پایگاه خبری تحلیلی انتخاب (Entekhab.ir) : در کنفرانس «ایران بر سر دو راهی» که هفته گذشته با حضور جمعی از سیاست‌مداران و پژوهشگران سیاسی توسط اندیشکده «مطالعات امنیت ملی» اسرائیل در دانشگاه تل‌آویو برگزار شد حتی جنگ‌طلبان سابق نیز اکنون به این نتیجه رسیده‌اند که انتخاب روحانی، فرصت تازه‌ای را برای دستیابی به توافقی هسته‌ای با ایران فراهم کرده است.
به گزارش سرویس بین الملل سایت خبری تیک Tik.ir، آینهورن که در دور گذشته مذاکرات هسته‌ای ایران و گروه به اصطلاح 1+5 (پنج عضو دائم شورای امنیت سازمان ملل متحد به علاوه آلمان) شرکت کرده بود، به موفقیت این گفت‌وگوها امیدی نداشت. اما وی می‌گوید یکی از همکاران سابقش که در گفت‌وگوهای هفته گذشته ژنو با ایران شرکت داشت، به او گفته که فضای مذاکرات کاملاً تغییر کرده بود: تهران به گفته آینهورن «تیم الف» خود را به این مذاکرات فرستاده بود. ظاهراً این بار، ایران علاقه‌مند است که مصالحه‌ای قابل پذیرش برای غرب را دست‌کم مورد بررسی قرار دهد.
«دیوید مناشری» مدیر مؤسس «مرکز مطالعات ایران» در دانشگاه تل‌آویو، مدیر دانشکده حقوق و تجارت در «رمت‌گن» و یکی از کارشناسان برجسته اسرائیل در امور ایران گفت که تهران به واسطه بحران اقتصادی ناشی از تحریم‌ها، تحت فشارهای شدیدی قرار دارد و در پی آن است که راهی برای برون‌رفت از این تنگنا بیابد؛ و به استدلال وی، روحانی انتخاب شده است تا انقلاب اسلامی را نجات دهد.
وی در ادامه اسرائیل را سرزنش کرده بود که در شرایط فعلی، در حال تبدیل یک فرصت به یک معضل است: اسرائیل کماکان بر این مسئله پافشاری می‌کند که چیزی تغییر نکرده، و دنیا از شنیدن مکرر چنین ادعایی خسته شده است.
آینهورن گفت که ایران و گروه 1+5 احتمالاً به دو ماه زمان برای توافق بر سر چارچوب مذاکرات و سپس شش ماه دیگر برای دستیابی به توافق نهایی نیاز خواهند داشت. به پیش‌بینی وی در این مدت، اندکی از فشارها برای اعتمادسازی کاسته می‌شود، اما تحریم‌ها کاملاً لغو نخواهند شد. در این میان، اسرائیل به انتظار نشسته است؛ و تردیدهای سران اسرائیل هر اندازه نیز که توجیه‌پذیر باشد، باز هم چاره‌ای جز پذیرش هر قراردادی که میان ایران و غرب بسته شود، نخواهند داشت. و اگر توافقی حاصل نشود، پرونده ایران به دست رئیس جمهور آمریکا، «باراک اوباما» خواهد افتاد -که علی‌رغم بی‌میلی آشکارش به اقدام نظامی، وی را مجبور خواهد ساخت که موضع جدی‌تری اتخاذ کرده، و شرایط را برای اسرائیل اندکی آسان‌تر سازد.
به عقیده آینهورن، که از نزدیک شاهد فعالیت‌های اوباما بوده است، بی‌میلی وی به صورت دادن اقدامی نظامی در سوریه نمی‌تواند نشانگر چگونگی موضع‌گیری احتمالی وی، در صورت به نتیجه نرسیدن گفت‌وگوهای هسته‌ای کنونی، در برابر ایران باشد. آینهورن اینگونه توضیح داد که علت مخالفت اوباما با حمله هوایی به سوریه این بود که او نمی‌توانست تصور کند که چگونه چنین اقدامی می‌تواند منجر به پیشبرد اهداف دیپلماتیک شود. اما در مورد ایران، شرایط فرق می‌کند.
