد: (۱) ادامه کار هیئت مالی آمریکا به عنوان کلید و هسته تلاشهای سازندگی بیطرفانه. (۲) منصرف ساختن روسیه از اجرای برنامه هایش در این کشور. برای حصول به هر یک از این دو هدف اگر ارتش آمریکا به نحو موثری با برنامه های غیر نظامی و پس از جنگ مربوط بود میتوانست نقش فوق العاده سودمندی ایفا کند. متأسفانه روابط بین نمایندگی سیاسی آمریکا و فرماندهی خلیج فارس بکلی با وحدتی که انگلیسیها و روسها بین مأمورین سیاسی و نظامی خود ایجاد کرده بودند فرق داشت.
همانطور که در فصل چهارم اشاره کردم وزارت دفاع امریکا در سال ١٩٤٢ تعدادی از افسران خود را مأمور کرده بود که به عنوان مستشار یا دستیار ارتش و ژاندارمری ایران خدمت کنند. هیئت مالی امریکا نیز از نظر وزارت خارجه بخشی از تلاشهای جنگی آمریکا بشمار می رفت. افزون بر آن فرماندهی خلیج فارس که راههای تدارکاتی را در دست داشت درگیر عملیاتی بود که معمولاً غیر نظامی تلقی می شود.
